Hoi, hoi ,hoi Lieve Lezer,
Welkom bij onze Blog Carmen's Journal.
Welkom bij deze nieuwe Post, op deze nieuwe dag.
Het is zaterdag 9 December, voor de meeste van ons weekend. Een dag vol nieuwe kansen en nieuwe uitdagingen, die wij vol moed lekker aangaan.
Wat voor leuks gaan we vandaag doen? Vertel, ben erg benieuwd. Wij gaan alle uitdagingen aan met succe volbrengen die ons deze zou kunnen brengen.
Is het je opgevallen, dat ik heel vaak zeg: ONZE Blog, gaan WE doen enz.
Met andere woorden, dat ik heel vaak in het meervoud spreek? Als of er meerdere ik zijn, als of ik met meerderen ben. Zelfs op Facebook heet ik Carmen Carmen.
Nou moet ik wel zeggen, mijn horoscoop is wel Tweeling, dus daar zijn wij al twee.
Ik heb wel een lieve en een stoute kant, een brave en een gemene kant, een vrolijke en een verdrietige kant. Ik lijd aan persoonlijkheidsstoornis. En volgens mij heb ik ooit iemand gekend die zei dat ik meerdere persoonlijkheden had. Later bleekt dat hij het ook had, maar goed dat maakt niet uit. Dus...... Het zou best kunnen, dat doordat ik toch zo gek als een deur ben, ik niet alleen ben. Maar dat wij met ze meerdere zijn. ( Dat klinkt een beetje eng, vind je ook niet?)
OOOOOh jeeeeee...........Kan je dat voorstellen? Meerdere Carmen's zoals mij, die los lopen op het planeet aarde........ HAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAH!
Nou, ik kan je nu al vertellen dat sommige mensen er helemaal niet blij mee zullen zijn. Gelukkig anderen wel. Er zijn ook mensen die wel om mij geven!
Zelfs mensen die mij helemaal niet kennen, voel ik toch dat ze een klein beetje om mij geven, maar misschien is het daarom, omdat ze mij nog niet kennen. HAHAHAHA......
Nee hoor, dat was maar een grapje tussen door. Moet kunnen toch?
OH en we moeten niet vergeten, tuurlijk ben ik niet alleen, mijn Monsters en Demonen zijn altijd bij mij. Stom van mij, dat ik ze even vergeten was! Ze moeten ook niet zo stil zijn, dat ben ik helemaal niet van ze gewend.
Maar goed, we gaan verder met de dag.
Voor Max en mij begon de dag al vroeg. Half zeven was het, toen wij buiten liepen met ze tweeën en voor de rest was er helemaal niemand buiten. Je hoorde helemaal niks. Ik zeg wel, je hoorde niks, maar ik bedoel, buiten mijn hoofd hoorde je niks, want in mijn hoofd hoorde ik genoeg. Het was positief druk, heerlijk druk, we konden wel een feestje bouwen, maar daarvoor was het net ietsje te vroeg voor.
Wil je weten waarmee ik zo druk in mijn hoofd was? Ik was druk met wat ik vandaag allemaal wilde gaan doen.
Ik wilde natuurlijk een nieuwe Post schrijven, dus, druk, druk, druk. Wat zal ik vertellen? Waar zal ik het over hebben? Meestal neem ik het een beetje door in mijn hoofd als ik Max uitlaat voordat ik het in de laptop noteer.
Even voor de duidelijkheid, ik heb geen ADHD. Tenminste dat stempeltje heb ik nog niet gekregen in mijn super dikke medish dossier. Je weet maar nooit, misschien krijg ik die ooit er nog erbij. Maar op het moment heb ik het niet.
Ik wil straks ook schilderen, er zit iets in mijn hoofd en dat moet ik even met een kwast eruit hebben, heerlijk kliederen.
En ik had gisteren een filmpje op TikTok gezien over Psychoses en dat vond ik zo herkenbaar, het was gewoon eng, zo herkenbaar was het. Het voelde als een flashback.
Ik heb het filmpje op Facebook gezet. Je kan mij volgen op Facebook onder de naam Carmen Carmen.
Mijn profiellink is: https://www.facebook.com/profile.php?id=100093715495885
Ik zal verder in deze Post nog even terugkomen op dit filmpje.
Ik heb gisteren op Instagram waar ik te vinden ben onder de naam #carmensjournal73,
wat nieuwe schilderijen gepost, die ik afgelopen weken gemaakt heb. Ze zijn niet zo goed als eerst, maar stapje voor stapje kom ik er wel weer. Alles komt wel weer, Alles komt goed!
We mogen de moed niet opgeven!
Ik weet wat je nu denkt.
Als jij onze Blog volgt van af het begin, dan weet ik wat jij nu denkt. Wedden?
Waar komt ineens die positiviteit vandaan?
GEEN IDEE...............
Ik heb gehuild en gehuild en ik huil nog steeds maar na het huilen, raap ik mezelf weer bij elkaar op, pak ik mijn penselen en het idee alleen al, dat het weer lukt om iets op het canvas te creëren, voelt zo goed. Ik maak iets met liefde, vanuit mijn hart, vanuit mijn gevoel, soms iets vrolijks, soms iets minder vrolijk. Ik maak iets voor mezelf, ik kijk ernaar met mijn ogen, en ik zie er iets in, en ik voel er iets bij, iets moois en hoop dat de kijker er ook iets moois in ziet en voelt. Ik heb in de hand wat ik zie, maar ik heb niet in de hand wat de kijker zit of eventueel erbij voelt, en dat heb ik geaccepteerd. En toen ik dat accepteerde, werd ik beladen met een overvloed aan positiviteit en blijheid, na eerst beladen te zijn met een overvloed van verdriet die heel diep zat.
En dat is eigenlijk met alles wel zo. Ik kan niet overal de controle over hebben. Het is voor mij al moeilijk genoeg soms om de controle over mezelf te hebben, over mijn gevoelens en mijn gedachtes, laat staan over die van anderen.
Ik vond het vroeger heel egoïstisch als iemand zei, ik zet mezelf op de eerste plaats. Ik begreep het ook niet. Maar het is helemaal niet egoistish. Je moet jezelf op de eerste plaats zetten, want niemand anders gaat het doen.
Ken je dat liedje van Miley Cyrus - Flowers?
Ik heb de link voor je hierboven genoteerd zodat je er naar luisterd. Luister naar de tekst, niemand gaat beter van je houden, dan dat je het zelf zou kan. Geloof mij, het is echt waar!
Je moet van jezelf houden, hoe moeilijk je dat ook vindt. En als je niet weet hoe je dat moet doen, dan moet je dat leren.
Ik heb heel vaak in mijn vorige Posts geschreven, ik ben mijn grootste vijand. En dat is ook zo, want ik kan me zelf als geen ander ontzettend gek maken, echt knettergek maken, gekker dan normaal. Ik kan mezelf de meeste pijn doen.
Maar ik kan ook van mezelf houden als geen ander en mezelf begrijpen als geen ander.
Ik kan ook mijn aller beste vriend zijn, ik moet alleen wel naar mezelf willen luisteren.
Het is net als of je op de ene schouder een engeltje hebt en op de ander schouder een duiveltje, naar welke wil je luisteren?
Ik had het net over een filmpje die ik op Facebook had gezet over Psychoses, dat voor mij voelde als een flashback, en ik zou hier nog even op terugkomen.
Ongeveer anderhalf jaar geleden, werd ik wakker in een psychose. Ik lag in het ziekenhuis, omdat ik te veel medicatie had ingenomen (overdosis expres). Voor mij was alles wat ik zag of hoorde gewoon waar, maakte niet uit wat anderen zeiden, ze konden mij niet overtuigen van iets anders. Ik heb een Psychose van beide kanten gezien, van degene die het heeft, nou heb ik ontzettend veel geluk gehad, en bij mij duurde de psychose heel kort, ik weet niet meer of het een paar dagen was. En bij mij kwam het, door de overdosis medicatie die ik had ingenomen, dat legde de arts aan mijn familieleden uit.
Maar ik heb de Psychose ook gezien, vanuit de kant waarbij degene om wie je geeft het heeft, en geloof mij dat is veel enger.( Helemaal als je niet weet dat die persoon iets heeft, omdat niemand je ooit iets er over heeft verteld) Die persoon verandert in een heel ander persoon.
Als je in zijn/haar ogen kijkt dan zie je ook dat ze anders zijn, de dingen die ze zeggen kan je niet verklaren, je wilt ze helpen, maar weet niet hoe. Je wilt met ze praten of iets uitleggen, maar wat je ook zegt is fout. En je weet ook niet wat er met ze aan de hand is.
Ik deel deze link met je. Ik heb zo gehuild met dit filmpje, het was zo herkenbaar, tegelijk zo pijnlijk. Ik heb er meerdere malen naar moeten kijken, want kon het niet in 1 keer afkijken.
Met dit filmpje werden er voor mij persoonlijk zoveel dingen duidelijk, en kreeg ik bevestiging op zoveel dingen ik al wist. Antwoorden die ik al gekregen had maar niet wilde geloven werden bevestigd, veel dingetjes vielen op zijn plaats. En het leek als of er een soort delete knop in mijn hoofd zat en nu ingedrukt werd, zodat er dingen verwijdert werden en plaats maakten voor meer rust.
Heb jij ook last psychoses of heb jij een dierbare die er last van heeft, dan raad ik je aan om er over te praten, loop er niet mee. Is voor jou niet goed maar voor je dierbare ook niet.
Schaam je er niet voor. Maak er geen Taboe van. Alleen met het dialoog kunnen wij er samen wat aan doen. Mentale gezondheid is geen grap. Dat het aan de buitenkant niet te zien is, betekent niet dat je er geen last van hebt.
Laten wij samen het Taboe doorbreken dat heerst op mentale gezondheid.
Samen maken wij de wereld een heel klein beetje mooier.
--- POSITIEF ZIJN BETEKENT NIET HET NEGEREN VAN HET NEGATIEVE.
HET BETEKENT HET ACCEPTEREN VAN EN LEREN OMGAAN MET HET NEGATIEVE ---
Comments