Lieve Lezer,
Het is voor mij en beetje een chaotische week geweest. Het is wat drukker dan normaal geweest, maar goed, voor mij is het al snel druk. Ik kan nog niet veel hebben. Mijn lichaam roept mij snel terug en daar moet ik dan ook naar luisteren. Bovendien helpt het weer, ( Herfst ) mij ook niet echt, maar ik heb mij voorgenomen om in het licht te blijven en niet over te stappen naar het donker, dus ik blijf er tegen vechten. Deze week ben ik ook al wat meer buiten geweest, beetje bij beetje kom ik steeds meer buiten, en niet alleen om Max uit te laten.
Ik heb me zelf goed streng aangesproken en even goed door elkaar geschud, en heel zachtjes zeg ik, ik heb me zelf nog een kans gegeven. Ook al weet ik dat ik volgende week weer anders kan gaan denken, maar op dit moment denk ik er zo over, en hier aan wil mij houden.
Mijn monsters en demonen zijn er gewoon er nog, Het Zwarte Monster roept en schreeuwt gewoon naar me, ik hoor hem heel duidelijk. De oordopjes die ik in heb, helpen niet, dus zet ik de muziek harder. Ik weiger te luisteren, desnoods schreeuw ik terug. Ik bevind mij nog steeds in het zwarte Tunnel en de weg naar het Doolhof ben ik heus niet vergeten. Dus wat dat betreft is er niks veranderd. Ik hou nog steeds van dezelfde mensen en die houden ook van mij, en ik heb nog steeds de zelfde haters, dus daarin is ook niks veranderd.
Waarom ik nu mezelf nog een kans geef weet ik niet, of de reden ervan weet ik niet, en ben ook niet van plan om het uit te zoeken, ik neem het gewoon zoals het komt. Ik ga gewoon op mijn gevoel af! Ik heb een sein gehad en die ga ik volgen, dat is alles! Die sein geeft mij kracht, daar haal ik mijn kracht uit.
Ik weet niet of ik je verteld had in de vorige Post dat mijn boom weg gehaald was? Nou, bij deze dan, de boom hebben ze weg gehaald, er stonden twee grote bomen naast elkaar en met een grote windstorm waren een paar grote takken af gebroken, maar voor de rest zagen ze er gezond uit. Van de week toen Max en daar liepen zagen wij dat ze de bomen helemaal weg gehaald hadden. Ik heb zelfs foto's gemaakt om ze te kunnen laten zien.
Het is eerlijk gezegd een week vol seinen geweest en dit is er 1 van geweest en daar ga ik naar luisteren. Ik heb niks te verliezen, ik kan er alleen maar beter van worden, dus ga ik het proberen. Zondag tijdens de Mis kreeg ik mijn seinen van de Heer, en de rest van de week door middel van vlinders, veren en zelfs door muziek.
Sommige van mijn haters zullen dit als bewijs zien en als bewijs gebruiken dat ik stapel gek geworden ben, maar dat mag. Iedereen is vrij in denken en zelfs oordelen wat hij of zij wilt.
Het enigste wat ik weet is, dat ik deze week, veel minder gehuild heb dan afgelopen maanden, zelfs afgelopen anderhalf jaar, echt veel en veel minder. Ik heb het niet de hele week droog gehouden, maar ik ben wel trots op mezelf hoe ik het deze week gedaan heb.
En nu ik dit schrijf, ben ik eigenlijk nog trotser, dat ik dit schrijf, dat ik gewoon schrijf, dat ik trots op mezelf ben. Dat is een bewijs dat ik op de goede weg ben.
Ik werk aan mezelf, keihard! Ik werk aan zelf liefde, dat is voor mij heel moeilijk, maar het gaat mij lukken, ik ga er komen. Het kan voor een ander heel stom klinken, dit allemaal, maar ik weet ook dat er een aantal mensen zijn die dit lezen, die weten dat dit niet zo vanzelf sprekend is.
Aan het begin van de Post schreef ik dat het een beetje een chaotische week was, dat ik het een beetje druk had gehad. Het komt ook omdat ik mij nog al druk heb lopen maken om Max, omdat het deze keer zolang duurde totdat hij helemaal beter was van zijn uitslag. De medicijnen zijn nu allemaal op, nu moet zijn huid en zijn haargroei nog helemaal herstellen.
Ik ga hem ook ander voer geven, hij krijgt tegenwoordig gemalen voer, dat ze wekelijks komen brengen. Van af volgende week gaan wij over stappen naar droog voer, voor wat oudere honden, waar geen E-nummers in zitten of allerlei rotzooi en speciaal zijn voor honden met reuma. ( is ook speciaal voor honden met een gevoelige huid)
Ik heb het ook druk met artsen, oogarts en ziekenhuisbezoeken gehad. Mijn behandelaar is alweer terug van vakantie, dus was weer tijd om op gesprek te gaan. Mijn huisarts heeft mij aangemeld bij NPI in Amsterdam, moet wachten tot dat ik gebeld word voor de intake gesprek. En mijn moeder moet voor wat onderzoeken naar het ziekenhuis, dag opname, maar dat is morgen. Ik zal wel de laptop meenemen en dan zal ik daar op haar wachten. Normaal gesproken, zou dit allemaal niks voorstellen voor mij, maar tegenwoordig is mijn energie wat minder, maar goed daar werk ik ook aan. Stapje voor stapje! ( zou een goede vriend van mij zeggen.)
Van de week moest ik weer bellen om mijn medicijnen te bestellen. En zoals bijna iedere keer, ging het natuurlijk weer mis. Ik bestelde alleen de Topiromaat, want de rest heb ik nog. En ik mag niet te veel voorraad zelf in huis hebben wegens mijn medisch geschiedenis. Officieel mag ik niet eens mijn eigen medicijnen ophalen bij de apotheek, ze mogen het aan mij niet mee geven, wat ze gewoon iedere keer wel doen, maar goed dat maakt niet uit.
Ik bestelde telefonisch Topiromaat en zei erbij, de rest van de medicijnen heb ik nog, dus die hoef ik niet. Mijn moeder ging naar apotheek om de medicijnen op te halen, en ze wilden van alles mee geven, het is dat mijn moeder zei, om ze bij de apotheek te laten, en ze op te halen als ik ze nodig had en op het moment alleen de Topiromaat mee te nemen. Anders had ik nu waarschijnlijk weer een hele voorraad thuis gehad voor ongeveer twee maanden.
Het is echt ongelofelijk, hoeveel fouten er gemaakt worden, niet alleen met medicijnen maar ook met therapieën, doorverwijzingen etc.
-- BLIJF NIET TE VEEL STAREN NAAR DE GEHELE TRAP. ZET GEWOON JE EERSTE STAP --
Comments