Inspiratie......

Lieve Lezer,

Vandaag vrijdag 27 Oktober begin ik aan een nieuwe Post.

Een nieuwe dag met nieuwe kansen en ietsje positiever dan afgelopen dagen.

Gister ochtend toen ik met Max buiten liep, dacht ik ook dat het een betere dag zou worden, dat ik mij beter zou voelen. Maar helaas ik had het mis. Er kwam niks uit mijn handen, eigenlijk uit mijn hele lichaam niet. Het was geen fijne dag. Het was een teleurstellende zware dag. Een dag waarin ik heel veel geslapen heb. Het was een dag van overleven.

Zoals ik net al zei, is het vandaag een wat betere dag geweest. Max en ik waren vroeg op. Toen wij buiten liepen, was het nog erg donker. En ik wist tijdens onze wandeling mijn tranen binnen te houden. Tijdens mijn ochtend gebed niet, maar het was minder heftig dan afgelopen dagen.

Vandaag was ik wat helderder in mijn hoofd. Mijn hoofd gaf mij de kans om alles vanuit een ander perspectief te zien. Het was daarboven niet meer zo donker, als of er een kaarsje in de verte brandde. Het gaf mij weer een beetje hoop!

Om 8 uur vanmorgen was ik al in de tuin bezig, mijn creatieve pop aan het schuren, om nog even de laatste correcties morgen er aan te brengen op de plekken waar nog correctie nodig is, en dan weer opnieuw te schuren en eindelijk kleur te kunnen geven.

Dus alleen al daarom kan ik zeggen dat het een wat betere dag is geweest dan afgelopen dagen.

Ik heb ook niet geslapen in de middag, dus dat is ook al zeer positief.

Langzamerhand begint het licht weer een beetje te komen. Langzamerhand begin ik weer uit het donker te kruipen. Heel langzaam, stapje voor stapje.

Het gaat heel langzaam, maar het geeft niet. Misschien dat als ik eenmaal weer in het licht ben, wat langer in het licht mag blijven.

Ik probeer er in ieder geval een beetje positief naar te kijken.

Heb je wel een gehoord van Kilroy Jackson, ik heb hem in mijn vorige post ook genoemd (grafisch kunstenaar) . Op Facebook kun je van zijn kunst genieten en volgen, je vind hem dan ook onder de naam Artist Without Borderz.

Nu heeft hij ook iets voor mij gemaakt en dat ook op zijn eigen Facebook pagina, maar ook op mijn Facebook pagina Carmen Carmen gepubliceerd.

En hij zegt erbij:” Geïnspireerd en gemaakt voor Carmen Carmen.”

De betekenis ervan is, dat we moeten terug vechten, ook al weten we dat dingen erger zouden kunnen worden.

Zowel de afbeelding als de betekenis vond ik al heel mooi, en het raakte mij ook een beetje, dat deze persoon die ik helemaal niet ken, door mij geïnspireerd is om zoiets moois te maken.

Ik heb de afbeelding hier bij gezet om het ook aan je te laten zien, ik ben benieuwd wat jij ervan vind.

En als dit mij raakte, raakte mij het helemaal toen hij zei, dat hij zich vereerd zou voelen om mij te helpen met de afbeeldingen voor mijn Blog, en als ik zou willen, zou hij graag alle afbeeldingen willen doen voor mijn Blog Carmen’s Journal. Hij zou blij zijn om mij te helpen.

Sorry, misschien vind jij het een beetje raar, maar ik werd erdoor geraakt en werd er ook een beetje emotioneel van. Ik vond het echt een heel erg mooi gebaar dat iemand zoiets aanbied.

Ik bedoel mijn Blog is net begonnen, stelt niet zoveel voor, misschien ooit in de toekomst, wie weet krijg ik heel veel volgers. Word ik wereld beroemd met mijn demonen en monsters, HAHAHAHAHAHAHAHA.

Ja……. Dan neem ik hem zeker aan.

Zo een gebaar laat je wel weer zin dat er mensen in de wereld zijn, die verder kijken dan je ziekte.

Ook al moet ik eerlijk zeggen dat ik een paar mensen in mijn leven heb die het eigenlijk al doen.

Toen ik de afbeelding zag en de woorden las, dat ik voor even iemand zijn inspiratie ben geweest om iets moois te maken, wilde ik eigenlijk precies hetzelfde doen.

Ik wilde mijn dankbaarheid uitdrukken. Deed ik vroeger ook, mijn gevoel, emotie uitdrukken door middel van kunst. Soms was het verdriet, blijheid, boosheid, van alles maar het was mijn manier van mezelf uitdrukken.

Vanmorgen had ik daar behoefte aan, na het zien van de afbeelding die voor mij gemaakt is en die ik hier in de Post heb geplaats heb om te laten zien.

Dus ik heb mijn potloden en mijn tekenblok uit de kast gepakt en heb geprobeerd mijn dankbaarheid te schetsen. Ik heb het een paar keer geprobeerd.

Ik heb geprobeerd om mijn gevoel op papier te zetten zoals ik anders ook altijd deed.

Meerdere malen geprobeerd om mijn hart en mijn hoofd met elkaar te verbinden, zodat mijn gevoel op het papier zou komen te staan.

Maar helaas, het is niet gelukt, ik kan het nog steeds niet en ik weet niet of ik het ooit weer zal kunnen. Zal ik ooit weer kunnen schetsten of schilderen? Zal ik het ooit weer kunnen zonder angstig te worden? zonder pijn te voelen? zonder verdriet en boos te zijn? Ik weet het niet. Ik mis het wel! Ik voel dat ik mij niet genoeg kan uiten of uitdrukken, er blijft nu te veel binnen in mij zitten en dat is niet goed!

Voor even dacht ik dat ik genoeg geïnspireerd was en dat het nu wel zou lukken. Maar het ligt er niet aan dat ik niet geïnspireerd ben. Het ligt er aan dat mijn angst om een ander pijn te doen met mijn kunst heel diep zit.

Je kunt het zien als Mind Fuck. Iemand uit mijn verleden heeft mij zo bang gemaakt, dat mijn kunst duivels is, dat ik bang ben om anderen ermee te kwetsen. Deze persoon waarschuwde mij ook altijd dat hij heel erg goed was in Mind Fuck, en dat hij iedereen gek kon krijgen, zelfs een psychiater, geloof mij, dat kan hij ook!

Ik probeer anders naar de wereld te kijken, ik wil geloven dat de wereld niet zo gruw is, zo koud, zo gevoelloos, zo genadeloos is als dat ik het soms zie. Dat de mensen die mij pijn hebben gedaan, niet zo gemeen zijn als ik denk, en dat ze mij niet zoveel pijn hebben gedaan als dat ik voel of heb gevoeld.

Dat ik niet zo gemeen ben, als de mensen die ik pijn heb gedaan zeggen en dat ik ze niet zo veel pijn heb gedaan als dat ze voelen of hebben gevoeld.

Ik weet niet echt precies of het Blog Carmen’s Journal iemand helpt met mijn Posts, ondanks de positieve reacties die ik er op krijg van de lieve lezers.

Maar mij helpt het wel, het helpt mij om soms anders naar de wereld, naar de mensen maar ook naar mezelf te kijken.

Ik weet niet of er ooit echt een dag gaat komen, dat ik mezelf niet in de weg ga lopen. Maar niemand zal ooit kunnen zeggen, dat ik er niet om gevochten heb.

---------------------------------- VERANDER JE WONDEN IN WIJSHEID -----------------------------------