Lieve Dagboek,
Hier ben ik weer op een nieuwe dag. Een dag vol nieuwe uitdagingen en nieuwe kansen, om het beter te doen als gisteren. Een dag vol met nieuwe wilskracht om er een positieve dag van te maken, maar daarvoor moet ik eerst wat negatieve energie uit mijn lichaam en mijn hoofd verwijderen.
Of tja........ Negatief? Nee het is ook niet echt negatief, denk ik. Ik weet zelf niet zo goed wat het is of wat ik heb. Ik weet alleen dat ik niet vrolijk ben en dat wil ik wel zijn. Ik voel mij onzeker en emotioneel, en bij het kleinste dingetje komen de tranen, en dat wil ik niet. Ik wil niet huilen. Ik wil deze keer de tranen niet toelaten.
Zal ik beginnen met vertellen hoe mijn nacht was? Want daar heb ik 1 woord voor en zelfs met hoofdletters. KUT!
Ja, sorry voor mijn woorden vandaag, maar ik heb er geen ander woord voor. Mijn nacht was gewoon K.U.T.
Ik ben de hele nacht wakker geweest. Ik heb echt niet geslapen. En ik had gisteravond gewoon mijn avond medicatie ingenomen. Maar dat heeft helemaal niks met mij gedaan, want ik heb geen oog dicht gedaan. Op een gegeven moment probeerde ik het niet eens meer, om in slaap te vallen, ik ben maar op het Internet gegaan. Wat moet je anders doen 's nachts? Je kan niemand bellen, je kan nergens naar toe. Want een normaal mens als het goed is, slaapt deze.
Nog een bevestiging dat ik niet normaal ben! Johoeoeoeoe....... Daar zat ik net op te wachten.
Dit zal ook 1 van de redenen zijn, waarom ik vandaag ook een beetje emotioneel ben. Ik heb al een paar dagen, dat ik wat minder lekker in mijn vel zit en dan deze nacht er nog bij, tja.... Dan voel ik het wel.
En ik zeg net dat ik op het Internet ben gegaan, maar ga nou geen rare dingen denken. Ik ben gewoon bezig geweest met Social Media en zo, dus grappige filmpjes maken, mail beantwoorden dat ik normaal gesproken in de ochtend zou doen, en dat soort dingen.
Op het Internet 's nachts kom je ook alleen maar rare mensen tegen, die zodra ze zien dat je online bent gesprekken met je willen voeren, maakt niet uit hoe vaak je zegt dat je Social Media alleen voor je Blog gebruikt. En daar zit ik al helemaal niet op te wachten, dus reageer ik niet eens op.
Ik had toch verteld dat ik gestopt was met het volgen van een dieet? Ja, volgens mij had ik dat in de laatste Post verteld, omdat ik eten veel te lekker vind. Nou, gisteren heb ik een doos bonbons opgegeten. Ferrero Rocher, mijn lievelingen, en ze smaakten heerlijk. Chocolade, ja daar kan ik wel een klein beetje vrolijk van worden. Ik wilde mezelf troosten met chocolade, misschien dat ik daarom vannacht niet geslapen heb. Ik ben er meteen voor gestraft in ieder geval!
Maar het is niet dat ik vandaag helemaal kapot ben ofzo, ja mentaal wel een beetje, maar lichamelijk heb ik gewoon energie als of er niks aan de hand is.
Wie weet, misschien slaap ik vannacht dan wel beter. Ik ga natuurlijk niet elke dag een doos bonbons opeten. Dat ik niet meer aan een dieet doe, wil niet zeggen dat ik een vet varken wil worden natuurlijk.
Ik heb mij al een beetje zitten informeren om wat meer beweging te gaan doen. En aangezien ik niet echt zo sportief ben, moet ik iets zoeken dat mij een beetje aanspreekt. Ik heb besloten dat ik met zwemmen ga beginnen. Het zwembad is lekker dichtbij, zwemmen is goed voor je hele lichaam en ik kan het in de ochtend doen. Dus ik ga een tijdje kijken of dat bevalt, zo niet dan ga ik gewoon wat anders doen.
Ik moet mezelf een beetje blijven verzorgen zoals ik bezig was, ik was op de goede weg, en dat moet ik volhouden. Ik mag geen terug val krijgen. Ik moet mij ertegen verzetten. Dat past niet in mijn wereld.
Aanstaande vrijdag heb ik ook een afspraak bij doctor Botox, ik heb in het verleden wat dingetjes laten doen en ik wil nu eigenlijk wat advies van hem. Dus ik was van de week bij de kliniek om een afspraak bij hem te maken.
Sorry maar tussen al die pillen die ik moet innemen zit er nog geen één tussen die mij mooier of jonger maakt, dus dan moet ik moeder natuur een handje helpen als het mogelijk is.
Ik weet het, schoonheid zit van binnen en dat is zeker zo, maar het oog wil ook wat. En laten wij eerlijk zijn, de buitenkant, de verpakking, is wel je visitekaartje, het eerste wat je ziet, je eerste indruk. De buitenkant opent deuren, dan ben je halverwege.
Het is wel fijn als je zowel van binnen als van buiten mooi kan zijn.
Volgende week heb ik een afspraak bij Cordaan, ik heb mail van ze gekregen.
Eindelijk antwoord op mijn mail en kan ik op gesprek komen om mijn vrijwilligers werk weer op te pakken. Ik heb er heel veel zin in.
Ik hoop dat ik weer net zo een lief gezin krijg als dat ik toen kreeg. Ik wil eerst met 1 gezin beginnen, en hoop het dan een beetje op te kunnen bouwen. Maar wil natuurlijk ook niet te veel hooi op mijn vork nemen. Het is al zo lang geleden. En ik wil er ook niet te veel emotioneel bij betrokken raken, wat vorige keer wel gebeurde. Daarom moet ik ook rustig aan beginnen. Ik moet voor mezelf kijken wat ik aan kan en wat niet. Maar ik ben al heel blij dat ik deze stap genomen heb.
Ik zie dit een beetje als een stapje verder in de wereld dat ik aan het bouwen ben voor mezelf. Let's spread love!
Het is al een hele tijd dat ik niks met mijn kunst doe. Op de één of ander manier vind ik er geen tijd voor en heb ik er ook geen inspiratie voor. Ik ben een beetje inspiratieloos.
Vandaag heb ik eigenlijk niet zo veel over mijn Crush te vertellen. Wij spreken elkaar nog steeds dagelijks, 2x per dag zelfs. In de ochtend en in de avond. Maar wij hebben niks afgesproken om elkaar nog een keer te zien. En zoals je in mijn laatste Post had gelezen had ik een, 'Maar'. Ik had het gevoel, dat na mijn laatste Post er iets was veranderd tussen ons en dan bedoel ik meer van zijn kant (gevoel) naar mij toe. Als of hij een stapje achter uit had gedaan en aangezien ik niet met negatieve energie of negatieve emoties wil lopen, heb ik dit ook bij uitgesproken bij hem en gevraagd of het ook zo was. Volgens hem was er niks veranderd. En ik had die bevestiging nodig. Zoals ik heel vaak al gezegd, ik ben mijn grootste vijand, ik kan mezelf heel goed gek maken.
Want ondanks die bevestiging is er iets in mij, dat zegt, kijk uit! Misschien zijn de Red Flags die ik denk te zien, niet echt Red Flags en omdat wij elkaar nog aan het leren kennen zijn, zie ik dingen die er niet zijn. Ik ga geduldig zijn om elkaar te leren kennen en dan zie ik wel of de Red Flags weg gaan of niet. Ik zal wel altijd mijn twijfels, als die er zijn, uitspreken.
Ik heb een hele goede vriend A.R die niet met zijn vriendin kan samen slapen omdat hij snurkt en anders kan zijn vriendin niet slapen. Ze slapen dus in aparte kamers.
Ik persoonlijk vind dat een beetje raar. Ik denk dat als ik het zou zijn, dat ik zelf oordopjes in zou doen, of een ander oplossing zou zoeken, maar apart slapen vind ik persoonlijk een beetje drastisch.
Het is toch heerlijk om naast je man of vriend te liggen en in zijn armen in slaap te vallen? Of ben ik hierin ook weer raar?
Toen hij het vertelde keek ik zo van op, ook vooral omdat ze ook niet jaren met elkaar gaan. Maar goed, hoe dan ook. Ik vond het zo raar, dat ik iets tegen het snurken heb gekocht voor hem en van de week belde ik hem op, om het te vertellen.
Ik zei tegen dat ik iets voor hem had zodat hij en zijn vriendin binnenkort gewoon samen in dezelfde kamer en dezelfde bed konden slapen. Ik hoop maar dat zij ook net zo blij is.
Mijn bedoelingen waren in ieder goed voor allebei.
Sinds ongeveer twee jaar heb ik geen contact met mijn oudste zoon. Ik heb toen verplicht voor mijn eigen mentale gezondheid, het contact met hem moeten verbreken. Ik kan je verzekeren, dat dit de moeilijkste beslissing van mijn hele leven is geweest. Heel af en toe, krijg ik via via iets van hem te horen.
Ik had gehoopt, dat het geen contact hebben met mij, hem aan het denken zou zetten en hem bepaalde beslissingen in zijn leven zouden doen maken, zodat hij een andere richting in zou gaan met zijn leven.
Ik ben bang dat zijn manier van denken helemaal tegen over staat, van mijn manier van denken. En ook al houden wij ontzettend veel val elkaar, want tuurlijk hou ik van mijn zoon, mis ik hem dagelijks ontzettend veel en ik weet dat hij op zijn manier ook van mij houdt, zouden wij niet samen kunnen zijn. Het botst veel te veel.
En het klinkt misschien een beetje raar maar zijn beslissingen zijn soms slecht voor mijn mentale gezondheid. Niet zijn schuld!
Absoluut niet, mijn schuld als moeder zijnde.
Hoezo mijn schuld? Omdat ik gefaald heb als moeder zijnde bij hem, van af dag 1 dat hij geboren werd.
De dag dat hij geboren werd, vulde hij mijn eenzaamheid op. Ik kreeg het gevoel, dat ik van af dat moment, ik mij nooit meer alleen zou voelen. En mijn prioriteit werd niet de beste moeder van de wereld zijn, maar zijn beste vriendin zijn. Dat hij mij zo kon vertrouwen dat alles bespreekbaar was, geen enkel geheim tussen ons. Maakte niet uit wat hij had gedaan, hij kon het altijd mij zeggen, want hij wist ook, dat mama hem eruit zou krijgen.
Maar toen ik scheidde van zijn vader, maakte ik de tweede grootste fout van mijn leven, waar ik levenslang spijt van zal hebben. Ik trouwde voor de tweede keer en zette mijn zoon niet op de eerste plaats. Ik denk dat, dat het begin van het einde van ons mooie zoon, moeder relatie was.
Twee jaar geleden met het verbreken van het contact met hem, dacht ik dat ik hem daarmee wakker zou schudden. Maar het enigste wat ik denk daarmee bereikt heb, is mezelf te straffen voor al die jaren dat ik het niet goed gedaan heb. Eigen schuld dikke bult!
Elke ochtend steek ik een kaarsje aan bij zijn foto, doe mijn ochtendgebed en vraag de Heer om vergiffenis voor zijn zonden en hem te beschermen van al het kwaad.
Contact hebben is niet goed voor mijn mentale gezondheid, maar geen contact
hebben is niet goed voor mijn hart. Elke dag dat voorbijgaat, sterft een klein stukje van mijn hart af.
Ik neem aan dat dit ook een straf zal zijn, die ik verdiend heb.
Als je een beetje geluk hebt, kan het leven je meerdere kansen geven. Kijk maar naar mij, ik spreek uit ervaring. Ik heb de dood meerdere malen ontloopt.
Ik ben meerdere malen uit de dood teruggehaald zelfs. Maar wat het leven niet doet, is de tijd terugdraaien of stopzetten.
Weer in dilemma in mijn leven, luister ik naar mijn hart of mijn hoofd? Hoe stop ik deze pijn? En wat is de juiste beslissing?
En met deze vraag en op zoek naar de juiste antwoorden sluit ik af voor vandaag.
Ik wil je bedanken voor de tijd die je hebt genomen om mijn woorden te lezen.
Het heeft mij in ieder geval wel geholpen om het een beetje van mij af te schrijven, dus als therapie.
Ik hoop dat het jou een beetje als afleiding van je eigen mogelijke problemen heeft geholpen, en zo helpen wij misschien elkaar een beetje.
Duidelijke communicatie en veel liefde is de sleutel naar een beter morgen.
En is dat wat wij allemaal willen?
Liefde geven en liefde ontvangen?
Begrip tonen en begrepen worden?
Als wij allemaal samen ons eigen kleine steentje bijdragen aan de wereld waarin wij nu leven, dan ben ik ervan overtuigd, dat ook deze wereld een klein beetje mooier kan worden.
Er is nog hoop. Wij mogen de hoop niet verliezen.
Als er geen hoop is, waar doen wij het dan voor? Zonder hoop, is er ook geen leven meer!
Let's spread the Love!🫶
Let Love Rule! 💞
Love you all! 💋🐾🩷🍀😈😇
----------- "LIEFDE HOEFT NIET PERFECT TE ZIJN, ZOLANG HET MAAR ECHT IS" ------------
Comments