Lieve Dagboek,
Ja, je leest het goed. Er staat 'Lieve Dagboek' en geen 'Lieve Lezer'. Waarom?
Omdat Carmen's Journal eigenlijk een dagboek is. Wel, een heel speciaal dagboek, maar toch, het blijft een dagboek.
En wie leest een dagboek? eigenlijk hoort niemand een dagboek te lezen. Tenzij je dood bent, zoals Anne Frank bijvoorbeeld en wereld beroemd wordt met je dagboek.
Maar over het algemeen hoort een dagboek door niemand gelezen te worden, want in een dagboek, schrijft de schrijver/ster haar of zijn diepste geheimen die niemand mag weten. Een dagboek is iets heel persoonlijks.
Aan een dagboek vertel je alles, zonder enige filter of Taboe.
In een dagboek schrijf je van wie je houd en van wie niet. Aan wie je een hekel hebt en aan wie niet.
In een dagboek schrijf je, je emoties, je gevoelens, je dromen, je fantasieën ( je wildste fantasieën), je angsten enz.
Wat je die dag gedaan hebt, of wilde doen en niet of wel gelukt is.
Gewoon echt alles. Tussen jou en je dagboek zijn er geen geheimen.
En ik ben deze Blog van Carmen's Journal wel begonnen als therapie voor mezelf, om over mijn medisch dossier te schrijven, mijn Monsters en Demonen, mijn Duistere kant.
En om aan mensen die lijden zoals ik te laten zien, dat wij er over moeten praten, dat wij ons stem moeten laten horen in de maatschappij om het Taboe te doorbreken dat heerst op mentale gezondheid.
Wij moeten er met zijn allen er over praten zodat er ook meer begrip is naar elkaar toe, want wat er voornamelijk is, als het gaat over mentale gezondheid is onbegrip en schaamte. En dat geeft ook heel veel eenzaamheid.
Het zou zo mooi zijn, als dat zou kunnen verdwijnen door middel van duidelijke en liefdevolle communicatie naar elkaar toe.
Hé....................... Ik ben de eerste die zich schaamt, als ze moet zeggen dat haar bovenkamer niet helemaal oké is. Dat haar bewoners haar heel veel overlast geven en zij ze er niet uit kan zetten.
Ja, achter een beeldscherm durf ik van alles te zeggen. Maar écht, iemand in de ogen aankijken, een serieus gesprek met iemand hebben, en zeggen dat ik mentaal niet helemaal oké ben, en dat is dan zachtjes uitgedrukt, of dat ik een dood wens heb.
Geloof mij , dat is moeilijk! Vooral als je om diegene geeft en die persoon niet kwijt wilt.
( Wat je weet dat wel gaat gebeuren, zodra je, je verhaal doet)
Je ziet de blik van de persoon tegen over je meteen veranderen. Ik probeer het dan nog met een grapje minder zwaar te maken, zo van: " Ja, ik ben zo gek als een deur, niet gewoon gek, maar ECHT GEK" en dan lach ik het een beetje weg, terwijl het van binnen ontzettend veel pijn doet.
Maar meestal wordt je dan raar, zielig of gewoon niet begrepen. Ook al zeggen ze dat ze het wel doen.
En met Carmen's Journal wil ik dat mensen die mijn Blog lezen, herkenning vinden en weten dat er heel veel mensen zoals wij zijn. En dat wij net zo mooi zijn als de rest van de maatschappij. Wij hebben onze min- dingetjes, dat klopt, maar zo heeft iedereen wel wat. Wij hebben hier ook niet voor gekozen.
Wij hebben echt niet gekozen voor de Duisternis waarin wij soms moeten leven.
Maar goed, ik wilde nu eigenlijk helemaal niet zo diep hier op in gaan. Deze post moest eigenlijk een heel andere wending hebben. Ik wijk er een beetje van af nu.
Wat ik net boven allemaal genoemd heb is 1 van de doelen die ik dolgraag zou willen bereiken met Carmen's Journal. Het Taboe doorbreken dat er is op Mentale gezondheid. En ook al is er maar 1 persoon, die door het lezen van Carmen's Journal dat Taboe voor zich zelf doorbreekt dan is mijn doel al bereikt.
Mijn andere doel is voor mijn eigen therapie, om dingen van mij af te schrijven.
En ik schrijf dan ook regelmatig over mijn Monsters, Demonen, Het Zwarte Monster, wanneer ik mij in de Duisternis bevind en ook wanneer het wat beter gaat.
Maar eigenlijk vertel ik voor de rest niet zo veel over mezelf.
Ja, toen ik de Blog begon, heb ik me zelf even voorgesteld en een klein beetje over mezelf verteld.
En ik ben veel meer dan mijn medisch dossier.
Dus ik kan twee dingen doen, ik verander de naam van Carmen's Journal en blijf alleen vertellen over mijn Duistere kant. Ik verander de naam omdat het dan niet echt een dagboek is. Ik zou het wel:" Een Dagboek van mijn Duisternis," kunnen noemen, bijvoorbeeld.
Of ik hou de naam gewoon zoals het nu is: "Carmen's Journal," en schrijf er dan ook in als een echt dagboek.
Maar in een echt dagboek, moet je echt alles vertellen, ook wat je dagelijks doet.
Wat je doet, wat je ziet, wat je voelt, gewoon alles. Dat is een echt dagboek.
Nu heb ik jarenlang met een masker gelopen, omdat ik mijn eigen 'IK' was kwijt geraakt en het enigste wat ik wilde was, geliefd zijn door iedereen.
En met Carmen's Journal heb ik die masker afgedaan.
NU wil ik ook geliefd zijn, daar niet van, maar ik wil wel een eigen ID hebben. En dat ben ik aan het bereiken met Carmen's Journal. Maar niet omdat ik mij verberg achter Carmen's Journal, nee dat helemaal niet.
Juist niet zelfs! Want bij Carmen's Journal laat ik de echte 'ik' zien. Er zit wel een scherm tussen, maar de woorden die ik schrijf zijn echt, het gevoel, de angst, het verdriet, de blijdschap of de woede is allemaal echt.
Ik laat bij Carmen's Journal juist de minste leuke kant van mij zien.
Vanmorgen liepen Max en ik weer lekker vroeg buiten. Ik was vandaag al om half vijf wakker en kon niet meer slapen. Maar ik werd wakker met ontzettend veel energie en een ontzettend goeie vibe. Ik was echt vrolijk, eerlijk gezegd, ik verbaasde mezelf een beetje. Ik had ook een soort van, een ondeugende energie over mij heen.
Vanmorgen toen Max en ik buiten liepen, genoot ik letterlijk van alles, van het gras die groen was, van de blaadjes aan de bomen, echt van alles. En ik beloof, ik ben niet aan de drugs, maar zo voelde ik mij wel, een beetje zweverig. Ik had niks meer ingenomen dan mijn eigen dagelijkse medicatie en daar krijg je geen energie van, je wordt er al helemaal niet vrolijk van en geloof mij, daar ga je echt niet niet van zweven.
Weet je de film HOME ALONE ? Jongetje dat alleen thuis blijft, omdat zijn ouders op vakantie gaan en hem thuis vergeten? Nou, zo voelde ik mij vanmorgen ook, maar op een goede, ondeugend manier. Wat eigenlijk onzin is, want ik kan altijd doen waar ik zin in heb, maar toch voelde ik mij zo.
Tijdens de wandeling met Max liep ik te zingen. En tijdens die wandeling ging er een lichtje bij mij branden. Carmen's Journal is een dagboek, en zo moet ik ook er in gaan schrijven.
En weet je hoe ik tot die conclusie kwam? Dat is helemaal stom, volgens mij bloos ik nu ook een beetje.
Ik moest opeens denken, wanneer het nu de laatste keer is geweest dat ik sex heb gehad. Ja, ik weet het, het slaat nergens op. Ik weet ook niet waarom ik ineens daar aan dacht, waarschijnlijk omdat het zonnetje schijnt en het mooi weer is. Je kent het wel (of niet) de bijtjes en de bloemetjes, moeder natuur roept misschien. Ik weet het niet.
Hé! Het is al ongeveer 2,5 jaar geleden, mag ik er even aan denken? Ik vind dat ik mij tot nu toe wel gedragen heb. Straks weet ik niet meer hoe het moet en ben ik het verleerd.
Ik dacht daaraan en dacht, dat soort dingen hoor ik eigenlijk ook te vertellen in de Blog, want het is een dagboek.
Als ik zeg dat Carmen's Journal een dagboek is, dan moet ik mij daar ook aan houden en ondanks de doelen die ik ermee wil bereiken, gebruiken als een dagboek.
Dus vandaar, dat ik vandaag ben begonnen met Lieve Dagboek, in plaats van lieve Lezer.
en als het goed is, zal ik van af vandaag, elke post zo beginnen.
Jeetje...........Dat hele verhaal hier boven alleen om uit te leggen waarom ik Lieve Dagboek heb geschreven en om te vertellen dat ik van af vandaag wat meer over mijn dagelijks 'ik' zal vertellen dan alleen maar, mijn Duistere kant. Want, iets heel belangrijks,
super belangrijk.................... Ik ben veel meer dan een Duisternis!
Vandaag was dus mijn eerste dag sinds 2,5 jaar ongeveer dat ik home alone was. Wel samen met Max natuurlijk.
En het is een beetje een rare dag geweest.
Het begon heel positief, vol energie. Ik voelde mij ook goed. Gewoon mijn ochtend ritueel gedaan. Max uitlaten, ochtendmedicatie innemen, kaarsje aansteken voor de mensen die mij lief zijn en mijn ochtendgebed doen.
Dus dat heb ik wel allemaal normaal gedaan, alleen wat vrolijker en wat energieker dan anders.
Korte broek en shirt aangetrokken want het zou prachtig weer worden en ik wilde vandaag lekker de hele dag in de tuin zijn. Ik had geen zin om binnen te zitten.
Vaatwasser uitgeruimd, huiskamer netjes gemaakt. En toen een plekje in de tuin gemaakt met een tafeltje en een tuinstoel en kussens met het idee om lekker in het zonnetje te zijn vandaag.
Ik voelde mij zo goed, dat ik lekker harde muziek heb opgezet zodat ik het in de tuin ook kon horen, het was nog wel een beetje vroeg ervoor. Maar ik dacht, het is een doordeweekse dag, mensen moeten werken, dus ze moeten toch vroeg op.
Bovendien weet ik dat ik met mijn buren helemaal geen problemen heb.
Dus ik heb heerlijk in de tuin ontbeten.
Normaal gesproken neem ik een kopje thee met een paar crackers met kaas of ham, maar de laatste dagen ontbijt ik yoghurt met cruesli en dan neem ik een paar vitamine supplementen erbij.
Ik heb de laptop ook mee naar buiten genomen en ben een beetje met deze Post begonnen, later heb ik het opzij gezet om het in de middag of avond weer op te pakken.
Want ik wilde echt vertellen, hoe het voelde om weer na zo een lange tijd weer alleen te zijn.
Ik heb natuurlijk wel een beetje controle gehad.
Mijn moeder appte in de ochtend om te vragen hoe het ging, mijn dochter appte ook, maar zij appte meer met de vraag (als excuus) of ik al wist wat wij vrijdag gingen eten, want normaal gesproken komt zij altijd samen met haar vriend R. op vrijdag eten.
Maar goed, dat geeft ook helemaal niet. Ik begrijp best dat ze zich een klein beetje zorgen maken. En G. natuurlijk ook in de avond, om te kijken hoe mijn eerste dag was geweest, maar hij appte vol vertrouwen dat alles goed was gegaan. Mr Positief.
Terwijl ik lekker in zonnetje zat en niet op de laptop bezig was, ben ik aan het schilderen geweest. Mijn moeder heeft heel veel kabouters in de tuin, geen echte, anders zou mijn ex J.B. uit de Wormer er ook tussen staan, want die is ook niet zo groot. Oh jeetje......Wat zeg ik nou, nee dat is een gemeen grapje, dat had ik niet moeten zeggen, hij is misschien klein van lengte maar met een heel groot hart. Ik hou heel veel van hem.
Ik bedoel kabouter poppen en de meeste ervan zijn verkleurd door de zon, sommige zijn ook erg beschadigd, dus ik ben bezig om ze een beetje te restaureren.
Ik ben met eentje begonnen waar de puntmuts van gebroken was, dus die heb ik weer mooi puntig gemaakt, en krijgt nu weer mooie felle kleuren.
Deze komt dan ook in het hoekje dat ik in de tuin heb om mijn vader te herdenken, want deze kabouter heeft een schaaltje in zijn hand, waar heel mooi een kaarsje op kan. Daarom heb ik deze als eerste uitgezocht om te restaureren. Maar ik heb hem niet helemaal afgekregen omdat, ik er niet de hele dag mee bezig ben geweest.
Ik had in de schaduw een plekje voor Max gemaakt, met zijn kussen en een bak met vers water en een paar ijsblokjes, maar zoals je ziet, zelfs wat dat betreft zoals je op de foto hier onder ziet, lijkt hij op mij. Hij ligt liever in de volle zon.
Als het hem dan te warm wordt, dan loopt hij even naar binnen of gaat een paar tellen in de schaduw liggen en gaat dan weer terug naar de zon.
Ik wilde nog even met hem gaan wandelen vandaag, ik dacht even naar Kwadijk te wandelen zoals wij vroeger deden, maar vandaag moest ik thuis blijven want ik zat op een pakketje te wachten. Maar goed als het mooi weer nog een paar dagen blijft, dan doen wij het van de week wel.
Wat ik niet gedaan heb vandaag is, tussen de middag eten. Ik zou een salade eten die ik al in de koelkast klaar had staan, maar uiteindelijk heb ik het niet gedaan.
En dat komt door een klein dipje die ik gehad heb. Maar het duurde gelukkig niet lang.
Aanleiding was de muziek, maar eerlijk gezegd weet ik nu niet eens meer welk liedje het was, waar ik in eens een beetje emotioneel van werd. Ik heb toen wel de muziek uitgezet. en ben mijn mail gaan nakijken om te zien, wanneer het pakketje nou precies zou komen waar ik op aan het wachten was. En zo, zeg maar heb ik mezelf weer snel uit die dip weten te halen.
Dag 1 Home Alone heb ik goed overleefd. In de avond ook mijn eigen avond eten gemaakt. En ik ben helemaal klaar voor het onderzoek morgen in Zaandam. Als het goed is, wordt dat de laatste onderzoek en dan krijg ik volgende maand het resultaat en krijg ik te horen wat voor therapie ik ga krijgen. Dus dat is nog wel even spannend. Samen met dat resultaat en de uitkomst van deze maand zal ik weten wat mij te wachten staat. Of ik nou rechts of links moet gaan. Maar vandaag voel ik mij erg goed en wil daar even niet op ingaan, of erover nadenken.
Wat ik wel wil vertellen en toch ook weer een beetje spannend hou is dat ik op een pakketje zat te wachten, want ik had iets besteld maar wilde nog niet zeggen wat het was. Ga ik vandaag ook niet doen. ( Even spanning opbouwen).
Ik wil wel zeggen dat het pakketje binnen is, ik heb het nog niet open gemaakt. Als ik het open maak, zal ik een filmpje ervan maken en deze zal ik hier delen en ook op mijn Tik Tok, want daar heb ik de meeste volgers.
Maar als je een ideetje wilt opdoen en uit nieuwsgierigheid niet kan wachten op mijn filmpje en dolgraag wilt weten wat ik besteld heb, dan geef ik je een hint. Ik volg Daantje op zoek naar innerlijke rust op Tik Tok.
Nog iets dat ik wil melden, ik weet niet of nieuwe Leden van de Blog automatisch een mail van mij binnen krijgen, als zij voor het eerst lid worden. Het zou wel moeten, maar ik weet niet of dat wel helemaal goed gaat. Ik ben niet zo een computer nerd. Ook al doe ik zo mijn best!
Dus ik zal van de week alle leden ook al zijn ze al een jaar lid, persoonlijk een mailtje sturen met heel veel liefde en een hele dikke kus.
En met deze woorden laat ik het hier voor vandaag. Ik hoop dat mijn nieuwe aanpak van de Blog veel nieuwe leden zal aantrekken. En zoals met alles wat ik doe zullen er altijd mensen zijn die er minder blij mee zullen zijn. Maar...... Héééééé'....... That's me.....
It's my life.......... My story........ And I don't give a fuck!!!!!!!!!
Love you all !! 💖🐾👄🍀😇👹
------------------------- WACHT NIET OP EEN GOEDE DAG, MAAK ER EEN! -------------------------
Comments