Dagboek, opname ECT (deel 7)

Lieve lezer,

Na deze deel van Dagboek, opname ECT komt er nog één deel en dan heb ik het hele dagboek overgeschreven. Ik hoop dat je alle delen gelezen heb.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Gelukkig heb ik niet alleen een donkere kant, er is ook een andere kant en dat is de kant die ik ga houden, de kant waarmee ik heel hard aan de slag ga aankomend jaar. Een lieve, zorgzame kant.

Afgelopen jaar zijn er mensen door mijn leven gelopen die heel anders naar mij hebben gekeken, zonder het zelf te weten, hebben ze mij zoveel liefde geschonken en mij op zo een ontzettend mooi manier mij hebben ingekleurd, dat ik ook een heel mooi kant van mezelf heb ontdekt. Deze mensen hebben in mij geloofd en alleen moois in mij gezien. En voor hun wil ik worden wie hun in mij zagen, ik wil worden wie hun dachten dat ik was. En dat is denk ik de reden waarom mijn tijd nog niet gekomen is, waarom ik terug geroepen ben door de Heer de keren dat ik zelf geprobeerd heb een einde aan mijn leven te maken.

Ook met de Heer heb ik wat goed te maken, ook bij hem zal ik om vergevenis vragen. Het zal nu niet meer een dagelijkse kwestie van overleven, maar een dagelijkse kwestie van leven. Negativiteit zal ingeruild worden door positiviteit en uit mij zal alleen maar liefde vloeien, op welke manier dan ook.

Als we een verschil in de wereld willen zien, dan moeten wij bij ons zelf beginnen. En ja, ik wil wel de wereld verbeteren, dat betekend dat ik moet beginnen met mezelf te verbeteren, zelf een beter mens zijn. En zo ga ik het jaar eindigen en het nieuwe jaar beginnen, met positieve gedachtes en allerlei nieuwe levenslessen. Want 2022 is een jaar geweest van veel pijn, heel veel verdriet, heel veel levens veranderingen en heel veel levens lessen. En met deze levens lessen ga ik aan de gang en ga ik een nieuw pad volgen in het leven.

Ik weet dat ik nu heel anders klink, dan toen ik in dit dagboek begon te schrijven, ik klonk alleen maar negatief, verdrietig, teleurgesteld en boos. En misschien heeft mij de ECT, de eenzame dagen (eenzame dagen in mijn hoofd) en de ontvangen liefde door de mensen om mij heen, mij toch onbewust, een klein beetje anders doen denken, ik weet het niet. Misschien duurt dit manier van denken ook maar een paar dagen en daarna val ik weer in dat diepe zwarte gat met die eindeloze donkere tunnel, ik weet het niet.

Maar op het moment heb ik alleen behoefte aan goed te doen en goed te zijn voor een ander, en daarvoor ga ik mij inzetten. Ik voel steeds meer dat ik geroepen word door de Heer, en dat als ik een negatieve gedachte heb, de Heer mij terug roept en mijn negatieve gedachte of negatieve houding, omzet in iets positiefs.

Ik heb echt in een heel donker gat gezeten, ik heb ergen in gezeten waarin je, je gevoelens en emoties niet meer zelf in de hand hebt. Je hoofd, je emoties en je gevoelens worden dan door iets anders beheert, door een monster, jij bent dan alleen maar een marionet, zonder eigen wil. Daar mag ik niet meer naar terug gaan, ik mag dat monster niet laten winnen, ik mag hem hoe dan ook niet meer toelaten dat, hij mijn leven overneemt. Ik moet de baas blijven over mijn leven, mijn emoties en mijn gevoelens. Dat is heel moeilijk als je leeft met Depressie, als je leeft met Het Zwarte Monster in je. Maar misschien als ik er niet meer tegen vecht, en accepteer dat ik met Het Zwarte Monster moet leren leven en met hulp van de Heer, misschien dat het leven wat leefbaarder wordt.

En als de Heer wilt dat ik blijf leven, want daarom heeft hij mij al meerdere malen uit de dood gehaald, dan is het omdat hij een ander plan voor mij heeft. Dat is wat hij mij nu probeert duidelijk te maken. Daarom voel ik die aantrekkingskracht naar het bidden en naar de kerk.

Dus als ik nu merk dat Het Zwarte Monster met mij in contact probeert te komen, want dat doet hij nog steeds. Dat zijn de dagen die ik zeg dat ik een slechte dag heb, omdat er dan, voor de buiten wereld is het dan stil, maar in mijn hoofd niet, op zo een genoemde slechte dag gaat er van alles door mijn hoofd, dan is het juist heel druk en donker in mijn hoofd.

Het is zo druk en donker, dat het angst aanjagend is, ik zelf ben er dan bang voor. Ik zoek dan naar een uitweg om Het Zwarte Monster niet de kans te geven om contact te maken, ik mag er niet aan toegeven.

Want op het moment dat ik even bereid ben om te luisteren, ook al is het maar heel eventjes naar wat hij te vertellen zou kunnen hebben, dus de deur op een heel klein kiertje open zet, dan heb ik verloren en heeft hij gewonnen, want ik ben zwak en hij is sterk.

Tot nu toe wist ik niet hoe ik dit moest doen en of ik het ooit zou kunnen doen. Hoe word je doof en negeer je zo een hoge een sterke stem in je hoofd? Ik heb daarvoor heel veel medicijnen en allerlei therapieën gehad en volgens mij heeft het allemaal niet zoveel geholpen. Maar sinds kort heb ik, denk ik wel een manier gevonden, geleerd of het heeft mij gevonden. Om die zware, donkere, enge dagen, die enge stem in mijn hoofd, die mij geen rust gunt, waar ik zo bang voor ben. Dat enge monster die in mijn hoofd leeft en zoveel angst en pijn aanricht, om die tijdelijk stil te krijgen. En alles verdwijnt door te bidden. Ik weet het, het klinkt allemaal heel zweverig allemaal, maar ik heb de Heer in mijn leven toegelaten, ik heb de deur voor hem open gemaakt en hij helpt mij Het Monster in mijn hoofd te verslaan. Door middel van het gebed, vind ik rust in mijn hoofd, de rust waar ik zo lang naar verlangde. En met die rust, verlaat de angst mijn hoofd en lichaam.

------------------------ ACCEPTEER JE ZELF, DAN DOET DE REST DAT OOK --------------------------