Lieve Lezer,
Hier ben ik weer, bij het begin van de week, maandag. Ook al begin de week voor mij op zondag. Maar gisteren was een zwaar en teleurstellende dag voor mij en kon ik niet schrijven, dus stelde ik het uit tot vandaag. Vandaag ook niet zo een beste dag, maar ik wilde het niet meer uit stellen. Zoals je ziet, zit ik weer in de achtbaan. Een paar dagen redelijk gehad, en nu ga ik weer ik de andere kant op. Maar nee……. Ik ga het niet toelaten, ik blijf in de positieve Flow, ik weet nog niet zo goed hoe ik het ga doen, maar ik ga vandaag keihard tegen mezelf vechten. En je mag best weten, dat terwijl ik dit aan het schrijven ben, ik achter de laptop aan het huilen ben.
Als eerste wil ik je welkom heten op mijn ( onze ) nieuwe Post, en ik wil ook, zonder namen te noemen, onze nieuwe lid ( via de app ) welkom heten.
Gisteren waren Max en ik wat later buiten. Niet laat maar wel wat later dan normaal. Rond half acht liepen wij buiten. En helaas liep ik er niet zo opgewekt bij als afgelopen dagen, ik heb mij even moeten corrigeren, want ik had even een zwaar momentje. Maar dat had ik ook wel verwacht. Ik weet ook dat er heel veel zware momentjes zullen komen. Ik kan niet verwachten dat er opeens van de ene dag op de ander alles veranderd en ik opeens helemaal Happy ben. Helaas werkt het niet zo. Was het maar waar………
En zoals ik gewend ben bij zo een zwaar momentje kwamen er ook tranen bij. En je wilt niet weten hoe druk het weer was in mijn hoofd, en wat er allemaal geroepen werd. Herinneringen werden weer omhoog geduwd die ik helemaal niet meer wil hebben en zoveel mogelijk probeer te verdringen, maar tja…......... Dat weten mijn Demonen en Monsters maar al te goed…………
Ik kom natuurlijk iedere dag met Max, meerdere malen per dag, langs de boomstammen van mijn boom die de gemeente nog steeds niet verwijderd heeft, en ook dat brengt weer gedachtes en emoties met zich mee. Uiteindelijk, wist ik mezelf wel te corrigeren voordat ik weer thuis was , en viel mijn huilbui wel mee, vergeleken met andere keren.
Ik móét in die positieve Flow blijven. Ik móét geen gehoor geven aan wat er zich afspeelt in mijn hoofd, ik móét het negeren. Het MOET gewoon!!!!!!!
Het Decor in mijn hoofd moet ik opnieuw restylen, misschien dat de Demonen en Monsters dan uiteindelijk weg gaan, of zich aan passen aan het nieuwe Decor. Nu is alles zwart en grijs, wat niet mijn kleuren zijn.
Mijn kleur roze! Of allerlei levendige keuren, zoals rood, geel, groen, blauw, etc.
Best wel vreemd eigenlijk, ik zeg levendige kleuren en ik hou ook van levendige kleuren, dat kon je ook zien aan mijn schilderijen en aan de kleren die ik draag. Terwijl ik alles ben, behalve levendig!
Aan de buitenkant ben ik levendig, aan de binnenkant ben ik dood, ZWART!
Misschien dat ik daarom nooit zwarte kleding draag. ( Om mijn binnenkant te verbergen )
Gisteren was ook kerkdag, en dat is voor mij altijd erg vermoeiend. Het kost mij heel veel energie. Ik kan dan op zondag eigenlijk ook niet veel meer doen daarna en in de middag moet ook even slapen om de batterijen weer op te laden. Dat doe ik dan ook, ik luister naar wat mijn lichaam zegt. Niet naar mijn hoofd.
Het is ongelofelijk, hoe actief ik vroeger was, en hoeveel ik kon doen en maar niet moe werd, en nu bij het kleinste dingetje die ik doe, is mijn energie op.
Eergisteren toen ik mij zo goed voelde en omdat ik een paar dagen had dat ik mij goed voelde, dacht ik even om mijn teken en schilder spullen te pakken. Dus ik pakte mijn tekenblok en mijn potloden en vol goede moed, probeerde ik wat te schetsten. Ik heb een half uur achter mijn tekenblok gezeten, met de potlood in mijn handen, en weet je wat ik gemaakt heb? Niks…………………helemaal niks, er kwam niks uit mijn handen, het enigste wat ik bereikte was, dat ik er heel verdrietig van werd, en mijn spullen weer moest opruimen, want ik kon er niet eens naar kijken. Ik raakte gefrustreerd, boos, machteloos, allerlei emoties door elkaar. Het enigste wat ik wilde was huilen, schreeuwen, keihard huilen. Maar dat wilde ik ook weer niet, want ik wilde geen terug val krijgen, ik wilde in die positieve Flow blijven.
Ik overweeg zelfs om al mijn teken en verfspullen weg te doen, om zo het niet nog eens te proberen, ik vraag mij af, of ik ooit nog zal kunnen schilderen, ik ben bang van niet. (Terwijl ik het zo mis ) Dat was de oude ik, moet ik maar denken. En de oude ik, moet ik vergeten en los laten, zodat er ruimte is voor de nieuwe ik, en deze naar voren stapt.
Maar mijn schilderijen deden niemand pijn, en ze deden mij alleen maar goed. En dat iemand iets in zag wat niet zo was, daar kan ik toch niks aan doen? En ik weet zeker dat als die persoon ooit beter wordt dat ook zal inzien, dat er niks in mijn schilderen zat. Het enigste wat er bereikt is, dat ik zelf bang ben geworden voor mijn eigen schilderijen. Dat ik bang ben geworden dat mijn schilderijen een ander pijn kunnen doen.
Daarom kan ik beter nooit meer schilderen of tekenen!
------------------- ALS JE HET NIET PROBEERT, DAN LUKT HET JE OOK NOOIT -------------------
😘😍😁