Ik ben Ik ......

Lieve Dagboek,

Hier ben ik weer, op een nieuwe dag. Zo goed als dat ik gisteren geslapen had, zo slecht heb ik vannacht geslapen. Ik heb vannacht letterlijk 1 uurtje geslapen. De rest van de nacht ben ik klaarwakker geweest.

Max heeft wel geslapen en aangezien het buiten grauw en grijs er uit zag, heb ik hem ook uit laten slapen en zijn wij wat later gaan lopen.

Gisteren werd ik wakker gemaakt door de zonnestraaltjes die door het raam naar binnen kwamen en in mijn gezicht schenen. Dat was heerlijk wakker worden.

Max sliep toen ook nog. En voor ons doen, was het ook nog erg laat dat ik wakker werd.

Het zonnetje was gisteren eerder op dan wij. Wij hebben gisteren wel uitgeslapen. En weet je wat? Ik kan zelfs zeggen, dat ik gisteren goed geslapen heb. Ik heb gewoon de hele nacht in 1x door geslapen, terwijl ik helemaal niet zo laat naar bed ging.

Misschien kwam het doordat ik de twee dagen ervoor wel erg laat naar bed was gegaan en ik eergisteren toch wel een beetje moe was, dat zou het wel een beetje kunnen zijn.

Gisterenochtend vroeg appte ik al R. en P. want ik wilde langsgaan. Ik heb ze al heel lang niet gezien. Ik mist ze. Ik zou willen dat ik ze vaker zag. Ik probeer veel contact met ze te hebben, en ik app ze vaak, vraag ze vaak hoe het met ze gaat.

Als het goed is heeft P. over twee weken ongeveer weer controle, dan krijgt ze het hartje van de kleine te horen. Het is eigenlijk een controle van een paar minuten, maar ik had gevraagd of ik mee kon en dat kon. Dus ik vind dat wel erg leuk en kijk er naar uit.

Heb ze een paar keer gevraagd of ik langs kan komen, maar ze zijn natuurlijk erg druk met werk en het is niet mogelijk. Ik wil natuurlijk ook geen oude zeur worden. Dus dan laat ik niet merken dat ik bij iedere afwijzing een beetje teleurgesteld ben, wil ook niet dat ze zich schuldig voelen, ik weet dat ze druk zijn. Ik probeer zoveel mogelijk begrip te tonen.

Maar eerlijk gezegd doet het wel veel met mij. Ik zou zo graag willen dat ik er meer bij betrokken zou worden, maar ik moet gewoon hun wensen respecteren. 

Had ook wat leuks voor de kleine gekocht, ik kon het niet laten toen ik het in de winkel zag staan. Maar ik ga het nu van de week gewoon met de post opsturen, en ik ga een stapje terug doen.

Voor de rest wil ik niet steeds aandringen. Wij hebben allemaal ons eigen leven.

Als ik een beetje terugdenk aan het verleden, aan toen ik hun leeftijd had, is het eigenlijk ook een beetje Karma wat bij mij op bezoek komt. Dus ik accepteer het maar en weet ook wat mij precies te wachten staat, het is geen verrassing meer.

Ooh weet je nog bij mijn vorige Post dat ik het had over mijn doel met Carmen's Journal?

En dat ik daardoor iedere keer dat ik het leven heb willen opgeven, ik weer teruggestuurd ben (omdat ik mijn doel niet bereikt heb.) En ik had het over het Taboe doorbreken dat heerst op mentale gezondheid door middel van duidelijke, open communicatie etc.

Eigenlijk een beetje waar ik het wel vaker over heb.

En van de week, kreeg ik ook een heel leuk complimentje van een volger over bepaalde filmpjes die ik gemaakt heb, met bepaalde slogans en hij zei ook, dat mijn filmpjes soms wel kunst waren.

En nu had ik van de week een engelenkaart getrokken (dat doe ik ook wel vaker) en wat staat erop?

Ik heb er een screenshot van gemaakt zodat je de boodschap van Archangel Gabrielle die ik gekregen heb, jij ook kan lezen. Het kon eigenlijk niet op een beter moment binnen komen. En het klopt ook wel! Door middel van o.a. Carmen's Journal communiceer ik voor een heel belangrijk doel, het verbreken van het Taboe dat heerst op Mentale Gezondheid,

maar het is ook vaak terug te vinden in mijn kunst, als ik schilder, of teken en soms ook in mijn filmpjes (Niet allemaal). Je kunt van alles kunst maken, vooral als je een boodschap hebt, die je wilt overbrengen, en die heb ik zeker!

Ik begin weer wat meer buiten te komen. Het gaat niet van harte. Ik ben het liefst de hele dag thuis in mijn kamer, maar ik weet dat het niet goed voor mij is en dat ik naar buiten moet, dus vecht ik tegen mijn zelf en ga ik naar buiten. 

Ja, ik tut mij op, haal mijn hakken uit de kast, zoek bij passende tas erbij. Laat de buitenwereld weer mijn vrouwelijke kanten zien. Ook al zou ik vaak veel liever thuis zitten in mijn trainingspak met een knots in mijn haar en zonder make-up. Maar ik weet dat het geen oplossing is. Ik meng mij weer tussen de mensen, ik praat weer met ze, laat mijn verpakking weer zien.

Nee ik ga niet met een masker naar buiten, want wat ze zien is wel echt, ik laat ze alleen niet te dichtbij komen. Als je mij ziet glimlachen, is mijn glimlach oprecht. Net zoals wanneer je mij ziet huilen, zijn mijn tranen oprecht.

Als ik eenmaal buiten ben, onder de mensen dan gaat het ook wat beter. Het is vaak ook, die eerste stap wat de meeste moeite kost. Die eerste stap om de deur uit te gaan.

Daarna als ik buiten ben, loop ik er ook niet bij als een dood musje. Ik voel ook dat ik een beetje opbloei, ik praat met mensen, maak grapjes, lach met ze en krijg ook veel positiviteit

terug wat mij goed doet.

Net zoals bijvoorbeeld aanstaande vrijdag heb ik met M.B. afgesproken in Krommenie. Wij hebben elkaar al meerdere malen gesproken, maar eigenlijk nooit face to face gezien.

Nu ben ik toevallig en het is echt toevallig, ook al zullen sommige haters het niet geloven, maar daar trek ik mij niks van aan. Maar goed, zoals ik al zei, ben ik toevallig een paar keer in Krommenie ergens geweest, waar zij heel vaak komt. Ik kom normaal gesproken ook nooit in Krommenie.

En wij spraken elkaar van de week, zij belde mij en vroeg sinds wanneer ik daar kwam, dus ik vertelde dat ik daar met een meneer een paar keer was geweest, omdat hij daar vaak kwam.

En nu hebben wij daar vrijdag avond afgesproken om gezellig meiden onder elkaar lekker te kletsen. Maar het is wel grappig, want ik ben helemaal niet zo een prater door de telefoon, en van de week toen wij elkaar spraken door de telefoon hebben wij volgens mij wel een uur met elkaar zitten kletsen. (Een beetje roddelen over van alles en nog wat, je kent dat wel, wat vrouwen doen)

Misschien hebben wij meer met elkaar gemeen dan onze slechte smaak voor mannen en een ex.

Ik kijk in ieder geval wel naar vrijdag avond uit, want dan staat ook een leuk gesprek op het programma, ik ga een beetje proberen voor Cupido te spelen. Een vriend van mij, vind haar wel een beetje leuk, en andersom net zo. Dus wie weet "Love is in the Air." Het zou wel heel leuk zijn, als ik ze bij elkaar breng.

Ik sprak hem vanmorgen en hij vond haar wel leuk.

Als mensen met mij om willen gaan of mij willen leren kennen, dan verwijs ik ze vaak naar Carmen's Journal. Dan wacht ik hun reactie af, of ze daarna nog steeds interesse hebben om mij te leren kennen of niet. Er zitten ook mensen tussen die het niet willen weten en dan zeggen:" Het maakt mij niet uit, ik wil je zo leren kennen. Gewoon face to face, en wat ik zelf ontdek." Ook al heb ik ze gewaarschuwd, van een gigantisch medisch dossier wat betreft Mentale gezondheid.

Maar dan heb ik zoiets van, oke : "Betreden op eigen risico."

Je hebt ze er ook tussen natuurlijk die er alleen maar misbruik van willen maken, die lezen een beetje de Blog door zonder wat te zeggen en dan noemen ze dingen die ze gelezen hebben over mij op, en gebruiken die als of het raakvlakken zijn. Zodat ik denk dat het dingen zijn, die wij met elkaar gemeen hebben, maar daar leer je met de tijd wel snel doorheen te prikken. 

Tegenwoordig kan je niet alleen op gevoel afgaan, je moet ook je hoofd erbij gebruiken. En zodra je Red Flags ziet, gewoon slim genoeg zijn en zeggen, tot hier en niet verder. Ik heb mijn les geleerd, om dat dan ook te doen, van je fouten leren en proberen niet weer dezelfde fouten te maken.  Het moet geen rode draad in je leven worden. ' 

Heel voorzichtig durf ik wel te zeggen, ik bescherm mijn hart een beetje en probeer mijn hoofd 'cool' te houden.

Daarentegen, kan het soms ook gebeuren, dat ik een beetje als een koude kikker of een beetje kapsones overkom, terwijl ik dat helemaal niet ben. 

Maar tja....... Soms heb je geen andere keus, door de harde lessen die het leven je gegeven heeft. (En als je een gevoelsmens bent dan is dat extra moeilijk, want je kunt niet altijd op je gevoel vertrouwen, je moet ook je hoofd erbij gebruiken)

Hiermee bedoel ik mensen in het algemeen, ik bedoel niet dates ofzo. Ik zit niet te wachten om aan daten te beginnen. Je kan ook mooie vriendschappen opbouwen zonder te daten.

In ieder geval wat ik probeer te zeggen is, ik kom onder de mensen. Ik praat met mensen. Maak soort van 'vriendschappen.' Ik ga de deur uit, ik sluit mezelf niet meer binnen op.

Het valt mij op, ondanks dat ik erg op mezelf ben, altijd al geweest. Naarmate ik ouder word, wordt het steeds minder. Begrijp mij niet verkeerd, ik vind het heerlijk om alleen te zijn. Alleen met Max!

Ik word steeds opener en spontaner. Zal het de leeftijd zijn? Ik heb geen idee. Maar ik ben niet meer zo bang om met mensen te praten, of mijn mening te geven, zeggen wat ik denk. 

Iets wat ik vroeger doodeng vond, om met vreemden te praten. Dat heb ik nu absoluut niet. Ja......... Ik ben wat spontaner in dat geworden. Het gaat mij nu wat makkelijker af om contact te maken met nieuwe mensen.

En ik kan gerust zeggen, de mensen die mij nu kennen, met wie ik om ga, of die in mijn leven zijn. Die kennen MIJ!

Ja, klopt! Misschien via Carmen's Journal. 

Maar ik bedoel, het is niet meer zoals vroeger. En het is niet dat ik het verleden naar boven wil halen, maar ik gebruik het nu als voorbeeld alleen. 

Vroeger kon iedereen mij als, de zus van..........., de vriendin van........., de echtgenote van............, de ex-vrouw van.........

Tegenwoordig ben ik 'gewoon' Ik! Oke, niet 'gewoon', misschien de gek van Carmen's Journal, maar dat maakt niet uit.

Ik ben gewoon Ik.

En weet je wat?

Ondanks mijn super dikke medisch dossier, alle haat die ik naar mijn hoofd geslingerd krijg, ook al kan ik mijn zelfliefde heel vaak niet vinden, al mijn Monsters en Demonen en op het moment mijn passieve suïcidale wens, ben ik trots dat ik tegenwoordig, Ik 'gewoon' Ik ben!

Er zijn weinig mensen uit mijn verleden, die tegenwoordig nog in mijn huidige leven bestaan. Ik heb van veel afscheid genomen of van afstand gedaan, afgelopen bijna 2,5 jaar.

Als je mij vraagt of ik er spijt van heb? Dan weet ik eerlijk gezegd niet zo goed wat ik daarop moet antwoorden. De meeste denk ik niet. Ik ben er ook van overtuigd, dat alles gebeurt met een reden, maar dat wij de reden vaak niet zien of begrijpen. En als mensen echt in je leven horen, dan komen ze uiteindelijk wel weer in je leven.  Even voor de duidelijkheid, ik heb het niet over exen. Ik heb het over vrienden of familieleden.

Niet dat er één of ander ex denkt dat ik de deur opengooi, want dat doe ik dus absoluut niet!

Het is geen geheim dat ik van mijn zoon een groot afstand heb genomen toen, wel met een bewuste reden gedaan en na heel veel overwegen of ik wel de juiste keuze aan het maken was. Iets wat mij verscheurde vanbinnen, maar ook geen andere keuze had. En als het goed is, is dat toen de juiste keuze geweest en zal ik daarvoor binnenkort beloond (De heer) worden. En als ik er niet voor beloond word, zal hij er zeker voor beloond worden.

Maar ook bij andere familie leden nam ik een stapje terug, terwijl ik mezelf toch wel een familie mens vond, en altijd dacht dat ik familie toch wel hoog had staan.

En zoals ik al zei, bij vriendschappen.

Soms denk ik wel een beetje aan G. en twijfel ik, heb ik toen wel goed gedaan. En dan geef ik mezelf antwoord: "Ja......" Voor die persoon was het beter om geen contact met mij te hebben. Misschien had ik het wel anders naar hem kunnen verwoorden toen, dat wel. Maar het was voor hem wel de juiste beslissing. 

Ik speel niet met iemands emoties of gevoel! En voor mij voelde het, als of ik het wel deed, en dat wilde ik niet. Het voelde niet goed. Ondanks dat ik weet, dat hij veel om mij gaf.

Nou moet ik wel zeggen, hij staat wel op het lijstje van mensen die gewaarschuwd moeten worden, als er iets met mij gebeurt.

Gisteren kwam mijn lieve vriend A.R even langs, ik had een grote TV voor hem die wij niet meer gebruikten. En ik had ook iets voor hem gekocht zodat hij niet snurkt en zo zijn vriendin er geen last van heeft 's nachts.

En het was wel grappig, mijn moeder had van de week de kast onder aan de trap schoongemaakt waar de CV ketel in staat. Maar daar zijn ook een aantal kabels, sommige kunnen weg gehaald worden, want zijn van een antenne die mijn vader vroeger had. Dus mijn moeder had ze doorgeknipt om ze weg te halen. Kwam ze er later achter, dat ze er eentje had doorgeknipt die van de verwarming (de thermostaat) was. Die had ze natuurlijk niet moeten doorknippen.

Dus ik had al tegen haar gezegd dat zij zich geen zorgen hoefde te maken, want als A.R langs kwam, zou hij het wel maken. En ja hoor, toen ik het tegen hem zei, heeft hij het meteen gemaakt, en ook zo verborgen dat mijn moeder ze niet ziet en er ook niet bij kan. Maar wel erbij gezegd, dat ze er van af moest blijven.

Het was wel gezellig om hem weer te zien, wij hebben de grootste lol als wij samen zijn. Wij lijken dan wel twee kleine kinderen met elkaar hoe wij elkaar dan pesten.

Ik ben blij dat ik hem als vriend heb, want ik kan altijd op hem rekenen. En ik weet dat als ik ooit ergens mee in de problemen raak, hij alles zal doen om mij te helpen.

Wij hebben een speciaal plekje in elkaars hart en dat weten wij ook van elkaar, spreken wij ook naar elkaar uit.

Zoals je al gemerkt zult hebben is deze Post al wat positiever dan de laatste. En zo probeer ik weer stapje voor stapje naar het licht toe te lopen. Met heel veel angst en heel veel twijfels, dat wel. Dat veranderd niet. En als ik het vandaag voor het kiezen zou hebben, zou mijn wens nog steeds hetzelfde zijn. In slaap vallen en niet meer wakker worden, maar helaas heb ik het niet voor het zeggen en gaat mijn strijd gewoon door.

Ik wil je bedanken voor je aanwezigheid en voor het lezen van mijn woorden.

Ik zal mijn uiterste best doen om bij de volgende Post met positieve nieuws te komen.

Ik kan je dan in ieder geval vertellen hoe mijn uitje van vrijdag is geweest en hoe mijn werk als Cupido is gegaan. ( Dat de liefde niet voor mij bestemd is, betekent niet dat ik het een ander niet gun)

En met deze woorden neem ik afscheid voor vandaag.

Let's spread Love! 💞

Let Love Rule! 🫶

Love you all! 🩷🐾💋🍀😈😇

--------------------------------------------- FORGIFE TO MOVE ON --------------------------------------------