Lieve Lezer,
Ik zou zo graag willen vertellen hoe goed het mij gaat, en hoe vrolijk ik ben.
Hoe ik de roze olifantjes zie vliegen langs de roze wolken bestaande uit zoete suikerspin.
Maar helaas om dat te vertellen zou ik aan de drugs moeten zitten op dit moment, en moeten zitten trippen en zweven, want dat is absoluut niet hoe ik mij voel.
Ondanks dat ik vannacht toch wel redelijk geslapen heb. En vanmorgen Max en ik pas om acht uur buiten liepen, wat voor ons erg laat is. En zelfs Max moest wakker maken, want hij sliep gewoon nog, ben ik erg moe en down wakker geworden.
En het was niet alleen nog donker toen wij buiten liepen, maar ook erg misterig.
Maar ondanks het goed slapen van vannacht, ben ik daarna weer gaan slapen. Ik voelde mij ook erg koud, en kreeg het maar niet warm. Het extra slapen heeft mij wel een beetje goed gedaan, de dag was gelukkig ook meteen korter.
Het is ongelofelijk dat ik zoveel kan slapen, waar ik wel blij om ben ( zo voel ik de pijn niet ) ( het veel kunnen slapen komt door de medicijnen, als ik mezelf ontspan en de medicijnen inneem, slaap ik).
Maar ik voel heel veel verdriet in mijn hoofd en mijn lichaam.
Ik probeer een beetje creatief te blijven om zo mijn hoofd een beetje rust te geven, maar het lukt niet. Mijn handen willen ook niet. Dan maar schrijven, soms proberen een beetje te lezen of een beetje met de digitale Coins aan de gang te gaan. Een beetje van alles proberen om mijn hoofd maar bezig te houden, of beter gezegd, om mijn hoofd af te leiden. Mijn lichaam bezig houden wilt ook niet echt lukken. Ik heb pijn, lichamelijk pijn en voel mij oververmoeid. Maar op dagen zoals vandaag lukt het mijn hoofd bezig te houden ook niet, vandaar het veel slapen. Dat scheelt in ieder geval heel veel tranen.
Ik hoor hem wel hoor, ik weet dat hij tegen mij praat en hij lacht mij uit. Het Zwarte Monster is er. Daarom slaap ik veel, in mijn dromen komt hij niet.
( Tenminste tot nu toe niet), maar ik probeer hem te negeren, geen gehoor aan hem te geven, maar ik hoor hem wel en hij weet het.
Als ik niet slaap, doe ik mijn koptelefoon op, doe muziek op, keihard en probeer ik mij alleen op de muziek te concentreren, maar dat concentreren is lastig.
Maar ook al lukt het niet blijf ik het proberen, ik mag niet opgeven, ik moet doorzetten. Ik moet de kracht ergens vandaan halen.
Vroeger had ik 2 mensen waar ik de kracht vandaan haalde, tegenwoordig heb ik ook mensen waar ik kracht vandaan kan halen maar het is anders. De twee mensen die ik nodig heb, heb ik niet.
Ik kijk net mijn mail na, en zie dat ik al een afspraak heb voor een intake gesprek in Zaandam voor mijn Therapie voor Persoonlijkheidsstoornis, het is een telefonische afspraak op 7 November. Ik kijk er helemaal van op. Dat is snel gegaan. Het is de eerste keer dat het zo snel gaat, misschien heb ik geluk en als ik deze keer wel word goed gekeurd voor de therapie, dat ik dan ook snel kan beginnen met de behandeling, ik ben benieuwd. Ik wacht weer af.
Uit deze mail probeer ik een beetje kracht en positiviteit te halen.
Net zoals wanneer ik positieve feedback krijg op mijn Posts, zowel openbaar als via de mail.
Op Facebook volg ik een kunstenaar, zijn naam is Kilroy Jackson. Hij heeft een openbare groep op Facebook waar je zijn kunst kan bewonderen, zijn groep heet: ‘ Artist Without Borderz ‘. Het is een Unique kunst en zeker de moeite waard om er even naar te kijken, dat staat voor Vrijheid, Respect, Vrede, Hoop, Gelijkheid voor iedereen, Eigen menig en nog veel meer.
Op mijn vorige Post heeft hij een mooie commentaar achtergelaten en op mijn Facebook heeft hij deze foto geplaats, die mij een beetje raakte en ik daarom het even op deze Post laat zien.
Ik kan iedereen aanraden om zijn Facebook groep te volgen en te steunen.
Nu ik zelf niet meer schilder, hou ik mij meer bezig met de kunst van een ander. Ik ben ook bezig met een To Do lijst met allerlei musea waar beroemde kunstenaars hun kunst hebben hangen. Zo geniet tegenwoordig zonder angst een beetje van de kunst. En wie weet, komt het ooit bij mij weer terug! En verlaat mij de angst voor de penselen en de verf.
Vanmorgen vroeg, ik was net wakker toen ik een appje van Robbin kreeg, of ik naar de Crypto had gekeken. Ik heb met hem afgesproken dat ik er niet elke dag naar ga kijken, tenzij ik natuurlijk er weer mee ga traden, dan moet ik er wel naar kijken. Maar toen ik het appje kreeg had ik er al naar gekeken. Hij wilde mij blij maken omdat de Bitcoin zo gestegen is, ik stuurde een appje terug met allerlei vrolijke icoontjes. Soms kan het heel snel gaan.
Meer heb ik je voor vandaag niet te vertellen. Ik hoop dat mijn volgende Post, weer wat vrolijker is. Ik blijf het proberen, vooral proberen om het niet op te geven. Tot snel weer!
----------------- ALS JE GELOOFT DAT JE HET KAN, DAN BEN JE HALVERWEGE -----------------
Comentários