Lieve Lezer,
Na bijna een maand afwezig te zijn, ben ik er weer. Waar was ik? Waarom was ik ineens weg? Ik moest even back to basick. Had even mijn rust nodig, niet dat ik zo een druk leven heb, maar mijn hoofd had wel even die rust nodig. Zoals ik vaker heb aangegeven, ik ben mijn ergste vijand, en ik kan mezelf heel erg goed, gek maken. (Gekker dan normaal, dus echt knettergek). Ik moest mezelf terugvinden.
Ik had mijn therapeut om hulp gevraagd, maar de hulp die ik vroeg kon ze mij niet geven.
Wat eigenlijk ook wel begrijpelijk was.
Het is een beetje hard (raar) waar ik om vroeg. Wil je weten waar ik om vroeg? Ik was er zo doorheen maar ik mag mezelf geen pijn doen. Bovendien heb ik beloofd, dat ik de therapie ga doen die ze mij aangeboden hebben voor persoonlijkheidsstoornis. Ik vroeg mijn therapeut om mij ergens permanent op te sluiten, zoals je in de films ziet, je wordt dan helemaal gepropt met pillen, dus je vergeet zelf alles, op een gegeven moment weet je zelf niet meer wie je bent.
Maar mijn therapeut zei, dat het niet mogelijk was, en dat ik ook Max had. En daar had ze dan ook weer gelijk in.
Ik voelde mij een soort alien die niet in dit planeet thuishoort. Ik heb te vaak gehoord dat ik knettergek ben, dat ik het zelf ben gaan geloven. Die gek die ziekelijk van een ander kan houden en dan zelf helemaal doordraait.
Ik ging ook op het Internet Tarot readers zoeken die dan zeiden wat ik wilde horen en ik er ook in ging geloven. En werd dan ook helemaal gek als het niet uitkwam.
Dus op een gegeven moment, voelde ik, dat ik helemaal aan het doordraaien was en moest even op de een of ander manier de rust zien te vinden in mijn hoofd en kracht ergens vandaan halen.
Het voordeel van al zo lang strijden met mentale gezondheid is, dat je de symptomen vaak herkend als het helemaal niet goed gaat. En doordat ik mentaal er zo doorheen was, zei mijn lichaam ook. "Tot hier en niet verder." En dat vind ik soms nog steeds moeilijk te begrijpen, maakt niet hoe vaak mijn therapeut het uitlegt. Als mijn hoofd 24 uur per dag bezig is en ook overuren maakt, dan maakt het niet uit of mijn lichaam iets doet of niet, het lichaam raakt ook uitgeput van het werk dat het hoofd uitvoert.
Maar goed, wat ik wilde zeggen is dat ik een tijd offline ben geweest omdat ik voornamelijk mentaal rust nodig had en dan helpt het niet als je veel met het internet bezig bent. Dus vandaar geen FB, Social Media in het algemeen, geen mail en dat soort dingen. Laat ik wel zo eerlijk zijn door te zeggen dat ik wel af een toe op Tik Tok was om filmpjes te maken.
Al die filmpjes zal ik van de week dan op You Tube en andere Social Media zeten. Ik zal ook van de week eventueel antwoord overal opgeven.
Ik heb ook Snapchat, dat wilde ik gebruiken voor het promoten van Carmen's Journal, en als ik foto's maak, gebruik ik soms de filters, maar Snapchat vind ik helemaal niks. Dat is voor de jongelui en mensen die via Internet daten ofzo. Voor mij is het in ieder geval niet.
En nu we het over daten hebben, weet je dat het de eerste keer voor mij is dat ik zo lang vrijgezel ben? En ik moet zeggen, het bevalt prima. Ik kan doen en laten wat ik wil (ik doe wel niks, maar ik zou wel kunnen doen en laten wat ik zou willen), ik hoef met niemand rekening te houden, geen gezeur aan mijn hoofd. Heerlijk!
Ik was vroeger altijd bang om alleen achter te blijven, maar die angst heb ik niet meer, ik weet niet waar die angst gebleven is, maar die is in ieder geval weg.
Maar het rare is, ik ben er ook niet naar op zoek. Op dit moment, maakt het mij niet uit hoe je er uit ziet, of je nou groot of klein bent, mooi of lelijk, sterk of slap enz. Dat is je verpakking. Maar ook je binnenkant doet mij niks. Lief of gemeen, gul of gierig enz. Het doet mij echt helemaal niks. Ik vind het prima zo. Ik en mezelf!
En nu hoor ik je denken............
Wil je geen gezelschap? Geen liefde? Ik heb Max, meer liefde heb ik niet nodig, meer liefde en beter gezelschap ga ik niet krijgen.
Ja........ Ik hoor je wel denken..........
Vraag maar.......
Schaam je niet......
Je mag alles vragen. Hoe zit het met de seks?
Was dat nou zo moeilijk om te vragen?
Nou luister, maar niet doorvertellen, dit wordt ons geheimpje. We hoeven het niet aan de grote klok te hangen. Ik heb denk ik al bijna twee jaar geen seks, bovendien met de medicijnen die ik slik gaat je libido naar beneden, dus dan heb je niet zoveel of helemaal geen zin. Als je vrijgezel bent zoals ik, de medicijnen neemt die ik neem en ook bijna niet buiten komt zoals ik dan is je libido helemaal niks.
Maar stel je voor dat, dat zou veranderen, dan zijn er altijd nog andere alternatieven zonder een relatie te hebben, ook al zou ik persoonlijk er niet zo snel gebruik van maken, maar goed je weet maar nooit. Het leven heeft mij geleerd: "Zeg nooit, nooit."
Ik heb wel een heel leuk en goed nieuwtje, waar ik zelf heeeeeel blij mee ben, het zijn eigenlijk twee nieuwtjes.
1ste, Carla is af, ze hoeft alleen maar een paar lagen lak, zodat ze mooi glimt en langer mooier blijft. Hier kun je haar zien. Ik zou graag willen weten wat je van haar vindt, dus laat alsjeblieft een reactie achter. Op de foto kan je het niet zien, maar op het zwarte gedeelte (voetstuk) staat geschreven: "Liefde overwint haat..."
Jaaaa.........
Je dacht dat ik de tijd dat ik offline ben geweest alleen maar op mijn luie gat had gezeten, maar dat is niet zo. Ik ben ook een klein beetje creatief bezig geweest.
Met het 2de nieuwtje ben ik nog blijer.
Het is weer terug.
Ik kan het weer!
Ik weet niet hoe het kan, waarom nu opeens wel.
Het is nog niet, zoals eerst, maar ik ben er nu al heel blij mee.
Het schilderen is weer terug! Joehoeoeoeoeoeoeoe!!!!!!!!!
Dus afgelopen tijd heb ik ook geschilderd.
Ik pak mijn penselen, mijn verf, mijn canvas en vind het heerlijk om mij af te sluiten van de wereld en lekker te kliederen, op weg naar een mooi resultaat.
Ik wil ook wat meer abstract gaan schilderen om de kijker meer aan zijn verbeelding over te laten. Bij voorbaat wil ik erbij zeggen dat wat ik schilder altijd vanuit liefde is geschilderd en niet om anderen pijn te doen. Ik ben dan ook niet verantwoordelijk voor wat iemand in mijn schilderijen zou kunnen zien. Het kan zijn dat ik soms iets schilder dat minder vrolijk is, maar dan heeft dat alleen maar betrekking tot mij zelf en niemand anders.
Hier heb ik ook wat voorbeelden voor je gepost. Maar je kan ook al mijn schilderijen vinden op Instagram, onder de naam Carmensjournal73.
Ik heb ook het boek van Mark Verhees bijna helemaal afgelezen. Levens Lust, Waar wil je mee verbonden zijn?
In dit boek heb ik wel handvaten gevonden om het beste uit me zelf te halen en hoe ik pijn en verdriet een beetje kan loslaten, ik heb het boek nog niet helemaal uitgelezen. Maar ben nu al dankbaar voor de handvaten die ik al heb ontvangen. Ik raad iedereen die het een beetje moeilijk heeft met het leven deze boek te lezen. Als je het bij Bol.Com bestelt heb je het de volgende dag weer binnen en is helemaal niet duur.
Ik denk een stuk helderder dan dat ik vorige maand deed. Misschien heeft de rust mij inderdaad goed gedaan. Sommige dingen zijn wel veranderd, anderen dingen niet. Ook in mijn manier van denken, en zelfs voelen zijn sommige dingen veranderd en anderen niet.
Ik accepteer nu ook dat ik niet denk zoals de meeste mensen denken. Ik ga niet altijd met de kudde mee. Soms ben ik een beetje rebel. Soms wil ik mijn eigen wil doordrukken. En moet het op mijn manier gebeuren. En niet iedereen is het altijd met mij eens. Maar dat is ook denk ik, wat mij, mij maakt. Ik ben zoals ik ben, en niet iedereen hoeft het met mij eens te zijn. Ik ben het ook zeker niet met iedereen eens. Maar weet je wat? Ik accepteer mezelf hoe ik ben, en dat is denk ik wel het belangrijkste!
Dat ik nu een stuk helderder denk, en dat het beter met mij gaat, omdat ik mij rust heb genomen en zo, wilt niet zeggen dat al mijn problemen opgelost zijn, dat ik helemaal genezen ben en dat ik nu heel anders denk over mijn ziektes. Absoluut niet!
Daarin is er niks veranderd. Ik blijf een doodwens hebben, maar die heb ik op stand-by gezet, want ik heb een belofte aan Max gemaakt en ik heb ook belooft dat ik de therapie voor persoonlijkheidsstoornis ga doen. Maar tijdens mijn offline tijd, heb ik wel alles geregeld, voor wanneer de dag komt dat ik er niet meer zal zijn. Zodat degene die alles moet regelen, precies weet wat er moet gebeuren en hoe het moet gebeuren.
Mijn afscheid is al geschreven!
Op zondag ga ik tegenwoordig ook niet meer naar de kerk, ik heb het heel lang gedaan. Waar ik elke week weer te vinden was en de Heer vroeg om bescherming en genezing voor de mensen die mij lief zijn, niet eens voor mij. Waar ik probeerde troost en antwoorden te vinden, maar die nooit kwamen of ik begreep ze niet. Aan het begin kon ik er wel troost uit halen, maar op een gegeven moment kon ik dat niet meer.
Ben ik mijn geloof kwijt? Weet ik niet, ik twijfel. Maar dat ik niet naar de kerk ga, betekend niet dat ik niet bid, ik blijf bidden voor de mensen die mij lief zijn. Elke dag weer, ik steek een kaarsje aan en doe mijn gebed. Ik blijf hopen dat de Heer mij hoort en als hij mij hoort, mij een sein geeft die ik begrijp.
Kerst is voor mij altijd iets heel moois geweest.
Het huis wordt versierd met een vrolijk verlicht kerstboom, een groot verlicht kerststal waar het verhaal over de geboorte van de Heer wordt uitgelegd tot aan de komst van de drie Koningen. En tijd waar kerstliedjes worden gezongen, en met een beetje geluk een sneeuwpop voor de deur wordt gemaakt.
De familie komt bij elkaar voor het Kerstdiner, waar ik bijna een week mee bezig ben. En met onze mooiste outfit gaan we met zijn allen rond de kersttafel zitten. Met een beetje geluk liggen er ook kerstcadeautjes onder de kerstboom.
En na het eten bij de koffie allerlei lekkere kerst zoetigheid uit Spanje.
Dat was vroeger mijn kerst! En mijn logo was dan ook. Met Kerst mag niemand alleen zijn!
Mijn Kerst in 2023.......................................
Er is geen Kerst 2023!
Ik sla het over. Ik vier helemaal niks. Als of het een doodnormale dag is. Ik ga er helemaal niks aan doen. Ik begrijp nu waarom ze zeggen dat Kerst niet voor iedereen altijd even leuk is. En dat is ook zo. Als je Kerst niet kunt vieren met de mensen van wie je houdt, dan is het zwaar, heel zwaar. Dit jaar geen lichtjes voor mij!
Dit jaar zou het de 2de jaar zijn zonder mijn vader en 1ste zonder mijn zoon.
Ik heb wel meer te vertellen, maar vind het voor vandaag wel mooi geweest. Ik zal mijn uiterste best doen, om morgen weer wat te posten, want ik wil ook wat kleine aanpassingen doen aan Carmensjournal om wat meer lezers aan te trekken. En ben dus erg benieuwd naar wat jij vind van mijn nieuwe ideeën.
Zoals je ziet, sluit ik vandaag wel heel positief af. Dank je wel dat je er was en dat je er de tijd voor hebt genomen om mijn Post te lezen, ik hoop dat je bij de toekomstige Posts er ook bij bent. Dank je wel voor je steun, ook al is het in stilte! Ik hoop dat jij ook de nodige steun in mijn woorden hebt gevonden, want weet je wat? zoals wij, zijn er heel veel, wij zijn niet alleen, en zolang Carmen's Journal er is hoeft niemand alleen te lijden. Wij doen het samen!
------------ VERPEST EEN NIEUWE DAG NIET MET HET NEGATIEVE VAN GISTEREN. LAAT HET LOS EN ONTDEK HOEVEEL MOOIS VANDAAG KAN BIEDEN ------------
Comments