Lieve Lezer,
Voordat ik begin, wil ik je laten weten dat mijn Wix app het weer doet. Ik zal de app publiceren op Facebook met een uitnodigingscode zodat je lid kan worden van Carmen's Journal. Er zijn geen kosten aan verbonden en zo ben je altijd op de hoogte als er een nieuwe Post gepubliceerd wordt.
Voor de rest wil ik zo wel mijn trouwe lezers als mijn nieuwe lezers bedanken voor het volgen en de leuke reacties en jullie steun die jullie achterlaten, dat doet mij goed.
Ik schrijf om zelf beter te worden, om dingen zoals gedachtes maar vooral gevoelens van mij af te schrijven. Vroeger kon ik het weg schilderen.
En ben ook blij dat sommige van jullie een stukje herkenning vinden in mijn Blog en het kunnen gebruiken als een klein beetje steun, dat doet mij super goed, want zo bereikt Carmen's Journal stapje voor stapje toch zijn doel.
En dat maakt mij toch wel een heel klein beetje trots.
Ik denk dat ik van af nu anders ga schrijven. In een dagboek hoor je dagelijks te schrijven, maar tot nu toe, doe ik dat niet in de Blog. In een dagboek hoor je ook te vertellen wat je dagelijks doet, je gevoelens, wat je denkt, gewoon alles, geen filters te hebben. Tussen jou en je dagboek zijn er geen geheimen. In een dagboek hou je geen rekening met anderen, noem je gewoon namen, want je dagboek en jij zijn 1. En met die insteek ben ik ook Carmen's Journal begonnen, want het is ook een therapie voor mij. En aan die insteek wil ik ook trouw blijven.
Ik heb ook een digitale dagboek bij Penzu die ik dagelijks bijhield voordat ik met de Blog begon, ik stopte er mee een maand of 2 geleden ongeveer. Deze zal ik dan bij de Blog, bij elke nieuwe Post als bijlage of zoiets toevoegen. Daar staat ook de datum bij van de dag dat het geschreven is.
Er zullen een aantal lezers ( haters ) zijn die het niet met mij eens zullen zijn, sommige zullen ook vinden dat ik mezelf alleen belachelijk maak. Anderen zullen bang zijn dat ik hun naam noem. Bij deze wil ik alvast zeggen, het is mijn dagboek, mijn therapie, heb je er moeite mee? of ben je het er niet mee eens, dat mag, lees dan alsjeblieft niet mee. Je hoeft het niet te lezen. Ik zal alleen voornamen noemen, dus ik doe niks buiten de wet om!
Ik heb mij alvast een beetje geestelijk er op voorbereid dat ik negatieve reacties er op ga krijgen. Maar dat gaat mij niet tegen houden van mijn doel.
Ik bevind mij op een punt in mijn leven, dat ik moet gaan beslissen en als ik die beslissing genomen heb, mij daar ook aan ga houden, van hoe nu verder? en wat wil ik precies met mijn leven? Maar met mijn ziekte is het erg moeilijk, beslissingen maken is moeilijk en mij er aan houden nog moeilijker.
Het aller liefste zou ik gewoon van alles en iedereen afscheid nemen, ogen dicht doen en nooit meer wakker worden. Maar dat kan niet, het is jammer, maar het is nou eenmaal zo. Ik heb ook een belofte gemaakt om er te zijn zolang Max er is. Want ik wil niet dat hij in een asiel eindigt. En ik heb niemand die voor hem zou kunnen zorgen, ik vertrouw niemand die goed genoeg zou zijn om voor hem te zorgen. Max is dit jaar 8 geworden dus hij gaat nog wel een paar jaar mee.
Ik ben aangemeld bij de Expertise Centrum maar voordat ik echt helemaal aangenomen word daar, moet ik uitbehandeld worden voor Persoonlijkheidsstoornis, voor Depressie ben ik uitbehandeld. Bovendien heb je daarna nog een wachtlijst, maar goed ik ben in ieder geval aangemeld.
Tot die tijd moet ik mijn uiterste best doen om mezelf zien te overleven, ik heb medicatie ervoor, een behandelaar, binnenkort een nieuwe therapie, de juiste mensen om mij heen en Max. Mijn ergste vijand ben ik zelf!
Ik moet een manier zien te vinden om met de tegenslagen van het leven te leren om gaan, en dat vind ik erg moeilijk. Gisteren bijvoorbeeld, ik had gisteren een zakelijk gesprek. Dat wist ik twee weken terug al, dat het gisteren zou zijn. Ik heb mij dus twee weken lang druk om lopen maken, hoe dat gesprek zou lopen. Ik had mij er goed op voorbereid en netjes alles op papier gezet. Nou kwam ik gisteren daar en er was een fout gemaakt, er was helemaal geen gesprek gepland, terwijl ik toch echt een uitnodiging per mail en per post had gehad, gelukkig kon ik dat ook aantonen. Dus de fout lag niet aan mij.
Onderweg naar huis, was ik erg teleurgesteld, eerlijk gezegd kon ik wel janken, en op de roltrap naar beneden kruiste zich uit het niets een wit veertje die zo voor mijn voeten viel. Ik wist toen, dat ik mij niet zo druk moest maken, dat de engelen bij mij waren.
Later werd ik gebeld, er werd een excuus aangeboden, we spraken af dat wij een nieuwe datum zouden plannen en het was allemaal niet zo zwaar. Maar ik heb wel twee weken in de stress gezeten voor niks.
Ik kan mij om niks, erg druk maken!
Net zoals, dat ik van iemand hou, dat absoluut niet van mij houd. Ik zal je nog meer vertellen, die gene haat mij. En in plaats dat ik zeg van, dan niet, zak lekker door de strond idioot, voor jou tien anderen, want dat is wat ik hoor te doen. Ga ik mij druk maken, dat hij mij nog steeds beschuldigd van poging tot moord door vergiftiging met de medicijnen van mijn vader, eerst was het vergiftiging door XTC pillen in de droger te doen, en dat ik vreemd zou zijn gegaan tijdens onze relatie met Jan en alleman, dat weet hij door een zogenaamde DNA onderzoek via een gebruikte maandverband en allerlei andere onderzoeken. Zijn familie weet van zijn drugsgebruik maar doet er niks aan, want ze willen niet in discussie gaan met hem, dat geven ze ook toe. Ik hou ontzettend veel van zijn familie, vooral van zijn moeder, wie ik gesmeekt heb om hem te helpen, maar natuurlijk nu wel genegeerd word. Er is zelfs gezegd dat ik op jonge jongetjes zou vallen of zoiets. Echt de raarste dingen komen uit zijn mond, maar nee.... heeft niks met drugs te maken, nee hoor.... dat doet hij niet. Maar weet je wat stom is? dat ik mij daar druk om maak, dat ik alleen wil dat het goed met hem gaat. Ik zou een relatie gehad hebben met zijn bonus kind, die jonger is dan mijn dochter, daarom heeft hij het contact ook verbroken met die jongen, en op straat zelfs bedreigd. Ik zou vreemd zijn gegaan met allerlei mannen tijdens onze relatie, ik zou communiceren met andere mannen door middel van mijn schilderijen, er zouden ook demonen en monsters in mijn schilderijen zijn, dat is ook de reden waarom ik niet meer schilder. Ik ben van alles beschuldigd maar hij was degene die meteen iemand anders had, Margreet, die hem er in luiste volgens hem en ook zei dat hij drugs gebruikte. En zo gaat hij nu van de één op de ander. Zo jammer, want voor de drugs, voordat hij ziek werd, was hij zo een leuk persoon. Iedereen vond hem raar, ik vond hem perfect. Maar er kwamen zoveel dingen naar buiten, zoveel..............Ik dacht dat ik degene die gek was.............Ik was niet gek, ik was blind!
Hij moest gedwongen opgenomen worden in Castricum, ook al zei hij dat het vrijwillig was, hij weigerde en weigert om medicatie in te nemen, hij vindt het allemaal rotzooi. Maar heeft niet door, dat wat er in zijn neus gaat nog meer rotzooi is.
Weet je ? nu ik dit allemaal schrijf, begin ik een beetje te begrijpen waarom zijn eigen familie zegt, vergeet hem, ga verder met je leven, laat hem zijn eigen shit regelen. Ik ben ervan overtuigd dat dit niet iets nieuws is en ook iets met zijn verleden te maken heeft. Ik heb mij heel lang schuldig gevoeld om alles wat hij heeft mee gemaakt, maar dat moet ik niet doen, het was niet mijn schuld!
Ik denk dat het nu wel tijd wordt om dit hoofdstuk af te sluiten voor mij. Het was mooi zolang het duurde, maar aan alles komt een einde, en ik denk dat dit wel zijn einde heeft bereikt. Ik heb er heel lang over gedaan om het door te hebben, maar het wordt tijd. Ik heb genoeg gehuild.
En te denken dat hij 1 van de redenen is waarom ik niet verder wil met het leven, dat maakt mij zeker heel erg stom, niet? ik weet het. Maar weet je, hij was mijn maatje, mijn beste vriend, hij was mijn alles. Ik kon alles met hem bespreken, we lachten veel samen. Ik geloofde alles wat hij zei. Ik dacht dat hij HET was voor mij. Maar ik verpeste het wel zelf, op het moment dat ik niet eerlijk was tegen hem over zijn zoon, dat is waar!
Tja.... wat kan ik zeggen. Als ik van iemand hou, dan hou ik ook echt van iemand. Mijn houden van is ziekelijk. Het kan ook zijn dat ik gewoon te weinig zelfliefde heb, dat kan het ook zijn. Was ik maar wel vreemd gegaan, dan had ik hem tenminste gelijk kunnen geven.
Hij is wel de reden waarom mijn hart op slot is en op slot blijft! Het is wel de reden waarom ik mij heb afgesloten van de liefde.
Vanmorgen was ik er weer lekker vroeg bij. Ondanks mijn hoge avond medicatie slaap ik niet zoals ik zou moeten, ik word heel vaak wakker 's nachts en in de ochtend ben ik vroeg wakker. Vanmorgen was het half zes, en omdat Max gisteravond vroeg naar buiten ging, zijn we vanmorgen maar vroeg gaan lopen.
De ochtenden zijn nog wel het zwaarst voor mij. Als ik in de ochtend mijn ogen open doe en door heb dat ik nog een dag het gevecht met me zelf aan moet is dat best wel frustrerend. Soms kan ik het huilen niet inhouden en begint het huilen voordat ik Max uitlaat, net zoals vanmorgen. Zodra Max mij hoort huilen dan komt hij bij mij staan en dan doet hij zijn hoofd op mijn borst zodat ik hem vast houd. Zodra mijn ogen open gaan, het eerste wat ik doe is mijn medicatie in nemen, juist om dit soort momenten te voorkomen. De laatste twee weken huil ik veel echt heel veel, ben een beetje gevoelig en alles kan mij doen huilen. En we zijn nog niet de slechte periode begonnen, want Oktober, November zijn normaal gesproken extra zwaar.
Gister middag toen ik Max uitliet, viel mij op dat de bomen waar ik je eerder over verteld heb, weggehaald zijn. De gemeente heeft ze doorgezaagd. Nu liggen ze in stukken op het grasveld, wachtend om opgehaald te worden. En eerlijk gezegd heeft dat mij een beetje aan het denken gezet. Is het een sein? Ik weet het allemaal niet meer. ik weet niet welk weg ik moet volgen? wat is mijn pad? Ik bevind mij nu eigenlijk op een kruispunt, ik moet een aantal belangrijke beslissingen nemen en weet even niet of ik links of rechts moet afslaan. Ik weet eigenlijk niet eens of ik die beslissingen wel überhaupt wil nemen. Maar ik weet dat ik ze moet nemen. Ik heb geen keus.
------------------------- ACCEPTEER JE ZELF, DAN DOET DE REST DAT OOK -------------------------
Comentários