Lieve Lezer,
Heb je wel eens van iemand gehouden, die niet van jou houd? Heb je wel eens van iemand gehouden
die jou haat en niks van jou wilt weten? Het enige wat jullie met elkaar gemeen hebben is, dat jullie
allebei wensen dat jullie elkaar nooit ontmoet zouden hebben. Hij of zij omdat zijn of haar haat naar jou toe zo groot is dat hij of zij je niet eens kan aankijken. En jij omdat je zoveel van hem of haar houdt dat het pijn doet.
Heb je wel eens van iemand zo veel gehouden dat het houden van, pijn doet?
Een pijn die je niet laat slapen, een pijn die je van binnen uit, dag in en dag uit verscheurt en waar geen enkele medicijn of therapie voor is.
Een pijn dat je verblind? Dat je de weg en je zelf kwijt raakt? En waarvoor? Om alleen maar dood ongelukkig te worden.
Het enigste wat er tegen is, is tijd. Met de tijd leer je het een plekje geven, je begraaft het heel diep in je, zodat je er minder last van hebt. Maar echt weg gaan, gaat het niet. Je zult altijd het gevaar lopen, dat het getriggerd wordt, en dat het weer naar boven komt.
Waarom zou je van iemand willen houden die niet jou houdt? Waarom blijf je van diegene houden?
En als je denkt dat, dat erg is. Weet je wat nog erger is? Een driehoek verhouding. Zo noem ik het, ik weet niet of dat de juiste naam is. Maar zoals ik wel vaker doe, geef ik het een eigen naam, dat doe ik met bepaalde dingen of bepaalde situaties ook.
Het is al erg genoeg om van iemand te houden die niet van jou houd, maar het is veel erger, dat terwijl jij van diegene houd, die waarschijnlijk je liefde niet eens verdiend. Er aan de andere kant iemand is die ontzettend veel van jou houdt en jou gelukkig wilt maken, waar jij niet van houdt.
Dus jij weet precies hoe die persoon zich voelt, jij kan die persoon niet geven dat wat hij of zij wilt en verdiend.
Hadden we maar een knop in ons brein en in ons hart zodat wij deze konden omschakelen of aan en uit zetten. Het laatste wat je wilt is die persoon kwetsen, want je kent die pijn maar te goed. Je gunt het niemand. Je bent nog liever alleen, dan dat je een ander je pijn laat voelen.
Maar je moet wel eerlijk blijven, niet alleen tegen hem of haar maar ook tegen jezelf.
En soms kan je die persoon wel blijven waarschuwen, maar toch is hij of zij bereid dat risico voor jou te lopen. Net zoals jij zou het zelfde risico zou lopen als jij een kans zou krijgen van de ander.
Je wilt afstand houden, voor zijn eigen best wil. Jij hebt genoeg aan je eigen pijn, je wilt een ander geen pijn doen. Het voelt zo dubbel. De pijn die ze jou aandoen, zou jij een ander kunnen aandoen, nee……. Dat kan niet………..Dat wil je niet toelaten………………
Je zou ook de muur kunnen omgooien, en het een kans kunnen geven, maar de angst een ander te kwetsen is zo groot, dat je niet durft. Zal dat betekenen dat er voor jou geen liefde meer zal zijn?
Waarom maken wij het ons zelf zo moeilijk? Waarom kiezen we altijd de moeilijke weg?
Er is niks mooiers dan liefde, dat is waar, maar dan wel liefde als het van beide kanten komt. Zeg nou eens eerlijk. Wat is er mooier, dan twee mensen die elkaar vinden en met elkaar connecten zowel lichamelijk als spiritueel? Die met elkaar lachen, maar ook met elkaar huilen. Twee zielen bij elkaar, die elkaar vinden, in een wereld waar tegenwoordig alles draait om uiterlijk, macht en geld.
Een eenzame en egoïstische wereld waar niemand naar een ander omkijkt als het niet digitaal is, of om er zelf beter van te worden.
“Zeg mij wat je hebt”, dan beslis ik wat je bent. Er wordt niet meer gekeken naar het innerlijk, het gaat niet om de inhoud, het gaat om de verpakking. Zeg mij wat je in je zak hebt, dat wel. Dan probeer ik het zo snel mogelijk, in mijn zak te krijgen.
Dat is de wereld waar wij tegenwoordig in leven. De wereld die wij zelf gemaakt hebben.
Een wereld waarin het zodra het moeilijk wordt binnen een relatie de eerste en vaak de enige optie die gezien wordt is opgeven, in plaats van ervoor te vechten. Afscheid van elkaar nemen is dan makkelijker, dan het probleem met zijn tweeën aan te pakken.
Het zou zo makkelijk kunnen zijn, maar ik maak het mezelf weer zo moeilijk. Ik kies weer de moeilijke weg.
Het is zo simpel, kies voor jezelf, doe waar je gelukkig van wordt, verwijder alles en iedereen waar je ongelukkig van wordt : ‘’Ja maar, het had zo anders kunnen zijn, we hadden zo gelukkig zijn”, niks, ja maar, hadden? hadden gekund?? Dat is allemaal in het verleden.
We zijn in het hier en nu. Laat het verleden waar het hoort, in het verleden, achter je. Daar kun je niks aan veranderen. Leer ervan, neem je lessen mee.
Wat de toekomst je gaat brengen weet je ook niet. Je weet niet eens of er een toekomst zal zijn.
Daarom moet je in het hier en nu leven. Het hier en nu is een cadeautje, het woord zegt het al ‘present’.
Vergeet het verleden, denk niet aan de toekomst, leef het hier en nu.
Elke dag is weer een nieuwe kans in het hier en nu!
-------------------------------- LAAT LOS WAT JOU HEEFT LOSGELATEN --------------------------------
Comments