Een brief voor papa in de Hemel

Lieve Lezer, ( Lieve Papa)

Morgen zou het feest zijn, morgen zouden wij wat te vieren hebben. Wij zouden taart eten, wij zouden je helpen de kaarsjes van de taart uit te blazen. Of wij zouden naar de Wok gaan met zijn allen, zoals het jaar daarvoor. Maar helaas heeft het niet zo mogen zijn.

In plaats daarvan, is het dit jaar stil. En houden wij het bij de herinneringen die wij hebben.

Want die kan niemand van ons afpakken.

Helaas moest ik vorig jaar ook van jou onverwacht afscheid nemen. Je zou morgen 83 jaartjes worden.

Je zag er nog zo sterk en gezond uit. Ja..... je had je dingetjes, maar je deed alles zelf nog en je fietste nog elke dag naar mama toe. Je zag er nog zo gezond uit. En in eens..........................

In eens was je niet meer gezond? Hoe kan dat nou? In eens ging alles heel snel, en moest ik afscheid van je nemen. Neeeeee.................. ik was daar nog helemaal niet op voorbereid. Het was nog veel te vroeg. Ik had je nog nodig. Wij allemaal hadden je nodig.

Jou afwezigheid heeft meer met mij gedaan, dan dat ik ooit had gedacht dat het zou doen. Maar misschien komt dat ook, omdat ik gek ben, echt gek, omdat ik niet goed bij mijn hoofd ben. En dan hoort dat zo. Bij normale mensen gaat het misschien anders, ik weet het niet.

Wij hebben altijd onze dingetjes gehad met elkaar, onze ruzies, discussies en meningsverschillen, vooral tijdens mijn puber tijd. Ik heb het je niet altijd even makkelijk gemaakt, woorden kunnen soms heel hard zijn. Ook als volwassenen waren wij het niet altijd even met elkaar eens, maar ik denk dat het de laatste jaar of misschien laatste 2 jaar, ik weet het niet precies, hebben wij veel goedgemaakt met elkaar, veel gepraat en uitgepraat met elkaar. Dank je wel voor dat, dat koester ik.

Ik ben blij dat ik je heb kunnen verlossen van een schuldgevoel bij 1 van onze gesprekken, waar je heel lang mee liep en ik verduidelijking gekregen heb.

Nu vraag ik jou, om mij alsjeblieft te verlossen van mijn schuldgevoelens.

Ik kan het niet loslaten, het schuldgevoel wat ik mezelf aanpraat. Je weet dat ik mijn grootste vijand ben. En mijn hoofd kan heel goed met mij spelen, vooral in mijn zwakken momenten zoals nu.

Ik kan best leven met, dat mensen roepen dat de scheiding van jou en mama door mijn schuld is geweest, ze zullen het toch nooit recht in mijn gezicht zeggen, ik kan zelfs er mee leven als ze zeggen dat ik jou je medicatie niet goed gaf ( omdat ik daarmee andere slechte bedoelingen mee zou hebben gehad, zoals iemand vergiftigen) want ik weet wel beter, ( en jij ook ) en weet dat het niet zo is, ik weet ook dat diegene het met de tijd, ooit ook zo zal inzien. Het zijn leugens en vroeg of laat komt de waarheid altijd uit! Altijd!

Vorig jaar werd er voor je besloten dat het tijd voor jou was om afscheid van ons te nemen. Iets waar wij het niet mee eens waren en zeker niet op voorbereid waren, maar jij zelf ook niet, want je had nog zo veel plannen. Weet je nog dat je plannen had gemaakt om naar het nieuwe stadium te gaan kijken van Real Madrid als die gebouwd werd in Madrid ?

Maar iemand van boven had anderen plannen met je. Je kreeg een hersenbloeding, er zijn vele oorzaken voor een hersenbloeding, maar stress is wel een hoofdzaak.

Vorig jaar rond de tijd dat jij overleed had jij heel veel stress, heel veel, en allemaal door mij.

Ja, daar ben ik goed in............stress veroorzaken en zelf stress hebben!

Ik ging door een moeilijke tijd, wat jou heel veel stress gaf. Zo egoïstisch van mij weer. Ik was zo bezig met mijn eigen pijn, dat ik niet zag, of eigenlijk niet wilde zien dat jij door mijn pijn ook zo een pijn had. Ik was alleen met mezelf bezig. Het spijt mij. Echt, het spijt mij zo!

Papa sorry! Al die keren dat jij kwam en mij weer huilend op de bank zag, had ik moeten zien te voorkomen. Ik had meer mijn best voor je moeten doen. Ik had naar je moeten luisteren, als jij zei: "Veeg je tranen, kom we gaan even een rondje lopen."

Ik had altijd meer naar je moeten luisteren.

Ik had je meer aandacht moeten geven, in plaats van zitten rouwen om anderen.

Sorry papa, het spijt mij echt!

Papa dank je wel dat je laatste adem voor mama was, dat was heel hartverwarmend

( ondanks de pijn ) om te zien. Echte liefde is ....................!

Ik weet dat je bij mij bent, want ik voel je aanwezigheid heel vaak en zie je seinen. Ik weet dat je naar mijn gebeden luistert en dat je mij en de kinderen beschermd.

Ik zal mijn best hier blijven doen, tot aan de dag dat er besloten word, dat Max en ik weer herenigd met jou mogen worden.

Tot aan die dag, zal ik hier beneden elke dag het kaarsje blijven branden.

Papa het spijt mij !

Papa Ik hou van je !

Papa ik mis je !

------------------------ TRY TO BE A RAINBOW IN SOMEONE ELSE'S CLOUD ------------------------