Zondag, Kerkdag!

Lieve Lezer,

Zondag eind van de week, rustdag, dan mag er eigenlijk niet gewerkt worden. Kerkdag!

Voor mij is zondag begin van de week. Baterijen opladen voor de rest van de week. Ik begin de week met mijn bezoek aan de kerk, waar ik de Heer vraag om geluk en gezondheid voor iedereen die mij lief is en hem ook bedank voor de afgelopen week. Als ik zonden heb, biecht ik deze op, zodat ze vergeven worden en ik de nieuwe week in kan gaan zonder zonden. Maar nu moet ik eerlijk zeggen dat ik de laatste tijd erg braaf ben en mij aan alle regels hou, dus ik leef zonder zonden ( nog even zo door gaan en ik kan wel non worden en in een klooster wonen, zo braaf ben ik. Het is dat de kleur zwart, wat kleding betreft, mij niet zo goed staat).

Vandaag twijfelde ik even of ik naar de kerk moest gaan of niet. Ik had mij al klaargemaakt om te gaan en mijn moeder stond ook klaar. Wij gaan elke zondag samen naar de kerk. Maar mijn moeder voelde zich niet zo lekker, en gisteravond was het ook al zo. Ze kan dan niet zo goed uitleggen wat er precies aan de hand is. Ze heeft last van haar hoofd, ze is een beetje duizelig, haar hoofd voelt raar, zegt ze dan. Ik heb gisteravond haar bloeddruk opgemeten en die was te hoog. Want ik heb al vaker geroepen, dat als dat gebeurt, het komt door dat haar bloeddruk niet stabiel is en dan stijgt het in eens of daalt ineens, maar volgens haar ligt het daar niet aan, want als ze even gaat zitten is het binnen een paar minuten voorbij. Vanmorgen had ze er dus weer last van, heb ik weer haar bloeddruk gemeten, en weer te hoog. Mijn conclusie is dan, iedere keer dat ze er last van heeft komt het doordat haar bloeddruk in eens stijgt en dat moet even nagekeken worden.

Later ging het weer wat beter en wilde ze toch mee naar de kerk, dus wij zijn gewoon naar de kerk gegaan.

Maar vandaag gebeurde er iets bijzonders in de kerk tijdens de mis.

Voordat de mis was afgelopen, was er een bijzondere bezoeker aanwezig. Na dat iedereen zijn hostie had gehad en tijdens het zingen van het koor, was er een bruine vlinder die maar heen en weer bleef vliegen. Geen idee hoe die ineens binnen is gekomen. Ik zag het als een teken van transformatie en verandering.

Na de kerk heb ik mijn moeder bij mijn broer Jose afgezet, zij gaat er elke zondag na de kerk naar toe, ik rij dan door naar huis, en geniet even mijn 'me time' voor een paar uurtjes.

Dus ben ik lekker even onder de zonnebank gegaan, want dat had ik ook al een tijdje niet gedaan. En voor de lichamelijke pijn is de warmte wel lekker, bovendien is het ook lekker ontspannend.

Ook op zondag begint mijn dag vroeg, ik slaap niet zo best en ben erg vroeg wakker altijd, maar dat is niet erg, heb ik meer tijd om allerlei dingen te doen. ( Ik ben altijd wel een vroege vogel geweest). Op een slechte dag slaap ik wat meer in de middag en zo maak ik van zelf de dag weer korter. Op mijn goede dagen zijn de wandelingen met Max wat langer.

Het gaat trouwens met Max een stuk beter, hij is nog wel aan de medicijnen, maar zijn uitslag is wel al bijna helemaal verdwenen. Hij heeft wel kale plekjes en zijn haar is dunner, maar dat groeit wel weer. Dus we zijn allebei weer super blij!

Zoals je merkt ben ik nu weer wat positiever dan een aantal dagen geleden. Ik ben mijn best aan het doen, om dit ook voort te zetten. Ik zal nog wel wat opmerkingen plaatsen, dat je zult denken, had je dat nou wel moeten zeggen??? Maar aan de andere kant............ Anders zou ik......... Ik niet niet zijn.

Mijn doodwens is nog steeds aanwezig, het is niet dat ik ineens zeg van: "Johoeoeoe, ik ben dol gelukkig en wil wel 100 jaar leven", nee dat is niet het geval. Alleen ik heb mezelf even door elkaar geschud, streng aangesproken en ben tot de conclusie gekomen, dat ik iets moet veranderen. Ik heb een doodwens, ja! dat klopt. Maar........... Mijn doodwens mag niet zijn omdat ik mijn vader zo mis en met hem herenigd wil worden, mijn zoon idem dito, of omdat 1 of ander idioot niet van mij houd.

Ik werk aan zelfliefde, daar ben ik niet erg goed in en dat moet ik zeker veranderen. Ik kan meer om een ander geven dan om mezelf, en dat is aan het veranderen. Ondanks dat ik erg arrogant kan overkomen ( dat weet ik van mezelf ) heb ik geen zelf liefde. NOG niet!

Voor de rest is mijn zondag rustig verlopen, niks bijzonders. Veel op het internet bezig geweest met filmpjes maken en dat soort dingen, filmpjes voor YouTube en Tik Tok.

Ik probeerde ook te tekenen, om het schilderen op te pakken, maar dat wilt niet lukken. Iedere keer dat ik het probeer merk ik dat mijn hoofd zich op de verkeerde gedachten richt en dan moet ik ermee stoppen. Je zou zeggen dat na anderhalf jaar ik nu het schilderen weer zou kunnen oppakken, maar nee..... Helaas wilt dat niet lukken. Dus richt ik mij maar nog steeds op het schrijven.

Heel voorzichtig probeer ik een beetje te dagdromen. Ik probeer na te denken over de toekomst. En dan stel ik mezelf de vraag: "Stel je voor dat ik wel een toekomst heb, wat zou ik dan willen doen? Stel je voor dat ik genees? Welke richting zou ik dan op willen gaan?

Ga ik blijven, of ga ik weg? Zal ik gewoon gewoon met de camper en Max de wereld in gaan en kijken hoe ver ik kom? Het is iets wat ik altijd heb willen doen, wat houd mij dan nog tegen? Zal ik het bij een droom laten? Of zal ik al mijn moed en kracht bij elkaar rapen en gewoon doen?

----------------------------------- 'ELK MOMENT IS EEN NIEUW BEGIN' -----------------------------------