Stilte voor de storm...

Lieve Dagboek,

Hier ben ik weer op een nieuwe dag aan het einde van de week.

Het weer is niet echt om er vrolijk van te worden. Als je naar buiten kijkt dan ziet het er erg somber en grauw uit. Het regent niet, er is geen wind, het is niet koud, maar de lucht is grijs. Ik zou het omschrijven als, het is stil voor de storm. Zo komt het bij mij over, zo voel ik het.

Als ik naar buiten kijk, dan is het echt een dag waarop ik mij erg slecht zou kunnen voelen, beïnvloed door het weer. Maar ik moet je eerlijk toegeven, dat het reuze meevalt.

Echt het weer om de drukte in mijn hoofd aan te wakkeren, maar zo is het niet. Het is weer wat rustiger in mijn hoofd.

Ik vraag mij wel eens af. Zal ik ooit helemaal rust hebben in mijn hoofd? Eerlijk gezegd heb ik daar weinig vertrouwen in. Ik denk dat er geen therapie bestaat dat mij de rust gaat brengen die ik nodig heb. Ik zou wel wát rust kunnen krijgen door middel van therapie, maar helemaal rustig (stil) zal het nooit worden in mijn hoofd.

Vanmorgen toen Max en ik buiten liepen voelde ik al dat het weer wat beter ging met mij. Geen paniek aanval gehad en mijn negatieve gedachtes waren ook minder. Het was ook wat stiller in mijn hoofd wat erg fijn is, laten wij dat voor op stellen.

Maar had ik daar een bepaalde reden voor?

Dat weet ik eigenlijk niet zo goed.

Ik had in principe wel een afspraak vandaag in Leersum met H., waar ik naar uitkeek. Max en ik zouden daar gaan lunchen en er een gezellige middag van maken. Maar of dat de reden was, weet ik niet.

Ik zei in principe omdat, toen Max en ik van onze wandeling weer terug waren zag ik dat mijn afspraak verzet was en vandaag dus niet doorging. Wat erg jammer was. Maar het was voor mij geen reden om mij ineens slecht te voelen.

Het is mij opgevallen dat Carmen's Journal soms niet helemaal begrepen wordt, dus ik zou het graag nog eens willen uitleggen om verwarring en misverstanden te voorkomen.

Carmen's Journal is een dagboek, mijn dagboek. Waarin ik vertel over mezelf, mijn gevoel, mijn gedachtes, mijn ideeën, mijn emoties, wanneer ik boos, blij, verdrietig, bang, opgewonden etc. ben. Ik vertel waar ik naar toe ga. Met wie ik ergens naar toe ga. Ik kan vertellen wat ik gegeten of gedronken heb. Ik kan mijn angsten vertellen. Ik geef mij helemaal bloot in Carmen's Journal en dan gooi ik het openbaar om het internet.

Iedereen die met mij omgaat weet van Carmen's Journal, ik maak er zeker geen geheim van. Carmen's Journal dient mij ook als therapie aangezien ik mentaal nogal wat dingetjes mankeer, ook daarover ben ik kristalhelder. In real life ben ik ook daarover kristalhelder, ik maak geen geheim over mijn medisch dossier.

Carmen's Journal is er niet om anderen pijn te doen of te beledigen. Carmen's Journal doet alles vanuit een goed hart. En het laatste wat ik wil hier is haat zaaien. Ik kan het niet vaak genoeg zeggen: " Liefde overwint alles." Daar geloof ik heilig in.

Net zoals ieder ander mens, heb ik een verleden en heb ik fouten gemaakt. En in het verleden heb ik misschien niet altijd even netjes gereageerd op mensen die mij pijn hebben gedaan, het spijt mij, maar ik heb alleen me zelf verdedigd.

Máár ik wil er ook bij zeggen dat ik van mijn fouten geleerd heb en erg gegroeid ben. Het verleden heb ik ook achter mij gelaten, waar het hoort. 

Het enigste wat ik nog wil zeggen als Carmen van Carmen's Journal is, dat als mijn woorden je op de een of ander manier je beledigd of gekwetst hebben, ik mij hierbij wil verontschuldigen, is niet mijn bedoeling geweest. Een aantal jaren geleden zou ik mijn woorden wel gebruikt hebben om je pijn te doen. De Carmen van vandaag nee! Ik heb geleerd om niet haatdragend te zijn. De haters zullen het niet geloven, hoeven ze ook niet. Maar het is echt waar. Maar goed, ieder zijn recht om te geloven wat hij of zij wil.

Let Love Rule!🫶 Liefde overwint haat!🩷 Let's Spread Love!💞

https://music.youtube.com/watch?v=Bbiqy2TOwBw&si=priIvllEJtl4E_bN

Dan nog iets wat mij van het hart moet. In mijn vorige Posts, 2 of 3 ongeveer schreef ik over een ex van mijn ex J.B, waarmee ik sprak en waarmee ik zou afspreken, om gewoon gezellig een meiden avond te hebben. Niks meer en niks minder. Toen hoorde ik dat zij misschien iemand leuk vond die ik ken, want zij vroeg mij naar hem, hoe hij was, en ik gaf haar dus mijn mening over hem. Hoorde ik van hem dat hij haar ook wel aardig vond. Kwam ik met het " briljante" idee (dus niet want het werd helemaal verkeerd begrepen, terwijl ik het alleen maar goed bedoelde) om ze aan elkaar te koppelen. Ik vroeg toestemming aan hem om aan haar te vragen wat zij van hem vond en om ze proberen te koppelen en ik kreeg zijn toestemming.

Ik vroeg aan haar of zij het leuk zou vinden om een rondleiding te doen op zijn werk, hij werkt bij defensie en ik zou dat dan regelen, zij vond het leuk maar zat ook o.a. met haar werk (vrije dag enzo)

Wat ik probeer duidelijk te maken is, dat ik niks buiten hun rug gedaan heb, dat ik beiden toestemming heb gevraagd als ik iets tegen de ander zei over 1 van hun, altijd om misverstanden te voorkomen, omdat ik het echt uit een goed hart deed. Er zaten echt GEEN kwade bedoelingen achter.

Maar goed, ik ga door met mijn verhaal. Even kijken of je het snapt, want ik snap er eerlijk gezegd helemaal niks van. En ik doe heel voorzichtig met de woorden die ik nu schrijf, want ik wil niet dat ze weer verkeerd geïnterpreteerd worden en dat mensen iets anders begrijpen dan wat ik wil schrijven.

Deze mevrouw M.B. (ik noem haar naam niet wegens privacy rechten en zij wil het ook niet) en ik hadden afgesproken in een kroeg in Krommenie, Cafe 't Centrum. ( Ik noem hun wel, om een beetje reclame voor ze te maken, want het is er super gezellig daar, dus als je in het weekend zin in een feestje hebt, raad ik het je aan. Bovendien is het voor jong en oud).

Ik zal er eerlijk bij vertellen, dat ik erg naar uit keek. Ik als vrouw zijnde kan het niet altijd vinden met vrouwen, mijn vrienden zijn ook allemaal mannen en dacht echt dat er misschien een vriendschap uit zou kunnen komen. Heel stom van mij! I know.......... Ik kan erg naïef zijn soms. 

Ineens uit het niets kreeg ik op een avond een best wel lange boze app van haar, waarin stond. Dat een neef van haar genaamd M. contact met haar had opgenomen, omdat hij erachter was gekomen dat zij met mij had afgesproken en hij was helemaal niet amused.

(Dat waren haar woorden) Eerste vraagteken voor mij.

Ik bleek nogal een slechte naam in Krommenie te hebben, ik was berucht. (Wanneer ik toen het appje kreeg was ik maar 2x in Krommenie geweest, nu ben ik er onderhand wel vaker geweest. Ik kom er nu bijna wekelijks. ( Tweede vraagteken voor mij)

Er stond ook iets van, dat als ik slechte bedoelingen had, zij mensen mee zou nemen en dat zij in de kroeg al geïnformeerd had over mij. Die zouden ook een oog in het zeil houden. Ik had geen idee waar zij het over had, dus besloot ik haar te bellen. 

Ik denk zulke dingen via de app bespreken zijn een beetje raar, je kan beter bellen. Gaat sneller en begrijp je elkaar ook beter, maar goed dat is mijn mening.

Eerst wilde ze dat wij de afspraak die wij hadden afzeggen, toen wilde ze dat wij buiten bij de kroeg afspraken. Dat vond ik natuurlijk prima.

Ik vertelde haar dat ik haar neef M. niet kon, ik weet nog steeds niet wie het is. Hij bleek mij te volgen via Facebook, zei zij. Maar nu niet meer.

Ik zou het niet weten, dat zou kunnen, volgens mij heb ik meer dan 4000 volgers op Facebook. En zoals ik vaker zeg, ik gebruik Facebook voor het promoten van Carmen's Journal. 

Nu heb ik wel een speciale Facebookgroep voor Carmen's Journal maar daar kom ik straks op terug.

Ik vertelde haar dat ik helemaal geen slechte bedoelingen had, en dat ik alleen maar een leuke meiden avond wilde hebben. Dat als zij een slecht gevoel erbij had, dat zij het niet moest doen, maar dat ik het wel jammer vond. Dat ik helemaal niet van plan was om iemand mee te nemen, waarvoor zou ik? En dat als zij er zich prettiger bij voelde, ik inderdaad eerst met haar buiten wilde praten.

Ik heb echt geen idee waar die wilde verhalen over mij komen. ( Nou, eigenlijk wel. Ze zijn begonnen bij mijn ex J.B.) Soms moet ik er echt om lachen. 

Maar goed, zo hadden wij het dus afgesproken.

Op de dag zelf, kreeg ik een bericht dat de afspraak niet doorging want na haar personeel feestje ging ze verder met haar collega's op pad, wij zouden een andere keer afspreken. Prima, ik ben zelf die dag ook niet meer naar Café 't Centrum geweest waar wij hadden afgesproken.

En volgens mij de dag erna, kreeg ik een heel kwaad appje, een dreigend appje. Ik moest uit haar buurt blijven, ik bleek iets in Carmen's Journal geschreven te hebben wat zij niet leuk vond. Ik heb de Posts een aantal keer teruggelezen en naar mijn mening staat er niks beledigend in, maar goed ik kan mij vergissen en dat het bij haar anders binnen komt, het is in ieder geval nooit zo bedoeld.

In het appje stond ook dat ik in niet Krommenie mag komen en al helemaal niet in Cafe 't Centrum, want haar verhaal gaat nu komen, en nu gaat niemand mij meer geloven, want zij gaat daarvoor zorgen. (Geen idee wat hiermee bedoeld wordt)

Ik moet uit haar zone blijven, (geen idee wat 'haar' zone is) want anders ga ik het meemaken. Zij heeft heel veel vrienden daar, die haar heel goed kennen, dus beter blijf ik in Purmerend.

Zij zou mij overal blokkeren, en haar vrienden zouden mij overal in de gaten houden (onderwereld).

Ben ik nou de enige, die na dit, zoiets heeft van...................?????????????????????????

Wat is dit??????????????????????????????

Wat is er gebeurd????????????

Toen ik dit berichtje kreeg, heb ik haar 1x gebeld, ze nam niet op. Duimpje omhoog terug geappt en voordat zij mij overal blokkeerde, heb ik haar overal geblokkeerd.

Ik dacht eerst nog om haar appjes hier openbaar te gooien, maar later dacht ik.......Nee, doei ik niet.

Ik ben een dame, en zo gedraag ik mij ook. Het is goed zo!

Mijn mentale rust is belangrijker.

Misschien had ik het in het verleden anders aangepakt, maar vandaag niet meer. 

Ik moet er wel bij zeggen, ik blijf wel in Krommenie komen, dus sorry als sommige mensen daar moeite mee hebben.

Volgens de wet mag ik daar komen, burgermeester vindt het ook goed, ik doe niks illegaals. Ik blijf in Cafe 't Centrum komen, heb de eigenaar gesproken en hij vindt ook goed dat ik er vaker kom. 

Ik weet niet welke mensen het precies zijn, die moeite hebben met mijn aanwezigheid in Krommenie, op deze mevrouw na.

Dus als je mij ziet lopen, stel je even voor, dan heb ik tenminste er een gezicht bij. Want nu klinkt het allemaal zo vaag, en je weet dat ik natuurlijk nogal wat mankeer mentaal, dus dan kan ik een heel raar beeld van je hebben, wat misschien helemaal niet zo is.

Want weet je? Ik ben helemaal niet zo berucht als je denkt, of als er wordt beweerd. Waarschijnlijk klopt er helemaal niks van, van al die cowboy verhalen, die je over mij gehoord hebt. Maar hé, je bent vrij om te geloven wat je maar wilt

En aan de andere kant voel ik mij ook wel vereerd dat er zoveel over mij gesproken wordt. Van de week zei een vriend van mij, ze kunnen beter over je fiets lullen, dan over je lul fietsen. En ik weet het zijn niet echt woorden voor een dame, maar hij had wel gelijk. En op de 1 of ander manier, is het toch gratis reclame voor Carmen's Journal.

Dus hiervoor zeg ik wel: " Dank jullie wel."

Ondanks wat ik hier boven allemaal schrijf, ben ik weer kleine stapjes aan het maken naar het licht toe. Ik ben weer wat positiever en probeer weer helemaal uit de Duisternis te stappen. Ik kom aardig wat buiten en meng mij ook weer tussen de mensen. Ontmoet nieuwe mensen en probeer nieuwe vriendschappen te maken. Maar ben vooral zuiniger op de vriendschappen die ik al heb. Want het zijn de juiste mensen. Het zijn mensen die het echt goed met mij voorhebben.

Zolang ik weer uit de Duisternis ben, probeer ik weer leuke dingen te doen en heel voorzichtig leuke plannen te makken. Maar je weet het...... Dat zeg ik iedere keer, dat ik mij een beetje in het licht bevind of richting het licht loop. Wij zullen zien hoe lang het deze keer duurt. Dit gevecht, mijn persoonlijk gevecht met mijn zelf is nog steeds niet voorbij en ik heb nog steeds niet opgegeven. Ik blijf vechten. Ik blijf mijn pieken en dalen hebben. Misschien dat ik onbewust en heel diep in mij een sprankje hoop heb om ooit het licht in te stappen en de Duisternis voor altijd achter mij te laten. Ik weet het echt niet.

Hoe dan ook, voor het moment, probeer ik te genieten van het moment waarin ik mij nu weer bevind.

 Zoals ik al eerder verteld heb, heb ik een nieuwe Facebookgroep aangemaakt speciaal voor Carmen's Journal, stapje voor stapje krijgt deze nieuwe volgers, waarin wij vrij zonder enige schaamte met elkaar kunnen communiceren over mentale gezondheid.

En met deze woorden neem ik afscheid voor vandaag. Ik zal proberen om deze positieve stapjes, stap voor stap te blijven volgen. Ik dank je voor je aanwezigheid in Carmen's Journal en hoop dat je blijft terug komen.

Blijf met elkaar communiceren en maak vooral geen geheim van je mentale gezondheid, samen kunnen wij het Taboe verbreken dat er op heerst. Onthoud, Liefde overwint haat.

Let spread Love! 💞

Let love rule! 🫶

Love you all! 💋🐾🩷🍀😈😇

----------------------------------------- HAAL DIEP ADEM EN LACH -----------------------------------------