Lieve Dagboek,
Hier ben ik weer, op een nieuwe dag van een nieuwe week uit een nieuw seizoen, de Herfst.
Het seizoen waarin de bomen hun bladeren verliezen. Het seizoen waarin bepaalde dieren zich klaar maken voor de Winter. En dus voedsel voorraden inslaan voordat de koude wintermaanden komen. Het seizoen waarin de lucht vaak grauw en grijs is. Het seizoen waarin de bomen kaal worden. Het seizoen waarin er paddenstoelen uit de grond komen omdat het, de meest vochtende seizoen is.
Het seizoen waarin de mooie groene kleuren, veranderen in bruin, oranje of geel.
Het seizoen waarin de zon zich minder laat zien en ook minder warm is, want hij maakt plaats voor de grijze wolken die de wat donkere lucht brengt en regen over ons heen strooit.
Het seizoen waarin stap voor stap de temperatuur daalt en ons voorbereid op de koude winter die gaat komen.
Het meest moeilijkste seizoen voor mensen die lijden aan Mentale Gezondheid.
Het goed slapen wilt maar niet lukken. Zal dat te maken hebben, met het seizoen waarin wij zitten? Zal het te maken kunnen hebben met de Herfst? Ja zeker wel. Bij mij in ieder geval wel. Ik ben erg beïnvloedbaar door het weer. Gelukkig is het niks nieuws en weet ik er mee om te gaan. Het is ook iets, dat ieder jaar weer terug komt, soms heftiger dan anders.
De ene dag slaap ik beter dan de andere, maar echt goed slapen kan ik niet zeggen dat ik doe. Dus ik heb het maar geaccepteerd dat het gewoon niet lukt, ondanks dat ik er medicatie voor heb. Zolang mijn lichaam maar genoeg energie blijft hebben overdag vind ik het prima.
Ik moet ervoor zorgen dat mijn baterijen goed opgeladen zijn. Ik moet sterk zijn zowel lichamelijke als geestelijk want ik weet dat de moeilijke maanden komen.
Misschien klinkt dat heel raar voor een 'normaal' iemand, maar voor mij is de herfst geestelijk heel zwaar. Ik zou bijna 'dodelijk' durven te zeggen.
Net zoals dat het heel grauw, grijs en somber is buiten, zo is het dan ook in mijn hoofd.
Dus ik moet ervoor zorgen dat ik genoeg kracht heb om mijn eigen regenboog in te kleuren en aangezien het zonnetje dan niet zoveel schijnt, moet ik zelf een beetje zien te schijnen.
Het voordeel is dat ik het weet, dus kan ik mij er op voorbereiden, of tenminste proberen.
Dat doe ik niet alleen maar geestelijk maar ook lichamelijk.
En aangezien ik gestopt ben diëten, moet ik wel een beetje letten op mijn gewicht, want ik neem nog steeds medicatie in.
Maar nu doe ik het door een beetje op mijn eten te letten, maar als ik trek heb in chocola, dan neem ik dat gewoon, of een dagje Mc Donalds, dan doe ik dat ook. Maar niet elke dag natuurlijk. Ik probeer over het algemeen wel gezond en gevarieerd te eten.
Maar nu het herfst is, wil ik mezelf niet binnen opsluiten, want dat is zowel voor mijn hoofd als voor mijn lichaam niet goed. Vandaar dat ik ook zo blij ben met het vrijwilligerswerk, maar daar kom ik straks nog even op terug.
Naast 1x in de week gaan zwemmen, ga ik de sportschool weer opzoeken.
Kilroy Marley had weer heel mooi bij de Facebook-groep Artist Zonder Grenzen gereageerd met een afbeelding en tekst op mijn laatste Post. Ik vind het altijd een eer, als hij een afbeelding maakt geïnspireerd door mij en ontzettend lief natuurlijk als hij dan zulke mooie woorden erbij zet. Vorige week ook eventjes met hem kunnen spreken via Messenger, toen ik met mijn mezelf een beetje in de knoop zat. Het is dan fijn als je dan met iemand kan praten die precies begrijpt wat je zegt en wat je voelt en je niet ziet als een raar wezen.
Ik ben vorige week naar mijn Botox arts geweest bij de kliniek Mediderma in Purmerend, ik wilde wat advies van hem hebben. Normaal gesproken is het een vrouw, maar deze is op vakantie dus was mijn afspraak nu met een man
(een andere arts) omdat ik niet wilde wachten tot dat mijn arts terug was. Ik ben vaak een beetje ongeduldig, als ik iets in mijn hoofd heb, dan heb ik het liefst dat het meteen gebeurt en wil ik niet wachten, als het mogelijk is. Ik irriteerde mij aan wat lijntjes in mijn gezicht, niks groots. Ik heb vorige maand ook iets laten doen, kleine lijntjes die alleen ik zie. Ik bedoel ermee te zeggen dat ik niet mijn gezicht laat verbouwen ofzo, het zijn alleen kleine irritaties van mezelf een ander zal ze niet eens opmerken.
Toen ik de arts vertelde wat ik wilde, vroeg hij waarom, dat ik het helemaal niet nodig had en mijn antwoord was, omdat ik niet tevreden was met mijn spiegelbeeld. Zijn antwoord was toen, dat hij mij niet kon helpen, en dat begreep ik niet. Pas toen hij uitleg gaf, begreep ik wat hij bedoelde, hij zei: "Ik kan je volspuiten wat je wilt, wat je niet nodig hebt, maar je zult nooit helemaal tevreden zijn met je spiegelbeeld, omdat je te kritisch naar je zelf kijkt en niet ziet wat anderen zien, nogmaals je hebt niet nodig." Eerlijk gezegd werd ik er een beetje stil van.
Uiteindelijk hebben wij wat lijntjes bij mijn ogen gedaan en dan gaan we het resultaat afwachten.
Vorig jaar was ik bij een ander kliniek in Almere en toen ging ik daar eigenlijk voor informatie, ik was toen nog niks van plan om te doen. En toen werd ik heel anders behandeld. Ik wilde twee dingetjes doen, en de arts adviseerde mij om veel meer te doen, want anders was het niet in balans volgens hem. Die man had echt zoveel praatjes, echt een verkoper die zand in een woestijn zou kunnen verkopen. Voordat hij wat bij zijn patiënten deed moest je ontzettend veel papieren tekenen, met zulke kleine lettertjes dat de meeste mensen ze niet lezen. Hij verdunt de Botox en de Fillers met water en het resultaat zou je volgens hem meteen moeten zien en als het niet zo is dan heb je het verkeerd begrepen en heb je niet de kleine lettertjes gelezen van alle papieren die je getekend hebt, want daarin staat dat je meerdere malen moet terugkomen.
Hierin zie je al verschil tussen een goede arts en een wat mindere 'arts'.
Ik ben tot nu toe erg tevreden met de kliniek waar ik nu naar toe ga. En zoals ik net zei, het is niet dat ik mijn gezicht wil laten verbouwen, of dat ik er uit wil zien als iemand van 25, die tijd heb ik gehad. Maar ja, ik ben een beetje ijdel, ik vind het wel belangrijk om een beetje mooi te vinden wat ik in de spiegel zie, ook al zal ik zoals de arts zei nooit helemaal tevreden zijn, omdat ik veel van mezelf eis. Maar dat is niet alleen in mijn uiterlijk maar gewoon in alles. Ik eis veel van mijn zelf in het algemeen. Ik ben wel een perfectionist in alles wat ik doe.
Deze week heb ik een afspraak om een intensieve gezichtsreiniging te laten doen. Ik heb aan een kant van mijn gezicht een beetje last van hele kleine gerstekorrels. Dus ik had gebeld om een huidanalyse te laten doen en toen zeiden ze dat, ik morgen meteen terecht kon, voor een huidanalyse en een behandeling. Dus meteen maar gedaan. Laat niet voor morgen, wat je vandaag kan doen! Ik leef in het heden, morgen zie ik wel.
Ik heb Cordaan gesproken over het oppakken van mijn vrijwilligerswerk. Maar omdat ik donderdag meer te horen krijg over mijn aankomende behandeling heb ik nog niks concreets kunnen afspreken met ze. Ik heb wel mijn wensen bij Cordaan uitgesproken.
En zodra ik wat meer weet over mijn behandeling zoals hoe vaak in de week en op welke dagen dan zal ik weer contact opnemen met Cordaan om mijn beschikbaarheid door te geven. Ik heb er in ieder geval heel veel zin in. Ik kijk er erg naar uit om mijn vrijwilligerswerk weer op te pakken.
Een hele goede vriend van mij was gisteren voor het eerst naar een psycholoog omdat hij psychisch tegen wat dingetjes loopt. En ook in zijn leven ook heel wat dingen heeft meegemaakt. Ik vind het heel knap van hem, dat hij die stap heeft genomen en hulp is gaan zoeken, vooral dat hij zelf heeft ingezien dat hij hulp zou kunnen gebruiken. Mensen om hem heen, hebben tegen hem gezegd dat hij soms een beetje agressief kan overkomen. Ik persoonlijk ken hem al heel wat jaren en ken hem niet als een agressief persoon. Dus dat spreek ik ook bij hem uit, want wij zijn wel eerlijk tegen elkaar en kunnen alles uitspreken.
Hij kan alleen niet zo snel schakelen met zijn emoties als er veranderingen zijn. Hij heeft soms een beetje moeite met zijn emoties en heeft dus hele duidelijke communicatie nodig.
Jeetje...... Ik lijk zelf wel een psycholoog! Maar goed, dat heb je als je zelf jarenlang met die mensen praat.
Waar het op neer komt, de psycholoog zei tegen hem, precies tegen hem wat ik ook tegen hem had gezegd. Want voordat hij naar de psycholoog ging, belde hij mij op, om te vragen, hoe lang zo een gesprek kon duren en wat hij kon verwachten. En toen hij klaar was, belde hij nog een keer om te vertellen hoe het was gegaan.
Hij vond het toch wel fijn dat hij er geweest was en gaat het ook voortzetten. Hij kreeg als tip mee van de psycholoog, wanneer hij boos wordt, even tot 10 te tellen, voordat hij antwoord geeft, of even weg te lopen. Dus ik maakte al grapjes er over dat, tot 10 tellen niet genoeg was, of kan je wel tot 10 tellen of zal ik het op een papiertje voor je opschrijven?
En de psycholoog zei ook tegen hem, dat hij dan even weg moest lopen en later terug moest komen op het gesprek, als hij wat rustiger was.
Nu hebben wij met elkaar afgesproken, volgende keer als hij boos word, dat hij mij dan belt, zodat ik hem help om weer rustig te worden. Hé... Waar zijn vrienden anders voor?
Vrienden zijn voor de leuke en minder leuke tijden. Door dik en dun! En ik ben al blij dat ik hem kan helpen.
Gisteren toen ik wakker werd en in de spiegel keek leek het net of ik geslagen was. Onder mijn oog had ik een blauwe plek die in de loop van de dag eigenlijk steeds erger werd. Het deed geen pijn en omdat ik naar buiten moest, camoufleerde ik het met make up. Het zou best kunnen dat het door de Botox kwam, soms gebeurt dat. Ik raak gelukkig niet al te snel in paniek, dus wachtte gewoon rustig vandaag af. Vandaag is het al een stuk minder, je ziet bijna niks en ik heb er ook geen last van, dus niks aan de hand.
Ik had bijna niet verteld wat ik nu ga vertellen, maar als ik niks zeg, dan ben ik niet eerlijk. Dus moet ik het vertellen. Maar ik wilde niet erover schrijven, omdat ik mij zeer kwetsbaar opstel. En als ik kwetsbaar ben, dan is er pijn, of kan er pijn gedaan worden. Maar boven de pijn is er eerlijkheid, eerlijkheid naar mezelf, maar in dit geval naar Carmen's Journal.
Ik heb een belofte gedaan om altijd de waarheid uit te spreken in Carmen's Journal.
En ook al is in het verleden mijn uitspraak altijd geweest, als je niks zegt lieg je ook niet.
Is mijn uitspraak in het heden, als je niks zegt ben je ook niet helemaal eerlijk.
En volgens mij sta ik bij Carmen's Journal wel bekend om mijn eerlijkheid, mijn kwetsbaarheid, mijn manier van schrijven dat is zeggen wat ik denk.
Het is geen geheim dat ik afgelopen week meer aanwezig ben geweest in Carmen's Journal dan anders.
Ik heb ook uitgesproken dat ik een beetje in een dip zit, en dat ik daar van baal, want het ging zo goed.
Maar het is ook niks raars het is heel normaal. Er zullen nog heel veel Highs and Lows komen. En ze zullen er om meerdere redenen zijn, net zoals nu.
En als vaste lezer weet je ook, dat ik mezelf heel erg goed gek kan maken, met mijn eigen gedachtes. Dat is denk ik wel 1 van mijn grootste problemen.
Maar goed, ik dwaal weer helemaal af van wat ik wilde gaan vertellen. Oké, ik begin opnieuw.
Zoals je weet, heb ik iemand ontmoet, wij zijn elkaar aan het leren kennen. Wij hebben elkaar een paar keer gezien. Het zijn wel meerdere dagen geweest, maar toch een paar keer gezien. Het is nog een erg prille fase, zoals hij zegt.
En afgelopen dagen, week/en ben ik daar erg onzeker over geweest. Ja, ik vind hem erg leuk en wij hebben het erg leuk gehad toen wij samen waren. Aankomend weekend hebben wij weer met elkaar afgesproken en ik kijk er erg naar uit. Maar ik weet niet of het mijn intuïtie of mijn onzekerheid is, maar er is iets. En ik hoop dat ik het fout heb. Dit weekend als wij samen zijn, lijkt mij wel een moment om alles wat ik voel en denk uit te spreken (positief of negatief) bij hem en dat ga ik ook doen. En daarvan uit, dan verder te gaan. Met wat ik nu zeg, lijkt het misschien net als of ik minder enthousiast ben over deze persoon als dat ik was in andere Posts maar dat is niet zo, of dat het minder goed aanvoelt als dat ik eerst zei. Dat is ook niet zo.
Maar uit eerdere ervaringen, weet ik wel dat een goede basis en goede communicatie erg belangrijk is. Het enigste wat ik nu doe is uit mijn vorige fouten proberen te leren en die nu niet opnieuw te maken, gewoon stap voor stap gaan.
Weet je ook wat het begin van deze grauwe dagen mij veel aan doet denken? aan mijn gezin. Ik heb heimwee naar mijn gezin. Klinkt raar niet? Mijn kinderen zijn al jaren de deur uit. Ieder heeft al jaren zijn eigen leven. En toch blijf ik missen aan tafel zitten met ze en de verhalen aanhoren van wat ze die dag op school gedaan hebben. Zelfs de ruzies die ze onderling met elkaar hadden mis ik. Ze ophalen van school. Zoveel mooie herinneringen, die nooit meer zullen terug komen, en alleen dat zullen zijn, herinneringen!
Ik heb op mijn bureau een foto van ze met een grote beer waar wij met zijn drieën op staan, die werd gemaakt toen wij in Disneyland waren. Hiernaast kun je de foto zien. Toen waren ze nog zo klein en het lijkt net of het gisteren was, wat is de tijd toch snel gegaan. Vaak als ik er aan terug denk, dan zou ik alles zo anders gedaan hebben. Dan vraag ik mij ook af, of de uitkomst ook anders geweest zou zijn. Beter misschien? Ik weet het niet. Maar anders, zeker!
Ik zou willen dat ik de kans zou krijgen om al mijn fouten te herstellen. Als ik toen had geweten, alles wat ik vandaag weet, dan was alles zo anders geweest. Maar dat is natuurlijk allemaal achteraf, als het al te laat is.
En met deze woorden sluit ik voor vandaag, want ik merk dat dit mij nu heel erg raakt en ik er heel verdrietig van word. Mijn emotie zit nu heel hoog, mijn ogen zitten vol met tranen en ik wil niet meer huilen.
Ik wil je bedanken voor je aanwezigheid. Ik wil je bedanken voor de tijd doe je genomen hebt om mijn woorden te lezen. Ik hoop dat ze jou in ieder geval gediend hebben voor een beetje afleiding.
Ik zal mijn uiterste best doen om er voor te zorgen dat de volgende Post positiever is en dat gaat ook lukken, want deze is al wat positiever dan de laatste. En mijn ochtendgroet op Facebook vanmorgen was weer positiever dan die van gisteren. Dit wilt zeggen dat er weer een stijgende lijn in zit, ook al is het maar een hele trage lijn, maar dat maakt niet uit. Als de lijn maar stijgt.
Net zoals bij de Bitcoin. Oh, heel even snel nog even over de Bitcoin. Na afgelopen maanden gezien te hebben, hoe de Bitcoin alleen maar daalde. En echt daalde, ik durfde ook niet te kijken om maar niet in paniek te raken. Want hij is ontzettend veel gezakt, begint hij weer heeeeel langzaam weer te stijgen. Dus om een beetje positief af te sluiten, zie mij maar als een Bitcoin. Ik ben heel veel waard, heb even in een dip gezeten, waardoor IK dacht dat ik minder waard was, maar ga nu veel meer waard worden, want nu komt de stijgende lijn.
Ik laat snel weer wat van mij horen, tot de volgende Post wens ik je alleen maar het allerbeste!
Let's spread Love!💞
Let Love Rule!🫶
Love you all!🩷🍀💋🐾😈😇
--------------- ALS HET LEVEN JE LAAT STRUIKELEN, MAAK ER DAN SALTO VAN ---------------
Comments