Hier en Nu....

Lieve Dagboek,

Een nieuwe dag is aangebroken en met een glimlach op ons gezicht gooien wij onze luikjes open.

De zonnetstraaltjes stralen naar binnen, en onze glimlach wordt alleen maar groter.

Het is nog vroeg in de ochtend, maar het maakt niet uit, het zonnetje staat ons al op te wachten.

De nacht is goed verlopen. Gisteren op tijd gaan slapen en vandaag op tijd wakker geworden.

Op tijd met een lichaam vol energie, die schreeuwt om beweging, een lichaam die schreeuwt om in actie te komen.

Ook in mijn hoofdje is het niet stil, maar het is niet erg, want wat ik in mijn hoofd hoor is reden om vrolijk te worden. 

Ik hoor muziek. Ja............. Kijk maar niet zo raar, ik hoor muziek. Zelfs mijn Monsters en Demonen zijn blij. 

Ik weet niet hoe lang ze het zullen vol houden, maar dat maakt niet uit, ik geniet van het moment. Ik geniet van het  nu.

Want het gaat om het HIER en NU! De rest is niet belangrijk.

Ik geniet vandaag. Morgen zie ik wel.

Morgen is weer een nieuwe vandaag. Elke nieuwe dag, is weer een nieuwe vandaag vol nieuwe kansen om de dag beter te maken dan de vorige en zelf een beter iemand te zijn dan de vorige. 

En dat is wat vandaag dan ook zo mooi en zo zorgeloos maakt.

Het is nu niet meer zo donker in mijn Duisternis, er brandt licht. En ik zorg ervoor dat er steeds meer licht brandt.

Vanmorgen bij het uitlaten van Max waren er geen tranen meer. Ja ....... Je leest het goed, er waren geen tranen meer. Geen emotionele paniekaanval meer.

Waarom niet? Omdat ik in mijn kracht sta en iedere dag beetje bij beetje steeds sterker wordt.

Misschien ook omdat ik alleen naar vandaag kijk en al mijn energie in vandaag steek.

En elke dag weer een nieuwe vandaag is.

Ik heb de kans om iedere dag beter te maken en beter te zijn dan de vorige. 

Ik voel mij sterker dan ooit, in alle opzichten.

En ik weet heus wel dat ik een lange weg te gaan heb, en dat er terugvallen zullen zijn.  Maar ik ben op de goede weg. Deze weg moet ik blijven volgen, en met deze mindset.

En hier is waar ik keihard aan werk. En het voelt goed! Nee, ik zeg het verkeerd. Het voelt niet goed. Het voelt TOP!

Ik loop niet meer op straat met de staart tussen mijn benen, mijn hoofd naar de grond gericht en tranen in mijn ogen. Nee..... Dat doe ik niet meer. 

Ik loop met een big smile op mijn gezicht, borst naar voren en kont naar achteren. Neus omhoog!

Ja..... Inderdaad, lekker kapsones. 

En weet je wat? Het maakt mij helemaal niet uit wat je ervan denkt. Ik loop gewoon zelfverzekerd over straat, want zo voel ik mij ook. Dit is de nieuwe ik!

Ik praat en lach met mensen, bekenden of onbekenden, maakt niet uit. Dat dood vogeltje die ik eerst was, die is er niet meer, de echte ik is eindelijk uit haar schulp gekropen en laat zich zien. Het heeft al veel te lang geduurd. 

Het voelt zo goed, dat ik zelfs mijn angsten aan het overwinnen ben. Zal ik je eentje ervan noemen? Ja....... Het klinkt misschien een beetje stom en voor een ander stelt het niks voor, maar voor mij is het heel wat. Weet je wat het is? Ik neem mijn telefoon tegenwoordig veel vaker op, wat ik eerst dus echt helemaal niet deed, alleen als ik echt niet anders kon. Volgens mij heb ik deze week mijn telefoon, op een paar keer na, altijd mijn telefoon opgenomen als ik gebeld ben.

Voor mij is dat wel een overwinning. En ook al zeg ik het zelf, ik ben daar best wel trots op.

Ik heb op mijn spiegel in de badkamer een post it geplakt, waarop ik allerlei positieve affirmaties heb geschreven over mezelf en elke ochtend als ik voor de spiegel sta dan spreek ik ze uit.

Ik zeg tegen mezelf hoe mooi ik ben, hoe lief ik ben, ik zeg tegen mezelf dat ik er mag zijn, dat ik meer dan goed genoeg ben etc., en nee...... Het heeft niks te maken met kapsones hebben, het heeft te maken met zelfliefde, het heeft te maken, met mezelf op de eerste plaats zetten, wat ik heel lang niet gedaan heb.

Het heeft niks te maken met anderen minder liefhebben, want ik hou nog steeds van de mensen die ik eerst ook liefhad, misschien nu zelfs meer. En er zijn nu andere mensen zelfs bijgekomen. Maar ik hou nu ook van mezelf. Ik zie nu ook mezelf en zie ook wat ik waard ben, en ben dan ook ontzettend trots hoe ver ik ben gekomen. En wat voor stappen ik iedere dag weer opnieuw maak.

Het blijft een dagelijks gevecht met mijn zelf, maar het is een gevecht dat ik aanga, het is een gevecht dat ik wil winnen, een gevecht dat ik niet wil opgeven. 

Ik weet dat ik het al had opgegeven, maar wegens Max was ik verplicht om door te zetten zolang hij nog bij mij was. En dat heeft o.a. mij doen inzien om mezelf nog een kans te geven. En als ik mezelf nog een kans wil geven dan moet ik wel voor de 100% ervoor gaan.  En moet er een wending zijn van 360 graden. En daar zit ik eigenlijk nu zo een beetje in.

Daarom zie ik alles vanuit een ander perspectief. Het zonnetje heeft ook heel veel invloed op mij. Maar er zijn ook andere factoren die invloed op mij hebben gehad die ervoor hebben gezorgd dat ik er nog een keer anders naar het leven kijk, zoals het onderzoek van persoonlijkheidsstoornis en de uitslag daarop, maar ook mijn therapeut.

Dus het is niet zo, dat ik op een dag opstond en opeens mijn Monsters en Demonen verdwenen waren. Dat ik geen doodwens meer had, dat mijn Duisternis verdwenen was. En dat ik vrolijk en fluitend door het leven ben begonnen te gaan. Nee, helaas werkt het niet zo.

Maar goed, wat belangrijk is. Is dat ik op de goeie weg ben en van plan ben op de goeie weg te blijven.

Bij mijn laatste afspraak bij mijn therapeut had ik begrepen, dat zij mij zou bellen vorige week vrijdag over mijn volgende therapie. Want anders moest ik te lang wachten voordat ik weer wat zou horen wegens vakanties van de therapeuten. Nu belde zij wel, maar ik hoorde mijn telefoon niet en dus heb haar niet gesproken. Zij heeft mij wel een mail gestuurd en is mijn volgende afspraak in September en daar krijg ik meer te horen hoe wij nu verder gaan. Waar ik mijn volgende therapie krijg en welke therapie ik precies krijg.

Even een leuk mededeling ertussen door, Max is morgen jarig. Hij wordt 8 jaartjes dus het is een beetje feest in huis. Vandaag ook een cadeautje voor hem gehaald.

Zoals ik in de vorige Post had verteld, heb ik vorige week nieuwe lenzen en een nieuwe bril laten maken. De bril is meer voor thuis, dan hoef ik mijn lenzen niet iedere dag in en dan kunnen mijn ogen een beetje rusten.

En nou zag ik roze zonnebril daar die ik erg mooi was. Zo een hele grote, die tegenwoordig helemaal in zijn.

Nou ben ik persoonlijk helemaal niet van de merken, zoals Versace, Dolce Gabanna en dat soort merken, ik vind het allemaal ontzettend duur en vind dat voor dezelfde prijs je veel meer spullen kunt kopen, dat is mijn mening.

Het enigste van merk dat ik zelf koop zijn volgens mij Nike gympies, en ik heb wel een Ray-Ban zonnebril maar die heb ik ooit van een goede vriend gehad. En daar ben ik super zuinig op, want normaal raak ik altijd zonnebrillen, paraplus en handschoenen altijd kwijt. Maar deze zonnebril heb ik nu al bijna 6 jaar.

Ik heb ooit in een Outlet een paar hakken gekocht, ik weet niet eens meer wat voor merk ze waren. Ik was daar met mijn zoon, hij was wel van de merken. En wij waren daar om kleding voor hem te kopen. En toen zag hij die schoenen en hij vond dat ik ze moest kopen want ze waren heel erg afgeprijsd zodat ik ook merkschoenen zou hebben. Ik heb die schoenen nou nog.

Maar goed, ik dwaal helemaal af, van wat ik wilde vertellen. Want het ging om de zonnebril die ik van de week zag. Ik heb geen zonnebril nodig, want ik heb er al een.

Maar deze is roze en zoals iedereen die mij een beetje kent, weet dat ik een roze tik heb. Ik heb hem gepast, en al zeg ik het zelf, de bril stond mij erg goed. Mijn moeder zei ook meteen, ja, dat ben jij. Dat is jouw bril. De zonnebril is van het merk Burberry. Maar toen ik de prijs zag, zei ik meteen, nee dat is niet mijn bril, de bril kost bijna €300,-

Ik dacht bij mezelf, ik ga geen €300,- aan een zonnebril uit geven, ik lijk wel gek. Ik had ook net een nieuwe bril laten maken en nieuwe lenzen. Alleen aan mij, hadden ze al hun dagomzet gehaald.

De dag erna ben ik toch op het internet gaan kijken naar de zonnebril, ik dacht misschien de zonnebril bij de opticien zo duur was en ergens anders wat goedkoper te krijgen was, maar nee, overal was die net zo duur.

En toen dacht ik, weet je wat? Ik voel mij goed. Ik voel mij Top!

Ik ben goed bezig. Ik ben trots op mezelf. Ik mag mijn zelf best wel eens verwennen met een cadeautje.

Ok, ok......................Ik weet het dit is geen cadeautje. Dit is een CADEAU!

Maar weet je? Ik vind dat ik het verdiend heb, dus ik ga morgen mijn bril halen, vandaag kan het niet meer.

Ik moet gewoon minder denken en meer doen. En vooral meer dingen doen waar ik vrolijk van word.

En dan is het letterlijk de wereld door mijn roze bril kijken.

Ik heb vandaag ook niet stil gezeten en ben lekker druk geweest. Ik heb boodschappen gedaan. Ik heb het cadeautje voor Max gehaald.

Ik moest wat gezichtsmaskers hebben voor mijn huid, dus die heb ik ook maar meteen gehaald, voor mijn haar heb ik ook meteen gehaald. ( Ik verzorg mezelf ook weer een beetje)

En ik heb de auto van buiten en van binnen schoon gemaakt.

Voor mijn date van zaterdag had ik vorige week een jurk en een tas besteld en dat is vandaag binnengekomen. Ik heb de jurk gepast, om te kijken of ik wel de goede maat besteld had. Ik ben niet gewend om kleding online te kopen en gelukkig was het goed.

Het is niet dat ik geen kleding heb, maar het was wel een mooie excuus om meteen iets nieuws te kopen.

Morgen is het vrijdag en dan moet ik de column voor Artist Zonder Grenzen schrijven, maar ik heb weer geen onderwerp. Ik weet niet wat ik heb de laatste tijd maar kan niks verzinnen. Kan geen onderwerp vinden. Maar goed, dat is een zorg voor morgen. Voor nu stop ik voor vandaag met schrijven. Morgen weer een dag.

Ik wil je bedanken, voor de tijd die je hebt genomen om mijn woorden te lezen en hoop dat je bij de volgende Post er ook bij bent.

Love you all !! 👄🍀🩷🐾😈😇🫶

-------------------- BE THE CHANGE THAT YOU WISH TO SEE IN THE WORLD ---------------------