Lieve Lieve Lezer,
Welkom welkom bij een nieuwe Post van Carmen's Journal. Ik weet het, ik weet het........
Ik weet dat ik alles twee keer geschreven (getypt) heb, en nee, ik stotter niet.
Ik voel mij vandaag gewoon goed. Ik kan zelfs zeggen dat ik vandaag vrolijk ben. Dus ja, dan doe ik een beetje gek. Ik weet het, ik doe altijd wel gek, maar vandaag gek op een ander manier.
Zullen we zeggen dat ik vandaag gek doe op een positieve manier?
Zullen we dat afspreken met elkaar?
Als je op onderstaande link drukt, dan krijg je een idee van hoe ik mij vandaag voel.
Het is maar goed dat ik vanmorgen toen Max en ik buiten liepen mijn telefoon en mijn oortjes niet bij mij had, anders had ik er ook zo bij gelopen.
Ik heb vandaag zin om te dansen, vrolijke muziek te luisteren, te zingen, wat ik beter niet kan doen, zingen bedoel ik, want ik kan je verzekeren dat als ik dat ga doen, het zonnetje niet lang zal blijven schijnen en dat we dan onweer krijgen.
Want mijn zangtalent is niet al te best. Bovendien zing ik alleen in de auto als niemand mij kan horen, op Max na natuurlijk.
Hoewel...........Ik zal er ook bijzeggen, ik had een klant toen ik op kantoor werkte, die vond dat ik door de telefoon een hele zwoele stem had, en een vriend van mij, vond mijn stem ook heel mooi klinken voor de radio. Maar ik geef eerlijk toe, geen van beiden hebben mij ooit horen zingen. (En dat is maar beter ook)
Het is net een beetje als of ik vlinders in mijn buik heb, daarmee zou je het kunnen vergelijken. Maar ik heb geen vlinders in mijn buik, daar voel ik mij een beetje te oud voor, heb ik geen leeftijd meer voor en word niet meer verliefd.
Bovendien mijn soulmate heb ik al gevonden, dat is Max. Ik kan mij ook geen betere Soulmate wensen.
En mijn grote liefde is ooit in mijn leven als karmische les langs geweest en toen weer vertrokken. Ik heb toen mijn les ervan geleerd en ben verder gegaan, misschien komen we elkaar weer tegen in ander leven als die er is. In deze in geval ieder niet meer.
Maar goed, wat ik dus aan het vertellen was, dat ik mij vandaag bijzonder goed voel.
Vanmorgen toen Max en ik buiten liepen betrapte ik mij zelf dat ik een glimlach op mijn gezicht had en dat er geen tranen waren. Bij mijn ochtendgebed was ik even een klein beetje emotioneel, maar ik herpakte mezelf weer best wel goed, waar ik erg trots op was.
Max en ik liepen vanmorgen wel lekker vroeg buiten, maar kleine dingetjes vielen mij op, waar ik het mooie er weer van zag, wat ik niet altijd doe en dat eigenlijk best wel jammer is.
En het komt doordat mijn duisternis mij dat niet toe laat. Dus als ik dan een dag zoals vandaag heb, geniet ik extra veel, van hele kleine dingetjes, die normaal helemaal niet meer opvallen.
Want het zijn juist de hele kleine dingetjes die wij uit gewoonte of omdat wij druk met andere dingen zijn, ( bij mij is het mijn duisternis) niet zien en niet waarderen, wat de wereld zo mooi maakt, zoals de dauw op het gras 's morgens vroeg als iedereen nog slaapt en alleen de vogels nog aan het wakker worden zijn en de maan afscheid aan het nemen is en plaats aan het maken is voor de zon.
De mooie licht blauwe lucht met rozige vlekjes waar de zon heel voorzichtig door heen probeert te komen om de nieuwe dag te beginnen.
Ik vond vanmorgen alles mooi. Zelfs Max keek aan mij van: "Wat hebt zij nou weer vandaag?"
Maar huppelde vrolijk met mij mee.
Afgelopen week heb ik een beetje van alles gehad. Ik heb een zware dag gehad, zoals ik in mijn vorige Post had verteld dat ik zou hebben. Maandag 4 Maart had ik het zwaar.
Was de geboortedag van mijn zoon.
Ik moest daar even doorheen, 4 maart 1996 om 6:34 uur werd hij geboren. Eén van de mooiste baby's ter wereld.
Eén van de gelukkigste dagen uit mijn leven.
Maar ik heb het naar mijn mening goed overleefd.
Ik verdien voor die dag wel een compliment al zeg ik het zelf.
Hoe is de rest van de week geweest gegaan? Nou...............................
Eigenlijk best wel goed, ik durf zelfs te zeggen, erg goed.
Ik ben lekker creatief geweest. Heb wat leuke dingetjes op canvas gezet.
Ik ben een beetje uit mijn comfort zone gegaan wat kunst betreft. Ik ben niet alleen de abstracte kant opgegaan maar heb ook wat leuke dingetjes met textuur gemaakt. En heb ontdekt dat ik dat ook erg leuk vind om te doen, omdat ik daarmee heel creatief kan zijn en heel veel kanten op kan.
Hiernaast laat ik een voorbeeld zien van 1 van mijn laatste creaties, het is nog niet helemaal af. De vleugels moeten nog een heel licht kleurtje krijgen.
Doordat ik nu wat meer met structuur op canvas bezig ben, heb ik heel veel nieuwe ideeën in mijn hoofd die er allemaal uit moeten.
En ik zal pas rust hebben als al die ideeën uitgewerkt zijn.
Met andere woorden, werk aan de winkel.
Ik heb een To Do lijstje gemaakt, met allemaal creatieve ideeën die uitgewerkt moeten worden. Niks mag vergeten worden.
Heb meteen inkopen gedaan, om alles in huis te hebben zodat ik de To Do lijst goed kan uitwerken.
Ik voel dat ik weer energie aan het opladen ben, en dat komt voornamelijk door die kleine zonnestraaltjes.
De Lente is weer op komst.
De Herfst en de Winter kunnen wij bijna alweer gedag zeggen tot volgend jaar.
En wij mogen de Lente weer welkom heten.
Afscheid nemen van de grauwe en grijze jaargetijden zoals de Herfst en de Winter. Waar mijn duisternis zich alleen maar van voed. Met een beetje geluk gaat mijn duisternis met Lenteslaap in plaats van Winterslaap.
Alleen dat al maakt mij blij, de zware maanden zijn al bijna om. De bloemetjes komen uit de grond. Je zou mij kunnen vergelijken met een vervelende brandnetel die in de lente opbloeit tot een mooie tulp. Want dat doe ik ook, in de lente/zomer bloei ik op, net als het lelijk eendje die later een zwaan bleek te zijn. In plaats van een tulp wilde ik een roos zeggen, maar ik dacht nee, laat ik dat maar niet doen, wordt er weer gedacht dat ik te veel kapsones heb.
Maar weet je wat? Kan mij wat schelen. Ik heb mijn masker afgedaan. Ik ben hoe ik ben. Ik ben hoe ik wil zijn. Ik weet mijn waarde. En ik ben heel veel waard!
En als het je niet bevalt hoe ik ben, dan is dat zeker niet mijn probleem, maar jou probleem. Daar is het gat van de deur, de deur is open, laat je zelf uit. Doei, doei!
Als je naast mij wilt staan, prima, je bent van harte welkom. Als je achter mij wilt staan, ben je ook van harte welkom, maar ga niet deur opening blokkeren. Het is heel makkelijk, of er in of er uit.
Ik ben een vrouw die om te beginnen de helft van haar leeftijd zou willen hebben, maar dat kan ik helaas niet veranderen. Maar het heeft ook zijn voordelen, want heb heel wat lessen geleerd, in de loop der jaren. Helaas heb ik al die lessen niet altijd op een positieve manier geleerd. Maar heb ze moeten leren, door vallen en opstaan.
En waarom zou ik genoegen nemen met een tulp zijn, als ik ook een roos kan zijn.
Waarom zou ik mezelf te min doen. Want ik heb heel veel mooie en positieve kanten.
Ja....... Je hoeft niet zo raar te kijken, ik ben niet alleen maar een bonk negativiteit.
Wil je ze horen? Sorry, wil je ze lezen?
Ik ben lief, ja echt waar, ik ben erg lief, een engeltje, soms ook een bengel.
Ik ben aardig, zorgzaam, grappig, hardwerkend, intelligent, loyaal, gevoelig, mooi, sexy,
behulpzaam, gul, creatief, enthousiast, flexibel, trouw, gedreven, kalm, leergierig, netjes, nieuwsgierig, ordelijk, rustig, gevoelig, avontuurlijk, zelfstandig, handig, fantasierijk, beschermend, respectvol, speels en nog veel en veel meer.
Mijn manier van houden van, is heel intens en waarschijnlijk niet helemaal normaal. Maar tja.... Wat is normaal?
Wat voor de 1 normaal is, kan voor de ander abnormaal zijn. Mijn positieve kanten kunnen allemaal heel extreem zijn, maar zo kunnen ook mijn negatieve kanten zijn, vandaar ook het gevaar van mijn duisternis.
Maar daar hebben wij het vandaag niet over.
Daar is vandaag in deze Post geen ruimte voor.
In de Post mag niks anders voor komen vandaag dan dansende roze olifantjes over de regenboog, die zweven door een mooie licht blauwe lucht met gemaakte roze wolkjes van suikerspin.
Om je een idee te geven, moet je je voorstellen dat je XTC ingenomen hebt en dat je lekker aan het spacen bent. Als je dat doet, weet je precies wat ik bedoel.
Carmen's Journal zal binnenkort wat aanpassingen doen in de Blog, zodat lezers lid kunnen worden, zonder dat ze een app moeten downloaden op hun mobile telefoon. En dus ook lid kunnen worden via de computer.
De communicatie tussen de Blog Carmen's Journal en Social Media zal verbeteren. Zodra alles geregeld is zal ik er een melding van maken. Ik moet eerst alles goed uitzoeken.
De lezer kan op het moment wel rechtstreeks mailen van uit de Blog naar Carmen's Journal, dat is privé en wordt niet gezien door andere lezers.
De reacties onderaan de Posts worden wel gezien door andere lezers.
Ik ben erg trots op hoeveel lezers wij steeds hebben. Beetje bij beetje worden het er steeds meer, dat vind ik erg leuk. En ik hoop dat als ik uiteindelijk alles goed voor elkaar heb in de Blog en met Social Media, dat er steeds meer bij zullen komen.
Wat mij wel opvalt is, dat wanneer het niet zo goed met mij gaat, en ik dan over mijn donkere kant vertel, mensen veel moeite hebben om het te lezen.
Als ik zulke Post extra aandacht geef op Social Media, mijn Posts niet altijd even welkom zijn.
Maar dat geeft ook helemaal niet, ik begrijp dat het een gevoelig onderwerp is, waar mensen niet graag over praten. Daarom praat ik erover. Het Taboe er op MOET weg!
Gelukkig zijn er ook heel veel mensen die het fijn vinden en troost vinden in mijn woorden, omdat ze hier door zich minder eenzaam of minder vreemd voelen.
Want ze weten dat er op zijn minst nog 1 iemand is als hun. That's me!!!
En ik kan het niet vaak genoeg zeggen, er zijn heel veel mensen zoals ons, die lijden aan allerlei onzichtbare aandoeningen in ons hoofd.
Er is een nieuwe Social Media app uit. Het gaat volgens mij samen met Instagram en het is een beetje te vergelijken met wat vroeger Twitter was. Tegenwoordig X.
Het heet Threads. Ik weet nog niet helemaal hoe het werkt, ik ben het nog aan het uitzoeken.
Ik heb wel al een account gemaakt, daar ben ik te volgen on de naam: @carmensjournal73 net zoals bij Instagram. Zodra ik wat meer weet er over laat ik het wel weten.
Hoe is de rest van de week geweest? Eigenlijk best wel goed, ja ik heb wel een goede week gehad.
Ik ben van de week samen met G, naar Da Vinci Genius geweest in Amsterdam geweest en het was echt Super. Ik vond het in geval super om te zien, was heel enthousiast er over.
Ik vind het ook een mooie manier om zo meer interesse op te wekken bij de jeugd naar zo een fantastische kunstenaar, in plaats van door middel van een schilderij in een museum.
Ik vind het in ieder geval een aanrader voor jong en oud.
Nog iets waar ik heel blij mee ben. In een vorige Post vertelde ik iets over dat ik een lezer K.J. misschien beledigd had, wat dus helemaal niet mijn bedoeling was geweest en dat ik dat best wel erg vond. Voornamelijk omdat Carmen's Journaal daar absoluut niet voor bedoeld is, maar dat ik soms wel een beetje scherp met mijn woorden kon zijn.
Nu blijkt dat de fout bij mij lag, ik had iets verkeerds gelezen en verkeerd geïnterpreteerd.
Ik moet gewoon beter opletten en niet zo snel conclusies trekken.
Gelukkig is alles bij een misverstand gebleven en is alles oké.
Carmen's Journal is bedoeld om samen de wereld een heel klein beetje liefdevoller en mooier te maken, niet om mensen te kwetsen of beledigen op welk manier dan ook.
Ik heb hier onder een lijstje voor je gemaakt waar ik overal te volgen ben op Social Media, om zoveel mogelijk aandacht te geven aan Carmen's Journal.
Ik ben nog niet overal echt actief, maar dat komt van zelf wel.
Instagram @Carmensjournal73
TikTok maxandcarmen
YouTube @Carmensjournal231
X @carmenjou1973
Threads @carmensjournal73
Facebook Carmen Carmen
Uiteindelijk is deze dag een lange dag geweest, wat niet helemaal op de planning stond.
Ik had gehoopt na de fotosessie, deze Post te schrijven en dan lekker te kunnen gaan kliederen met mijn verf. Maar je raad nooit wat mij gebeurd is.
Toen ik deze Post af had, dat ik alleen de titel nog moest schrijven (ik schrijf de titel altijd op het laatst) heb ik het per ongeluk verwijderd en kon ik het weer op nieuw beginnen. Eigenlijk ben ik bijna de hele dag bezig geweest met deze Post, dus ben ik wel blij dat ik nu aan het einde ervan ben gekomen.
En hiermee stop ik voor vandaag, en eindig ik deze post.
Ik hoop dat je vandaag een beetje genoten hebt van mijn positiviteit in deze Post en dat ik je een klein glimlachje op je gezicht heb mogen tekenen.
Ik hoop dat je er bij de volgende Post ook bij bent.
Voor nu wens ik je een heel fijn weekend en vergeet niet te genieten van de kleine dingetjes die de wereld ons geeft.
Wees lief voor iedereen, maar het allerbelangrijkste wees lief voor jezelf.
Weet dat hoe erg of hoe lelijk iets word, hier aan de andere kant van de scherm iemand is die een luisterend oor bied. Of misschien zelfs een schouder om op te huilen.
Het belangrijkste is dat je niet alleen bent.
LOVE YOU ALL!!!
--------------------- HET IS NOOIT TE LAAT OM JEZELF OPNIEUW TE VINDEN ---------------------
Comments