top of page

Wij zijn op de goede weg...

Lieve Lezer,


Welkom bij Carmen's Journal, Ik hoop je weer een paar minuten te kunnen vermaken met mijn woorden. Als ik je niet kan vermaken dan hoop ik je te kunnen afleiden van je dagelijkse negatieve dingetjes die je misschien momenteel meemaakt.


Als het zonnetje vandaag niet schijnt, probeer dan zelf een beetje het zonnetje in huis te zijn. Op afstand probeer ik je zoveel mogelijk positieve energie te sturen, ook al zal niet alles positief zijn wat ik schrijf.



Geniet van deze Post waarin ik vertel hoe het mij gaat. Hoe gek ik ben, mijn avonturen met mijn Demonen, Monsters en het Zwarte Monster in mijn hoofd.

Maar ook waarin ik vertel dat als ik mijn angsten kan overwinnen en van iets negatiefs, iets positiefs kan maken, dan garandeer ik je, dat jij dat jij dat ook kan.

Want niemand is ( was, neem het zoals je wilt ), zo negatief als dat ik was. Ze hadden mij wel Misses Negativiteit kunnen noemen. Bij mij was het glas altijd half leeg of helemaal leeg. Maar daar word heel hard aan gewerkt. En voordat je het weet, zul je kennis maken met, Misses Positiviteit.


Wij zijn op de goede weg. We volgen de juiste borden om niet te verdwalen, ook al zal ik eerlijk toegeven dat als ik in de auto de navigatie van de telefoon gebruik, ik het als nog voor elkaar krijg om verkeerd te rijden.

We gaan wel langzaam, dus wij zullen geen boete krijgen wegens snelheid overtreding, zoals in het verleden wel is gebeurd. Maar wij komen er wel.


Zoals je weet is 1 van de doelen van Carmen's Journal, meer aandacht te krijgen voor mentale gezondheid.

Om makkelijker met elkaar er over te praten, zonder gezien te worden door de rest van de wereld als rare wezens.

Om het Taboe te doorbreken, want vaak schamen wij ons zelf om er over te praten, we zijn bang, voor wat de ander van ons zal denken. En voor de vooroordelen die er zijn.

Vooral tegenwoordig in de maatschappij waarin wij leven, waarin de druk zo hoog is om perfect te zijn. ( Maar wat is perfect? ) En dan heb ik het niet alleen over de jeugd.


Mentale gezondheid is natuurlijk een heel breed begrip. Er valt er heel veel onder. En het ziet allemaal letterlijk allemaal tussen je oren. 1 van de nadelen ervan is, dat het vaak aan de buitenkant niet zichtbaar is. Daardoor is het ook vaak voor veel mensen niet te begrijpen.

Het is heel complex en er is heel veel onbegrip maar ook heel veel schaamte.


Als ik naar mezelf kijk, heb ik mijn hele leven met een masker geleefd. Bewust of onbewust, ik weet het eigenlijk niet eens.

Door situaties die je het leven je voor de voeten gooit, door de dingen die jij niet goed verwerkt in de loop der jaren, trauma's uit je jeugd, door toxische relaties met wie je te maken krijgt in je leven, door eigen gezondheidsproblemen, een combinatie van dit allemaal en nog veel meer, ben ik vandaag wie ik ben.

Met mijn onzekerheden, trauma's en zoals je weet mijn gigantisch medisch dossier.


Voor zo lang ik mij kan herinneren, heb ik altijd mijn best moeten doen, zodat een ander mij maar leuk en aardig zou vinden . Altijd maar bang geweest om afgewezen te worden.

Altijd maar mijn best doen voor een ander, de mening van een ander kon mij maken of kon mij breken.

Altijd maar op zoek naar bevestiging.

Hier komt ook mijn ziekelijk manier van, houden van, door.

Het is natuurlijk niet goed te praten, maar het zijn mijn onzekerheden en mijn trauma's

die voor nieuwe stempels in mijn medisch dossier zorgen.

En die stempels roepen weer allerlei nieuwe vragen op?

vragen waar ik geen antwoord voor heb.



Ik zeg wel nieuw, maar ze zijn niet nieuw. Ze zijn er altijd geweest, alleen ze worden nu benoemd. Ze worden bestempeld.

Deze stempels, nu ze benoemd worden, maken zoveel duidelijk ondanks de vragen die ik heb. Het lijkt net of er ineens een lichtje gaat branden in mijn hoofd.

Verlatingsangst en bindingsangst!

Kennen jullie ze? Ik wel!


Ja..............Ik herken ze.

Ik herken ze inderdaad als angsten, als pijnlijke angsten.

Pijnlijke angsten die ik meerdere malen in mijn leven heb meegemaakt en mij tot het uiterste hebben gedreven.

Angsten waarbij ik mezelf helemaal kwijt heb geraakt. Het duurde ook niet lang of Het Zwarte Monster bij mij op bezoek kwam bij deze angsten.

Angsten waarbij ik in no time van passief suïcidaal naar actief suïcidaal ging, omdat ik niet wist, hoe ik met mijn emoties om moest gaan.

Maar als ik er echt voor wil gaan en zoals ik in de vorige Post zei, dat het van af nu , alleen maar beter gaat worden, want ik heb de kracht ervoor.

En deze Post ben ik begonnen met dat ik Misses Positiviteit aan het worden ben, dan moet ik de masker af doen, waar ik mijn hele leven al mee loop, zonder bang te zijn.

En dat is precies wat ik gedaan heb.


En terwijl ik dit schrijf, vraag ik mezelf af. "Wat is het ergst wat er kan gebeuren?"

En van het antwoord die ik mij zelf geef, raak ik een beetje emotioneel.

"Het kan alleen maar beter worden, deze keer ben je op de goede weg."

En weet je? Ik geloof mezelf.

Ik kom hier uit, want ik ben al onderweg. Ik ben echt op de goede weg.

Alles wat ik moest (kon) verliezen, ben ik verloren. Nu ga ik alleen maar winnen.

Ik voel mij goed, echt goed en krachtig!

Mijn hard werken zal beloond worden.

Het was voor mij zelf aan het begin ook moeilijk om mijn masker af te doen, het was even wennen.

Het is wennen zonder masker. Ik voel mij zonder masker erg kwetsbaar, maar ik zet door. Want deze keer is het anders en weet je wat het deze keer ook anders maakt, ik heb nooit eerder mijn masker helemaal uit gedaan, heb ik nu wel gedaan, en ik heb nu de masker voor mezelf uit gedaan en niet voor een ander, en de kracht om het te doen, heb ik uit mezelf gehaald, wel diep, maar heel diep uit mezelf.


En als ik nu in de spiegel kijk, dan zie ik mezelf, mijn eigen IK, niemand meer, niemand minder, alleen maar IK. En als er een ander naar mij kijkt dan is dat ook wat diegene zal zien.

Diegene zal Mij zien, gewoon zoals ik ben. En inderdaad ik vind het nog steeds erg eng, maar ik ben er van overtuigd dat het iedere dag makkelijker zal worden.



Als ik een Post schrijf, lees ik het altijd een paar keer terug, om te kijken of ik alles verteld heb wat ik wilde vertellen en weet je? Ik ben trots op mezelf. Ik ben trots op wat ik in deze Post verteld heb en ook gedaan heb. Van af nu zal niet alleen mijn Coin grafiek omhoog gaan, maar ook mijn persoonlijke ontwikkeling grafiek omhoog gaan.


Ik had vorige week een afspraak bij Indigo, maar ik belde deze af. Ik zal deze week wel bellen om een nieuwe afspraak te maken. Ik belde eigenlijk om twee redenen af.

Ik belde af omdat ik nog steeds geen uitslag heb van Zaandam over de nieuwe therapie die ze mij willen geven. Ik hoop echt dat ze deze week bellen, zodat ik op zijn minst iets weet, ook al is er daarna een wachtlijst weer.

Maar ook omdat ik er helemaal geen zin in had. Ik ben zo moe van al die gesprekken en therapieën die nergens naar toe leiden. Ik kom er niet mee verder.

Medisch dossier wordt er alleen maar dikker van.

Ik maak goed gebruik ieder jaar mijn eigen risico bijdrage van het Ziekenfonds.

Heb steeds meer medicijnen, wat allemaal rotzooi is en steeds minder zonder kan. Bijwerkingen zijn steeds meer zichtbaar en heb er steeds meer last van.

En ik weet niet of de gesprekken bij Indigo nou echt werken. Ik heb ze toen gekregen omdat ik er zelf naar gevraagd heb, omdat ik niet zomaar in de diepte gegooid wilde worden na mijn laatste opname.


Ik heb een speciaal vriend (Mel) om advies gevraagd, om de mogelijkheid van hoe ik Carmen's Journal zou kunnen promoten. Hij kwam met het idee om reclame te maken via een Podcast. Ik kreeg ook meteen een website van een vriend van hem die een eigen Podcast heeft. Om daarmee in gesprek te gaan en naar de mogelijkheden te kijken.

Ik raakte hier eigenlijk best wel enthousiast van, en heb mij de laatste dagen wel een beetje in verdiept. Ik denk dat ik eerst in gesprek ga met deze persoon, om naar de mogelijkheden te kijken, en dat ik dan via een Podcast soort van geïnterviewd word over Carmen's Journal.

Maar dit heeft mij ook wel een beetje aan het denken gezet. En dacht om een cursus te doen, een soort media training, en wie weet een eigen Podcast te beginnen. Ik heb een vriend die radio ervaring heeft en kan heel goed praten, dus hij kan mij ook helpen achter de schermen. Het is wel een investering in apparatuur maar daarom moet ik er ook goed over nadenken, met een goede media cursus en als ik alles goed van te voren voorbereid, zou het misschien wel goed kunnen komen.

Ik ken iemand ( JH ) die vroeger tegen mij zei: "Het gaat niet om wie je bent, maar om wie je kent." En volgens deze persoon had ik ook een goede radiostem. Het grootste probleem is dat ik niet zo een prater ben, dus dat zou wel mijn grootste uitdaging zijn.

Maar ook wel weer een angst en een uitdaging om te overwinnen.

De laatste dagen zit ik allerlei Podcasts te bekijken, om te zien hoe anderen het aangepakt hebben.

Beetje bij beetje probeer ik steeds meer dingen te ondernemen, ook al zijn het hele kleine stapjes die ik neem, maar ik moet het wel zo doen, want ik weet uit ervaring, dat als ik te snel ga, dat het dan verkeerd ga.


Ik zit een beetje in een dilemma. Ik heb de kans om zo een tien dagen naar Bali te kunnen gaan.

Een plek wat ik eigenlijk nog niet ken. Indonesië, Thailand en eilanden er om heen ben ik wel vaker geweest, dus dat ken ik wel. De eerste dagen in Bali zou ik met mijn dochter, haar vriend en een ander stelletje kunnen zijn, want hun zijn daar al, mijn dochter en haar vriend blijven daar een maand en daarna reizen ze door naar Thailand.

Ik heb oppas voor Max voor zo een tien dagen geregeld, dus ik zou zo een tien dagen kunnen weg gaan.

Het zou mij ook goed doen, om er even helemaal tussen uit te gaan.

En het zou voor mij ook meteen een proef op de som zijn, of ik weer zelfstandig alles kan doen. Een paar jaar geleden, was het geen probleem geweest. Toen werkte mijn hoofd prima. Ik denk dat ik het nu ook wel zal kunnen, maar aangezien de reis zo lang is, vind ik het toch wel spannend. Ondanks dat ik er ontzettend veel zin heb, vind ik het ook een beetje eng, ik moet ook een overstap doen in het buitenland, waardoor de vlucht natuurlijk langer duurt. Op het eiland huur ik dan een scooter om het eiland te verkennen.

Ik ben er nog niet helemaal uit, maar ik heb ook niet zoveel tijd om er over na re denken, want als ik ga, dan ga ik volgende maand al.


Maar goed, dit is weer alles voor vandaag, meer heb ik niet voor jullie. Oh ja , nog een heel klein dingetje, wil ik even uit de wereld helpen. In een vorige Post had ik verteld over een muziekfilmpje uit TikTok dat ik zou delen op Facebook en Instagram om een jongeman te helpen RB, om meer volgers te krijgen voor zijn muziek. Bij deze wil ik zeggen dat ik het niet gedaan heb, want er was een beetje paniek in de familie hoorde ik, want het huis van oma en opa uit Polen kwam er in voor. En omdat er wapens en een bivak muts in voorkwamen, hoorde ik dat zijn ouders het niet zo leuk vonden, want ik kreeg meteen te horen via via dat het origineel filmpje van het internet verwijderd was, en de account meteen een andere naam gekregen had. Dus ik wou het niet erger voor die jongen maken, door het wel te publiceren, ik had alleen maar goede bedoelingen erbij, door meer bekendheid te geven aan zijn muziek. Dus bij deze geen paniek, dat filmpje is nooit in mijn Social media geweest, er is niks aan de hand.


En hiermee neem ik dan afscheid voor vandaag, binnenkort meer. Doe voorzichtig en pas goed op jezelf. Love you all!!!!



ALS EEN KWESTIE ONOPLOSBAAR LIJKT, KOMT DAT NIET OMDAT JE DE OPLOSSING NIET ZIET, MAAR OMDAT JE HET PROBLEEM NIET ZIET...


コメント

5つ星のうち0と評価されています。
まだ評価がありません

評価を追加
bottom of page