Lieve Lezer,
Ik zit hier weer achter mijn laptop na te denken, waarover ik zal schrijven vandaag.
Ondanks dat vandaag het zonnetje niet schijnt en de lucht grauw en grijs is, voel ik mij behoorlijk goed en sterk. Normaal gesproken ben ik nog al beïnvloedbaar door het weer, maar vanmorgen viel mijn huilbui bij mijn ochtend gebed, bij het uitlaten van Max en zelfs bij de Mis in de kerk reuze mee.
Het is vandaag al weer zondag. Kerkdag en begin van een nieuwe week, met nieuwe kansen en vol goede kracht en positiviteit.
Ik voelde hoe de Heer vanmorgen mijn lichaam en hoofd vulde met positiviteit en naar mijn gebeden luisterde.
Ik heb vanmorgen tijdens de Mis antwoorden op mijn vragen gekregen en de boodschap is overgekomen. Hij heeft mij een beetje de weg gewezen!
Het heeft lang geduurd, maar ik denk dat ik nu wel weet welk weg ik moet nemen en wat ik
achter mij moet laten.
Ik probeer en doe mijn uiterste best om geen contact te hebben met de Demonen en Monsters in mijn hoofd, en meer te richten op de roze Olifanten die in mijn hoofd zweven.
Dus ondanks dat ik weet dat ik nog niet echt toekomst plannen kan maken, want vandaag zeg ik “ja” en morgen kan ik weer “nee” zeggen.
Geef ik mezelf de toestemming om een beetje te dagdromen en de vragen te stellen; “ Wat als…?”
“ Wat als ik mezelf wel overleef?” “ Wat als ik het gevecht tegen mezelf wel win?” “Wat als het Zwarte Monster niet meer komt?” “ Wat als ik het voor elkaar krijg om al mijn Monsters en Demonen stil te krijgen?” En in plaats daarvan ga ik voortaan meer contact maken met de roze Olifanten in mijn hoofd.
Dit zou wel het perfecte moment ervoor zijn, nu juist ik mij zelf zowel lichamelijk als geestelijk in een transformatie bevind.
Tot nu toe is dit jaar, 2023, een jaar geweest om alles en iedereen uit mijn leven te verwijderen, waar ik zelf niet gelukkig van word.
Anderen uit mijn leven te verbannen, die mij ook uit hun leven hebben verbannen.
Niet blijven hopen of wachten op iets wat ik weet dat nooit gaat gebeuren, dus niet in het verleden blijven hangen. Het verleden is waar het hoort, achter mij!
Ik heb geleerd of misschien kan ik beter zeggen, ik ben nog aan het leren om mij zelf, mijn IK op de 1ste plaats te zetten. Om van mezelf te houden! En ik weet dat ik op de goede weg ben.
Ik ben aan het leren om stapje voor stapje, of tenminste dat probeer ik, om mijn wereld, niet de wereld zelf, maar mijn wereld, door een roze bril te zien.
Want weet je? De echte wereld wordt als maar lelijker en harder. Ik creëer mijn eigen wereld, waar geen plaats is voor haat of onrecht en alleen maar uit liefde bestaat. Een wereld vol roze vliegende
Olifantjes. En ik ben niet high ofzo hoor…… dat ik het nu over roze olifantjes heb.
Ik weet dat deze Post weer heel anders is dan die van een paar dagen terug. De andere was alleen met angst, verdriet en negativiteit geschreven. En in deze wil ik alleen maar positiviteit en liefde er in hebben.
Ik ben mij er zeer van bewust, dat dit elk moment kan veranderen, maar ik merk ook dat er met hele kleine stapjes wel vooruit gang in komt.
Misschien dat mijn volgende Post weer wat negatiever zal zijn, omdat ik weer een terug val krijg.
Dat weet ik niet, maar dan zal ik mijn gevecht weer voortzetten om weer terug te komen naar dit moment, naar het gevoel van nu.
Ik zal negativiteit met Positiviteit tegen gaan.
Haat met Liefde.
Verdriet met Vreugde.
Boosheid met Blijdschap.
Onbegrip met Begrip.
Tot nu toe heb ik weten terug te komen van al mijn terug vallen, en heb ik al mijn strijden weten te overwinnen. Mijn tijd was nog niet gekomen! Ik was nog niet klaar hier.
Ik weet niet wat morgen, overmorgen of volgende week gaat gebeuren.
Ik weet alleen dat ik vandaag………………. Vandaag voel ik mij vol op in mijn kracht!
------------- JE BENT MOOI, JE BENT STERK, JE KUNT HET, JE BENT HET WAARD -------------
Comments