We geven niet op...

Lieve Lezer,

Na een hele week binnen zitten en alleen naar buiten gaan om Max uit te laten ben ik vandaag voor het eerst weer de deur uit gegaan om naar de kerk te gaan, op gisteren na, toen ben ik wel even de deur uit geweest om wat materiaal te halen om verder te gaan met mijn creatieve pop.

Toch heb ik het gevoel dat de dagen voor bij vliegen.

Eigenlijk twijfelde ik vanmorgen of ik naar de kerk moest gaan of niet. Vanmorgen toen ik met Max buiten in het donker nog liep, en natuurlijk mijn ochtend gejank had, dacht ik er aan om niet te gaan, ik dacht, het heeft geen zin, mijn gebeden worden niet gehoord. Ik ben een verloren zaak. Ze hebben het daarboven veel te druk, ze zijn mij vergeten. En ik vraag echt om niks materialistisch.

Ik wilde niet gaan, maar ben uiteindelijk wel gegaan.

Max en ik staan ook de laatste dagen wat later op, maar dat komt ook omdat het wat later licht wordt. Toch is het nog steeds donker als Max en ik in de ochtend onze wandeling maken.

De laatste paar dagen slaap ik wel weer wat beter. Ik word wel nog steeds vaak wakker in de avond, maar kan gelukkig wel weer snel in slaap vallen.

Afgelopen vrijdag kwamen Paloma en Robbin weer eten zoals ze elke week doen, en ik merk dat het mij wel goed doet. De tijd dat ze er zijn vergeet ik heel even mijn gevoel, vooral mijn verdrietig gevoel. Jammer dat wij niet meer met zijn allen kunnen zijn, maar het doet mij wel goed, om de verloren tijd dat Paloma en ik bijna geen contact met elkaar hadden om die weer in te halen. Ik ben super trots op haar, ze doet het goed. Ik probeer ook goed te maken, nu ik er nog ben, alles wat ik als moeder niet goed gedaan heb in het verleden.

Afgelopen vrijdag had ik het met Robbin over de digitale coins ( Bitcoin). Ik kon vroeger iemand die er heel veel van af wist en er heel veel mee bezig was, bijna dag en nacht. En door die persoon heb ik er een heel klein beetje van geleerd, en nu af en toe lees ik er een beetje over. Ik heb ook geprobeerd er mee te traden, en als je het leuk vindt en er echt serieus mee bezig bent, kan je er heus wel een zakcentje mee verdienen. Je moet alleen niet te emotioneel zijn en niet in paniek raken als je ziet dat de prijs in eens heel erg zakt, want dan is het juist gunstig om nog meer coins te kopen en verkopen als de prijs stijgt. Iets wat eigenlijk heel logies klinkt, toch heeft het wel wat geduurd voordat ik het doorhad. Want iedere keer dat ik de prijs zag zakken, raakte ik in paniek, en was ik bang dat ik kwijt zou raken wat ik geïnvesteerd had. ( Ik ben een beetje hardleers ) en dat was 1 van de redenen dat ik stopte met traden, andere reden was het ook omdat mijn hoofd gewoon niet goed meewerkte. Maar wat ik geïnvesteerd had heb ik wel laten staan, ik dacht van, dat vergeet ik gewoon en ik zie wel wat er mee gebeurt. Gelukkig is het goed gekomen. En vrijdag kreeg ik een tip om meer te investeren. Dus ik dacht, ach……. Kan mij wat schelen, wie niet waagt die niet wint.

Dus ik denk dat ik misschien weer een beetje aan de gang ga met de digitale coins. Naast mijn creatieve bezigheden is dit een manier om mijn hoofd een beetje bezig te houden.

Gisteren ging het weer wat beter dan afgelopen dagen, minder verdrietig, minder down. Ik knuffelde heel veel met Max en dat deed mij ook goed, hij voelde het ook denk ik, dat ik het nodig had, want hij kwam mij opzoeken.

Vandaag had ik een hele zware dag. Het ging niet goed. Het was echt heel zwaar!

Na de kerk ging mijn moeder weer koffie drinken bij Jose, dus ik heb haar daar afgezet. Ik had haar bijna gevraagd of ze mee naar huis wilde gaan, en mij even niet alleen wilde laten, want het ging niet goed. Het ging echt slecht! Mijn hoofd was weer goed bezig met mij. Maar ik wilde haar ook niet ongerust maken en ik weet dat ik dit allemaal zelf moet oplossen. En thuis was ook Max. Het was een heel zwaar moment. Van Jose zijn huis naar mijn huis, deed ik ook de muziek in de auto kei hard aan, om mijn eigen gedachten niet te horen.

Toen ik thuis aankwam, heb ik mijn medicatie ingenomen en ben ik even gaan liggen. Max is bij mij komen zitten, zijn hoofd op mijn zij gelegd en terwijl ik hem aaide heb ik weer gehuild. Zulke momenten zijn zo zwaar!

Ze zijn zwaar en erg vermoeiend, uiteindelijk heb ik de hele middag geslapen. Ik heb ook niet gehoord toen mama thuis kwam. Zullen deze momenten er altijd zijn zolang ik leef?

Ik had ook geen trek om te eten en heb de hele dag helemaal niks gegeten, ik heb het wel geprobeerd, maar het lukte niet, kreeg geen hap door mijn keel en heb het eten laten staan.

Woensdag heb ik weer een afspraak bij Indigo, maar misschien moet ik morgen even bellen en vragen of ik morgen even langs mag komen, of op zijn minst een telefonische gesprek met mijn therapeut hebben.

Afgelopen dagen ben ik een beetje minder bezig geweest met Social Media en vanmorgen toen ik er weer een beetje mee aan de gang ging, zag ik dat we twee nieuwe abonnees hebben op YouTube. Op Snapchat hebben we heel veel nieuwe vrienden, maar ik ben bang dat het niet echt is wat wij precies willen. Ik denk dat we dat even anders moeten gaan aanpakken. Maar hé, we geven niet op met het Blog, we blijven het proberen om zoveel mogelijk lezers aan te trekken.

------------------------- IF THINGS GO WRONG, DON'T GO WITH THEM ------------------------------