Praat er over...

Lieve Dagboek,

Het lijkt net of de dagen steeds eerder beginnen. Ik word in ieder geval steeds eerder wakker, maar dat komt waarschijnlijk, doordat ik tegenwoordig niet meer in de middag slaap.

Ik val in de avond wel eerder in slaap en word dan dus ook eerder wakker in de ochtenden.

Het kan ook door de medicatie komen. Ik ben mijn slaapmedicatie aan het afbouwen. Mijn nachtmerries vallen reuze mee en ik slaap ook niet meer zo onrustig.

Ik heb ook niet echt veel problemen met in slaap vallen in de avond, dus wil ik even kijken, als ik mijn slaapmedicatie rustig afbouw, zoals het hoort. Dus niet in 1x er mee stoppen, hoe het dan gaat zonder slaapmedicatie.

Ik word ook 's nachts minder vaak wakker, dus tot nu toe gaat het wel redelijk goed, wat het slapen betreft.

Mijn andere medicatie kan ik nog niet afbouwen. Ik heb het geprobeerd, maar ik merk dat zodra ik er 1 niet inneem, het verkeerd gaat.

Ik word dan weer erg emotioneel, ben de hele dag erg verdrietig en krijg ook veel onrust in mijn hoofd. Dus helaas, hoe graag ik ook mijn medicatie zou willen beginnen met afbouwen, gaat het nog niet.

Op zo een moment vraag ik mij dan af, of ik ze wel ooit zal kunnen afbouwen. Of zal ik de rest van mijn leven, medicatie moeten blijven innemen?

De zomer valt erg tegen dit jaar, vind je niet? De zon komt niet zo vaak op bezoek als dat wij zouden willen. Nu, moet ik je wel vertellen, dat als die er wel is, ik er volop van geniet.

Ik doe dan mijn uiterste best om mijn baterijen op te laden voor meerdere dagen.

Het grootste gedeelte van de dag zijn Max en ik dan ook in de tuin te vinden. 

Ik heb mama van de week gesprongen en het is daar ontzettend warm, het is daar over de 32 graden. Ik zei al tegen haar dat ze het zonnetje mee terug moest nemen want, die laat zich hier niet veel zien.

Als het mooi weer is, kan ik bovendien cabrio rijden. Ik vind dat heerlijk en het doet mijn hoofd ook goed.

Net zoals vorige week. Ik had met L.M. een vriendin van mij afgesproken, wij hebben vroeger samen gewerkt.

Maar wij hadden elkaar een hele tijd niet gezien en kwamen elkaar tegen in Zaandam. Wij zeiden toen tegen elkaar dat het tijd werd om een keertje af te spreken en gezellig bij te kletsen. Zij werkte toen bij P&O, in het bedrijf waar ik ook voor werkte, dus dat is al een tijdje terug. Nu werkt ze al jaren bij de Forbo bij P&O. ( Fabriek waar ze o.a. vloeren maken)

Dus nu hadden wij afgesproken om te gaan lunchen en haar man zou ook mee gaan. Maar op het laatste moment moest haar man werken, dus kon hij niet mee.

Ik heb haar toen op haar werk opgehaald, ook al kom ik liever niet in de buurt van de Forbo. Maar goed, het was mooi weer, ik kon lekker cabrio rijden, dus heb ik het maar wel gedaan. 

Later was ik wel trots dat ik het gedaan had. En mijn therapeute ook.

Zij wilt niet dat ik plekken of mensen ontwijk.

Het is al een tijdje terug dat ik geen contact heb met G.

Laatst stuurde ik hem een appje om te vragen hoe het ging, maar hij had het druk, dus heb ik het maar daarbij gelaten.

Ik denk dat hij besloten heeft om afstand te nemen en dat begrijp ik dan ook wel.

Ik heb best wel vaak een afspraak afgezegd. En eerlijk gezegd kan ik hem niet geven wat hij zou willen. Dus ik begrijp heel goed dat hij afstand neemt. Hij moet ook aan zich zelf denken. En ik wil niet dat hij door mij gekwetst wordt, omdat ik hem niet geef wat hij eigenlijk wilt. 

Onze gevoelens voor elkaar zijn niet hetzelfde. En hij heeft al denk ik wel genoeg geduld met mij gehad.

Naar mij weten heb ik niks gedaan om hem te beledigen of reden gegeven om boos op mij te zijn, dus ik denk niet dat het daar aan ligt.

Hoe dan ook, iedereen moet doen wat hij of zij denkt dat het beste voor hun is.

Afgelopen tijd ben ik best wel veel met mijn kunst bezig geweest. Ik heb veel kunnen schilderen, maar ik heb wel gemerkt dat het schilderen mij niet meer de rust geeft, die het eerst wel deed.

Terwijl ik aan het schilderen ben, maakt mijn hoofd wel overuren. Het is niet meer stil in mijn hoofd als ik aan het schilderen ben, wat eerst wel zo was.

Ik heb ook gemerkt dat door het te veel schilderen, ik meer last van mijn handen heb, en soms zelfs een beetje dik worden.

Ik zal mijn handen een paar dagen rust moeten geven, anders wordt het alleen maar erger.

Max en ik zijn nog steeds met zijn tweeën thuis. Gelukkig gaat het redelijk goed, het gaat in ieder geval beter dan dat ik had gedacht dat het zou gaan. Maar ik heb wel een paar moeilijke dagen en momenten gehad. Hé, als dat niet gebeurt dan zou ik, ik niet zijn.

Ik heb 1 avond gehad waarbij ik het echt heel zwaar heb gehad. Ik was echt in mijn Duisternis terecht gekomen. Ik zat weer in mijn doolhoofd en kon de uitgang niet vinden.

Ik was zo overwhelmed met verdriet dat ik even geen raad met mezelf wist. Het was ook heel druk en luid  in mijn hoofd. Max heeft mij rustig weten te krijgen. Hij voelde mijn verdriet en kwam heel dicht bij mij zitten zodat ik met hem ging knuffelen.  Ik ben zo blij met hem, zonder hem zou ik het niet redden. Max kan zelfs mijn Monsters en Demonen aan. 

Ik heb een aantal telefoon nummers die ik weet die ik kan bellen als ik het zo moeilijk heb, maar ik wil er geen gebruik van maken. Ik moet dit alleen aan kunnen. 

Ik heb de belofte gemaakt, om er voor Max te zijn, dat houdt in dat maakt niet uit hoe moeilijk ik het heb. Hoeveel verdriet of pijn ik heb, zolang hij er is moet ik mezelf er over heen helpen. 

Geen gehoor geven aan mijn Duisternis, Monsters of Demonen.  Ik moet heel blijven voor hem. Maar in de Duisternis is het moeilijk en die verdriet die blijft maar, het gaat niet weg. 

Ik ben zo ontzettend moe, moe van het verdriet die mijn Duisternis mij steeds laat voelen.

Ik denk soms echt, dat het nooit over zal gaan.

Gelukkig in de tijd dat Max en ik alleen thuis zijn, heb ik tot nu toe meer goede dagen dan slechte dagen gehad. Wat vervelend is, is dat de slechte dagen echt heel slecht zijn en de goede dagen echt Top zijn. Ik ga van het ene uiteinde naar het andere en dat voelt niet fijn.

Soms vraag ik mij af, of ik niet meerdere persoonlijkheden zal hebben. Want als ik mij goed voel, dan ben ik echt super vrolijk, en wil ik het liefst de hele dag niet alleen actief zijn maar ook alleen maar lachen, zingen dansen, alles. Het gaat echt van de ene uiteinde naar de ander.

Max is vandaag begonnen met zijn nieuw voer. Het is een nieuw voer speciaal voer voor zijn allergie en zijn darmen. De overgang van zijn oud naar zijn nieuw voer, kan ik niet in 1x doen. Dus de eerste dagen krijgt hij beiden gemengd.

Hij eet het goed en lijkt hem te smaken.

In de doos waar zijn voer in ziet, want ik heb meerdere zakken besteld zat ook een speelgoed voor hem.

Toen de doos binnen kwam, heb ik een filmpje gemaakt terwijl ik de doos open maakte en toen Max zijn speelgoed kreeg.

Ik heb het filmpje op Tik Tok gezet.

Ik laat hieronder de link van Tik Tok zien, kan je het filmpje zien. Ik ben een beetje aan het oefenen met filmpjes maken.

https://vm.tiktok.com/ZIJnwJ2Xf

Omdat ik een tijdje afwezig ben geweest van sommige Social Media, heb ik ook een aantal keer de wekelijkse rubriek van Artist Zonder Grenzen niet geschreven. Ik heb de laatste tijd ook moeite om een onderwerp te vinden, om er over te schrijven voor de rubriek. Ik hoop het wel weer op te pakken.

Ik zag wel dat Kilroy Jackson weer een hele mooie afbeelding had gemaakt en op Facebook gezet, waarin hij mij tagt. En in de afbeelding is ook de naam van de Blog te zien. Ik laat de afbeelding hiernaast zien. Wat vinden je ervan? Ik, als 1 van zijn grootste fans, vindt het erg mooi.

Misschien maak ik er wel een schilderij van.

Ook met het traden van digitale coins ben ik minder bezig geweest, of misschien kan ik beter zeggen dat ik daar helemaal niks aan gedaan heb. Niet zo slim geweest, want dat kost mij alleen veel geld. Het wordt tijd dat ik het weer op pak.  Ik zal weer stapje voor stapje dingetjes gaan oppakken, zoals mijn Social Media weer up to date maken.

Ik benoem hier onder waar ik overal nog te volgen ben op Social Media en onder welke naam, voor het geval dat je wilt kijken.

Threads: @carmensjournal73

Instagram: @carmensjournL73

YouTube: @Carmensjournal231

X (Twitter): @Carmenjou1973

TikTok: Carmensjournal

Facebook: Carmen Carmen

Zoals ik in mijn vorige Post schreef of misschien was het eentje eerder, was ik op TikTok "bevriend", ik volg haar en zij volgt mij, en wij reageren op elkaars filmpjes soms, met een vrouw die na mij, vriendin van Jerry B. was geweest. (Jerry is mijn ex)

Ooit tijdens hun relatie had zij op een Post van mij gereageerd, waarin zij zei, dat ik niet in het verleden moest leven. Waar ze groot gelijk in had, wat ik ook niet doe, ook al lijkt het soms van wel, doordat ik veel over mijn verleden schrijf.

Naar aanleiding van 1 van mijn laatste Post, waarin ik vertel, dat ik onterecht ben behandeld door vooral hem en uiteindelijk helaas ook zijn familie, waar ik veel om gaf.

En waarin ik zeg dat het enigste wat ik wil, is mijn naam zuiveren, want de beschuldigingen waren echt heel hard.

Kreeg ik van de week via Facebook een bericht van M.B., dit is de vrouw die ik hier boven vermeld van TikTok. In haar bericht bevestigd zij ook alles wat ik verteld heb en dat zij ook veel dingen herkent die ik geleefd heb met Jerry B.

Wil je weten hoe ik mij daarbij voelde?

Toen ik een bericht op Facebook van haar zag, dat naar mij gericht was, eerlijk gezegd schrok ik eerst een beetje. 

Ik dacht dat ik lelijke dingen naar mijn hoofd gesmeten zou krijgen en met een knoop in mijn maag begon ik het bericht te lezen.

In het bericht stond niks lelijks over mij, zij verontschuldigd zich zelfs, wat helemaal niet nodig was, maar ik wel heel erg waardeer. En ook veel respect voor haar heb gekregen, dat zij dit gedaan heeft.

Het voelde fijn om te horen, dat zij veel dingen wat ik in mijn Blog heb geschreven over die tijd met desbetreffende persoon herkende.

Weer een herkenning, dat het niet aan mij lag.

En ook al weet ik dat het niet aan mij lag, en dat ik niet degene was die fout zat.

Als ik een slechte dag heb, kan ik het niet helpen, om aan mezelf te twijfelen en mezelf de schuld te geven, dat ik de Red Flags niet op tijd zag. En dat ik geen actie nam, toen hij misbruik begon te maken van wat er in zijn neus ging.  Dus wat dat betreft, deed haar bericht mij goed.

Aan de andere kant, werd ik ook verdrietig toen ik het bericht las. Verdrietig om de pijn die zij heeft gevoeld. En ook al is het misschien maar een heel klein deel wat zij gezien heeft, vergeleken met wat ik toen gezien en meegemaakt heb, zoals ik al eerder heb vermeld in een andere Post, ik wens het mijn grootste vijand niet eens. Het deed mij pijn dat zij pijn had gehad.

De personen die na ons zijn geweest, hebben hetzelfde meegemaakt. Ook dat doet mij pijn en ik blijf zeggen, dat ik Jerry B. geen kwaad wens en hoop natuurlijk dat hij van alles geneest.

En als hij geneest dat hij voor zich zelf weet, niet voor mij, niet voor M.B. en ook niet voor anderen, maar alleen voor zich zelf weet, dat zijn waarheid niet klopt.

Het doet pijn als je van iemand zoveel hebt gehouden en zo belangrijk in je leven is geweest, het heeft toen zelfs bijna mijn eigen leven heeft gekost. Het doet pijn om te zien dat hij hulp nodig heeft, maar deze niet krijgt, voornamelijk omdat hij het zelf niet door heeft of niet wil zien dat hij ziek is.

Ik vraag mij af waarom de familie niet helpt, ik begrijp het niet. 

Als je echt van iemand houdt, dan wil je toch het beste voor deze persoon? Dan probeer je toch op alle mogelijke manieren te helpen?

Ik begrijp het niet, het zal wel aan mij liggen, want ik ben toch knetter gek. Of misschien dat ik het niet begrijp, wegens mijn ziekelijk manier van, houden van.

Ik weet niet wat het is.

Dit allemaal doet mij alleen maar nog meer inzien, dat ik verder moet gaan met het doel van de Blog Carmen's Journal. Het Taboe op mentale gezondheid moet verbroken worden.

Wij moeten er over praten met zijn allen. Dat kan mensen zoveel pijn besparen.

ER MOET OVER GESPROKEN WORDEN!

Het gesprek aan gaan over Mentale gezondheid is niet alleen goed voor degene die er aan lijd, maar ook om de mensen om haar/ hem heen. Met goede communicatie kunnen wij elkaar helpen.

De schaamte, angst etc. moet er van af. Alleen dan kunnen er positieve stappen genomen worden, en kunnen wij elkaar helpen en begrijpen.

En met deze woorden neem ik afscheid voor vandaag. Ik wil je bedanken voor de tijd die je hebt genomen om mijn woorden te lezen.

Wij zien elkaar weer bij de volgende Post!

Love you all !!🩷🐾💋🍀💞😇😈

------------------------------ LAAT LOS WAT JOU HEEFT LOSGELATEN ----------------------------------