Lieve Dagboek,
Hoi, hoi, hoi, hier ben ik weer. Ik ben er nog steeds. En nog belangrijker, ik ben nog steeds vrolijk en met heel veel kracht, vol energie.
Ik heb nog steeds een houding van, shit aan alles en Fuck iedereen. Dus ik voel mij TOP.
En wat denk je? Ik ben 2025 ook nog creatief begonnen. Mijn handen hebben weer en potlood mogen vasthouden om wat te creëren. En lekker bezig dat we zijn. Ben lekker aan het schetsen geweest om daarna lekker aan het verven te gaan en allerlei kleurvolle dingetjes te creëren.
Maar het wilt niet zeggen dat het allemaal zo makkelijk gaat, het is echt vechten om dit gevoel te hebben en ook zo te houden. Het gevecht met mijn zelf gaat gewoon door. Maar ik denk dat doordat ik mij krachtiger en positiever voel, ik het wat makkelijker aan kan.
Het slapen gaat redelijk, ik word vaak 's nachts wakker maar kan ook weer snel in slaap vallen. Ik word wakker, kijk op de klok en dan val ik weer in slaap.
'S morgens word ik over het algemeen ook niet meer zo overdreven vroeg wakker, tenzij Max mij wakker maakt omdat hij naar buiten wil, zoals vanmorgen.
Vanmorgen liepen wij om zeven uur al buiten. Maar de laatste tijd op vanmorgen na, ben ik
degene die hem wakker moet maken.
Tijdens mijn logeertijd in Krommenie heb ik in bed geslapen en niet op de bank.
Zoals je weet, slaap ik thuis op de bank omdat ik veel moeite heb om in bed te slapen. Dus het feit dat ik in bed heb geslapen is ook positief.
Gisteren had ik een wat mindere dag, maar niks ernstigs, het was ook niet de hele dag. Ik betrapte mezelf dat mijn gedachten de negatieve kant op gingen en allerlei herinneringen uit het verleden naar boven aan het halen waren, en de Monsters en Demonen in mijn hoofd gingen lekker erin mee. Ik voelde hoorde en zag hoe er in de Duisternis in mijn hoofd plannen werden gemaakt om de verantwoordelijken voor die pijnlijke herinneringen, hun prijs te laten betalen. Met andere woorden, laat ik duidelijke taal gebruiken, wraak nemen. Dus iedereen die mij pijn heeft gedaan, pijn terug te doen, op zijn minst dat ze voelden, wat ze mij hebben aangedaan. Ik had het zwaar, want ik wilde dat niet voelen, maar ik kreeg het maar niet stil in mijn hoofd.
Ik moest afleiding zoeken. Ik moest iets doen zodat ik niet hoorde wat er in mijn hoofd rond ging. Ik wil alleen maar positieve dingen voelen.
Ik heb het verleden achter mij gelaten.
Ik wil nu alleen maar uit liefde bestaan, geen boosheid geen wraakgevoelens. Ik heb iedereen vergeven. Ik wil alleen maar liefde verspreiden.
Uiteindelijk door middel van keiharde muziek, potloden en papier heb ik mijn gedachten kunnen afleiden.
En toen ik doorhad dat ik mijn gedachtes had afgeleid werd ik overwhelmed door angst en verdriet. Ben maar even op de grond gaan zitten met mijn huilbui en heb Max even geknuffeld tot dat het over was.
Toen dat over was, voelde mijn lichaam zich helemaal uitgeput. Maar ik wilde niet toegeven aan mijn vermoeidheid, dus ben ik even met Max naar buiten gegaan. Wij zijn even gaan wandelen, het is een korte wandeling geweest, maar het even naar buiten gaan deed mijn goed.
De rest van de dag verliep wel goed, en ik was wel trots op mezelf dat ik de controle over had genomen van mijn negatieve gedachtes, dat ik ze had kunnen omzetten in positieve gedachtes.
Ik weet dat ik het heel vaak al eerder heb gezegd, maar ik zeg het weer:" Ik ben op de goede weg."
" 2025 wordt mijn jaar en ik ga heel veel dromen waar maken."
Ik ben ook trots op mezelf dat ik mijn passieve doodwens goed onder controle heb. Ik ben er minder mee bezig. En als het naar de voorgrond komt weet ik het sneller af te leiden en weer snel naar de achtergrond te brengen.
Ik heb wel eens verteld dat ik eigenlijk alles al klaar heb staan, zoals bijvoorbeeld mijn afscheidsbrief en wie wat moet regelen als ik er niet meer ben etc. Ik heb zelfs en dit heb ik niet eerder verteld, een soort noodpakket voor als ik het echt niet meer aan zou kunnen en de acute beslissing zou nemen om er een eind aan te maken.
Als ik mij dan in het donkere Duisternis zou bevinden, dan weet ik dat ik uiteindelijk het laatste woord heb, en als de instanties mij niet zouden helpen, ik mezelf altijd nog kan helpen. Dit klinkt natuurlijk voor een gezond iemand heel raar, klinkt niet echt als helpen.
Maar als je, je in de Duisternis bevindt en vecht tegen het Zwarte Monster (suïcidaal bent) dan betekend helpen, een eind aan je leven maken. Dus met wat ik hierboven bedoel is, als ik mij in het donkere Duisternis zou bevinden, dat het echt heel erg zou zijn, zoals het wel vaker is geweest, dat ik geen uitweg zag, en alleen maar dood wilde. En dan geen instantie is (Expertise Centrum) die mij zou willen helpen, dan heb ik daar voor een potje waarmee ik het zelf kan doen. Ik beslis dan zelf over mijn leven en mijn pijn.
Dit doet mij denken, aan een aantal jaren terug toen ik opgenomen was in het ziekenhuis bij de psychiatrische afdeling. Dat een hulpverlener mij vroeg of ik wilde aangeven wanneer ik suïcidale gedachtes had, zodat ze mij konden helpen.
Weet je wat mijn antwoord was?
"Hoe ga je mij helpen? Op het moment dat ik die gedachtes heb, wil ik dood, ga jij mij daarbij helpen?"
Ze schrokken van mijn antwoord, nee tuurlijk niet, kreeg ik terug. "Dan ga ik ook niks zeggen op dat moment, want dat is de enige hulp die ik op dat moment wil. "Was mijn antwoord.
Zoals ik aan het vertellen was, ik heb alles klaar staan. En eerst was het wachten, op mijn belofte nakomen die ik aan Max gemaakt heb. Maar nu is het niet meer zo.
Alles zal wel klaar blijven staan zoals het is, maar ik zeg wel vol vertrouwen dat ik er geen gebruik van ga maken.
En misschien vraag je, je nu wel af waarom ik alle voorbereidingen niet wegdoe, voor mijn eigen veiligheid.
En misschien zou je daar wel een beetje gelijk in kunnen hebben, maar aan de andere kant, voel ik mij sterk genoeg om alle voorbereidingen te hebben en er niks mee te doen.
Ik vertrouw me zelf, en dat is ook weer een bewijs dat ik de goede kant op ga.
En zeker dat ik met de dag sterker word.
Het is geen grapje, ik heb het al eerder gezegd, maar niet iedereen neemt het serieus, en dat is prima, hoeft ook niet, maar er is echt een nieuw Carmen herboren in 2025.
Een nieuwe Carmen die heel veel goeds gaat doen, voor haar zelf maar ook voor anderen, en waar heel veel mensen heel veel van gaan horen.
Geloof mij 2025 wordt echt iets GROOTS!!!!!!!
Morgen gaan Max en ik naar Purmerend, wij hebben een tijdje in Krommenie gelogeerd en morgen gaan wij eigenlijk weer naar huis. Het zal waarschijnlijk weer even wennen zijn. Mama komt morgen ook weer thuis, wij (Max en ik) zullen haar op Schiphol ophalen. Ze is wel een beetje gemist, wij worden best wel door haar verwend in Purmerend.
In de ochtend zullen wij wel eerst de auto een beetje schoonmaken, want dat is echt wel nodig. Zo wel van binnen als van buiten.
Ik denk dat de tijd in Krommenie mij wel goed gedaan heeft. Wij hebben het wel leuk gehad en ik heb voor mezelf ook kunnen zien of ik weer voor mezelf kan zorgen. Ik heb ook gemerkt dat ik mentaal sterker ben dan dat ik dacht.
Wij zullen natuurlijk wel naar Krommenie blijven gaan en soms ook logeren maar toch, het is anders.
Als ik eenmaal weer in Purmerend ben wil ik ook terugkijken naar afgelopen tijd in Krommenie en heel goed nadenken, hoe nu verder en wat zijn de volgende stappen. Ik wil niks overhaasten en vooral geen fouten maken.
Weet je? Toen het idee van een Blog bij mij opkwam was het niet de bedoeling om over mijn medisch dossier te schrijven, ook niet over mentale gezondheid.
Ik heb wel altijd, sinds klein af aan een boek willen schrijven. Maar waar zou ík nou over kunnen schrijven? Bovendien ik zou niet eens weten hoe te beginnen.
Dus ik dacht aan twee dromen van mij met elkaar te combineren, het reizen en het schrijven. Ik wilde gaan reizen met Max en over onze avonturen dan schrijven, maar door mijn medisch dossier was het toen niet mogelijk.
En aangezien het schrijven mij mentaal goed deed en mijn behandelaars het ook een goed idee vonden dat ik dat deed, aangezien ik mij op het moment dat ik met Carmen's Journal begon ook niet kon uitdrukken via mijn kunst, tekenen of schilderen, door alles wat er in die tijd gebeurd was. Het was voor mij een manier om het van mij af te zetten, van mij af te schrijven.
In 1 van de eerste Post kan je lezen waarom ik mij niet kon uitdrukken met mijn kunst. Ik was bang geworden dat mensen dingen zouden zien in mijn schilderijen die er niet waren. Ik was bang dat anderen pijn zouden hebben door mijn schilderijen. Er was mij wijs gemaakt door J.B. toen ik in de Wormer woonde, dat er nare dingen in gezien werden,(monsters en rare berichten) wat natuurlijk niet zo was, want die persoon heeft tot op heden nog steeds schilderijen van mij in zijn huis hangen.
Maar goed, daar ging het helemaal niet over. Ik wilde wat anders vertellen.
Doordat het reizen niet doorging, werd Carmen's Journal een dagboek over mijn medisch dossier. Mijn mentale gezondheid, iets waar ik heel veel van weet.
Iets waar heeeeeeel veel mensen aan lijden. En vooral in stilte aan lijden.
Iets waar niet of bijna niet over gesproken wordt, want als je het hebt, als je eraan lijdt in welk vorm dan ook, dan zegt deze maatschappij waarin wij leven dat je raar bent, je bent een raar wezen.
FUCK IT! IK BEN RAAR, IK BEN ANDERS! EN IK BEN ER TROTS OP!
Mentale gezondheid in welk vorm dan ook betekend schaamte, betekend Taboe, betekend zelfs wantrouw.
Ja........ Je leest het goed, ik zei wantrouw. Want als mensen niks aan de buitenkant zien, dan geloven ze ook niet dat je ziek bent.
"Ach, stel je niet zo aan" "Het zit tussen je oren" "hoe kan jij nou ongelukkig zijn, je hebt alles wat je wilt" "Ga gewoon leuke dingen doen" "Als je eenmaal gelukkig bent, denk je niet meer aan de dood," enz, enz.....
Hoe vaak wordt dat wel niet gezegd?
Maar weet je dat onder de jongeren de doodsoorzaak nummer 1, zelfdoding is?
Jongeren onder de 20 jaar.
In het jaar 2023 zijn er in totaal 1862 mensen overleden aan zelfdoding, hadden ze voorkomen kunnen worden? Nee zeker niet, niet allemaal.
Maar door middel van goede communicatie en begrip naar elkaar toe hadden wij wel minimaal 1 kunnen voorkomen, en dat is al genoeg.
Wij hadden 1 leven kunnen redden, door alleen maar menselijk te zijn.
Denk daar maar over na!
Want mentale gezondheid is heel breed, het kan iedereen overkomen, maakt niet uit je geslacht, je afkomst, je religie, je huidskleur of wat dan ook. Je ziet het niet aankomen, je voelt het niet aankomen en voordat je het weet ben je er niet meer of is je geliefde er niet meer.
Praat er over! Alsjeblieft verbreek Het Taboe!
SCHREEUW HET VAN DE DAKEN!
LAAT JE STEM HOREN!
JE STEM KAN HET VERSCHIL MAKEN VOOR EEN ANDER!
Ik begon deze Post heel vrolijk te schrijven, en ondanks dat bovenstaande onderwerp een beetje zwaar klinkt, zo hoeft het niet te zijn. Als wij maar met elkaar in gesprek gaan en de ander proberen te begrijpen. Ik ben nog steeds even vrolijk als aan het begin van deze Post, ik voel mij net zo sterk en krachtig en met heel veel positieve energie die ik naar iedereen vol liefde dwars door het scherm heen wil sturen. Dat is 1 van mijn doelen in 2025 heel veel liefde verspreiden naar iedereen die het nodig heeft. Ik zal de stem zijn van mensen die een stem nodig hebben.
En met heel veel eer mag ik zeggen dat ik de leerling mag worden van een super digitale kunstenaar die ik zeer bewonder. Voor mij persoonlijk is hij de Master van de digitale kunstenaars. Hij gaat mij de kunstjes van het vak leren, ik zal nooit zo goed als hij worden, maar ik zal zeker mijn best doen om in de buurt te komen. Ik zal mijn uiterste best doen om de wereld te leren zien door zijn ogen, om zo te leren wat zijn handen willen maken, als resultaat een creatie maken waarin te zien is hoe hij denkt, ziet en voelt zonder woorden te gebruiken, maar waarbij de kijker zelf ook heel veel mag invullen.
Mijn doel hiervan is, zijn doel voortzetten als hij het niet meer kan. En nogmaals het is voor mij een eer om dit te mogen doen.
Wat ook wel leuk is om te weten is, dat ik al een artiestennaam heb gekregen, maar die zal ik hier pas bekend maken bij mijn eerste creatie.
Als je heel benieuwd bent kan je altijd naar Facebook gaan en lid worden van de privé groep Artist Zonder Grenzen of Artist Without Borderz, want je hebt kans dat het daar eerder bekend wordt.
Zie je wel, weer een leuk project voor 2025. En het jaar is nog maar net begonnen.
En zo komt er nog zoveel meer. Er gaan zo ontzettend veel leuke dingen gebeuren in 2025.
Ik ga ook zoveel leuke plekken en dingen ontdekken in 2025. En weet je het leukste ervan? Ik ga je van alles op de hoogte houden, want Carmen's Journal gaat je alles vertellen. Je weet het, bij Carmen's Journal kennen wij geen Taboe, wij vertellen de dingen zoals wij ze zien, horen, voelen, hoe ze bij ons binnenkomen etc.
En met dit leuk nieuwtje lijkt het mij wel een mooi moment om af te sluiten voor vandaag.
Ik wil je bedanken voor de tijd die je hebt genomen om mijn woorden (soms een beetje scherpe woorden) maar wel altijd eerlijke woorden te lezen.
Ik hoop dat ik je verdriet of pijn voor heel even heb kunnen doen vergeten en dat ik je met mijn nieuwe houding van Shit aan alles en Fuck iedereen een heel klein glimlachje op je mooie gezicht heb mogen tekenen.
Ik wil je dwars door het scherm heen een hele dikke knuffel geven. En vergeet niet dat aan de andere kant van je scherm iemand is die je begrijpt en weet hoe jij je voelt. Maar vergeet vooral niet dat je niet alleen bent.
Love you all! 💋🐾🩷🍀
Let's Spread Love! 💞
Let Love Rule! 🫶
------------------ ALS JE NAAR DE ZON DRAAIT, VALT DE SCHADUW ACHTER JE -----------------
Comments